«Μια φορά στη ζωή μας», για να μη σβήσει ποτέ η ΕΛΠΙΔΑ

Οι Κινέζοι λένε πως ακόμη και για μία πορεία 1.000 χιλιομέτρων, για να ξεκινήσει θέλει το πρώτο βήμα. Οταν πριν από σχεδόν τρεις μήνες αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε, μήπως και βγει πριν τα Χριστούγεννα αυτό το βιβλίο, ομολογώ πως δεν ήμουν και πολύ αισιόδοξος.

Ναι, σε όποιον το είχα εκμυστηρευτεί ως διακαή πόθο και ιδέα να μαζευτούμε δέκα, δώδεκα, δεκαπέντε νοματαίοι και να γράψουμε ένα κείμενο, για να βγει ένα βιβλίο που τα έσοδά του θα πήγαιναν για φιλανθρωπικό σκοπό, η ανταπόκριση ήταν θερμή.

Από αυτό το σημείο όμως μέχρι να φτάσει η στιγμή που μαζευτήκαμε και συμφωνήσαμε και από εκεί μέχρι να γίνουμε τελικά 22 και να το πάρουμε ως νεογέννητο στα χέρια μας, η διαδρομή ήταν μεγάλη.

Διανύοντάς την, είχαμε μία σημαντικότατη απώλεια. Οταν τον Μάιο είχα συναντηθεί σε μία εκδήλωση με τον Φίλιππα Συρίγο, η απάντηση στην πρόταση ήταν κάθετα θετική με τον γνωστό του τρόπο: «Και το συζητάς; Πες μου πότε το θες». Την ημέρα που με τον Βασίλη Παπαθεοδώρου και τον Θανάση Ασπρούλια μαζευτήκαμε στο «Intercontinental» τον Οκτώβριο πίνοντας έναν καφέ, τον Φίλιππα τον βάλαμε αμέσως στο πλάνο. Δύο μέρες μετά βλέποντας τον έναν μετά τον άλλον τους συναδέλφους να ανταποκρίνονται στο κάλεσμα, η χαρά μας ήταν μοναδική. Το επόμενο βράδυ, όταν μάθαμε τα δυσάρεστα νέα για τον Φίλιππα, παγώσαμε. Ωστόσο πεισμώσαμε ακόμη περισσότερο και είπαμε πως ήταν ένας επιπλέον λόγος να το ολοκληρώσουμε.

Εμενε μόνο να βρούμε έναν τίτλο. Τον έδωσε στις... καθυστερήσεις της συνάντησής μας ο Γιάννης Θειακός: «Μία φορά στη ζωή μας». Ετσι δεν είναι αυτό που κάνουμε; Ναι. Εχει ξαναγίνει; Οχι. Τέλειο. Προχωράμε. Κείμενα πότε; «Στις 21 Οκτωβρίου το τελευταίο», έλεγε ο Θανάσης, ο οποίος στην πορεία με τον Βασίλη τράβηξαν και το μεγάλο ζόρι.

Τον κοίταξα. Μου φαινόταν απίθανο. «Αν πούμε 31 Οκτωβρίου δεν θα βγει ποτέ, άσε καλύτερα να έχουμε περιθώριο», ήταν τα λόγια του. Είχε δίκιο. Τέλος καλό, όλα καλά όμως. Ο Χρήστος Ζωίδης πήρε επ' ώμου το να φτιάξει το εξώφυλλο και φυσικά με ένα συγγραφέα δεν συμφωνείς, πού να βγάλεις άκρη με 22!

Η ιδέα να δοθούν όλα τα χρήματα από τα έσοδα στο ίδρυμα ΕΛΠΙΔΑ υπερψηφίστηκε άμεσα, οπότε έπρεπε να γίνει η επόμενη επαφή. Οταν συναντηθήκαμε με την κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη και της εξηγήσαμε την ιδέα, ενθουσιάστηκε. Πάντως αισθάνθηκε και έναν αιφνιδιασμό, όταν κατάλαβε πως εννούσαμε τα φετινά Χριστούγεννα και όχι γενικά κάποια άλλα στο μέλλον! «Δηλαδή είστε ήδη έτοιμοι για να βγει το βιβλίο σε ένα μήνα από τώρα; Δεν το πιστεύω, μπράβο σας!», ήταν τα λόγια της.

Τη μέρα που βγήκε το βιβλίο νιώσαμε όλοι μας περηφάνια, αλλά και ταυτόχρονα ανακούφιση. Το πρώτο αντίτυπο με τις υπογραφές όλων των συντελεστών το δώσαμε (μαζί με τον Γιάννη Θειακό) στα χέρια του πρώτου πολίτη της χώρας, του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Κάρολου Παπούλια, ενός αληθινού φιλάθλου και παλιού πρωταθλητή Ελλάδας στο βόλεϊ και στο επί κοντώ, κάτι που πιθανώς δεν γνωρίζουν πολλοί.

Στην επίσημη παρουσίαση, στο «NJV Plaza», μας τίμησε πολύς κόσμος, αλλά κυριολεκτικά την παράσταση έκλεψε ένας από τους πρωταγωνιστές μιας εκ των ιστοριών του βιβλίου, ο Γρηγόρης Γεωργάτος που μας συγκλόνισε με τη σύντομη, αλλά πολύ συναισθηματική ομιλία του.

Δεν θέλω να χαλάσω την έκπληξη του τι ακριβώς θα βρείτε μέσα στις σελίδες του «ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ», οπότε δεν σας λέω για το ποιες ιστορίες μπορείτε να διαβάσετε. Μόνο θα κάνω μία ειδική μνεία στο από καρδιάς γραμμένο κομμάτι από τον Γιάννη Κούρκουλο που μιλά για το 11χρονο μονάκριβο κοριτσάκι του το οποίο έχασε ύστερα από άνιση μάχη με τον καρκίνο και το οποίο πάλεψε όσο άντεχε την ύπουλη αρρώστια μέσα στο ίδρυμα ΕΛΠΙΔΑ.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από την MVP PUBLICATIONS και να επαναλάβω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συναδέλφους που παραμέρισαν οποιονδήποτε εγωισμό και προσωπικές κόντρες ή ίντριγκες για να προσφέρουν ΕΛΠΙΔΑ. Επιτρέψτε μου μία ξεχωριστή αναφορά στον Χρίστο Χαραλαμπόπουλο που αν και βρισκόταν στο νοσοκομείο αναρρώνοντας από τη πολύ σοβαρή εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε το καλοκαίρι, δεν παρέλειψε να στείλει από τους πρώτους το κομμάτι του.

Ενα τεράστιο ευχαριστώ λοιπόν ακόμη (αλφαβητικά όπως έχουν μπει και τα κείμενα) στον Βασίλη Βέργη, τον Ανδρέα Δημάτο, τον Γιώργο Θαναηλάκη, τον Γιάννη Θειακό, τον Βαγγέλη Ιωάννου, τον Γιάννη Καραλή, τον Αντώνη Καρπετόπουλο, τον Νίκο Κατσαρό, τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, τον Βαγγέλη Μπραουδάκη, τον Αντρέα Παλομπαρίνι, τον Αντώνη Πανούτσο, τον Νίκο Παπαδογιάννη, τον Μένιο Σακελλαρόπουλο, τον Βασίλη Σαμπράκο, τον Βασίλη Σκουντή, τον Αλέξη Σπυρόπουλο, τον Περικλή Στέλλα, τον Μιχάλη Τσόχο και τον Γιώργο Χελάκη.



Καλές Γιορτές σε όλους. Και ας μην ξεχνάμε ποτέ τη ρήση του Ευγένιου Ο'Νιλ πως «Στη ζωή παίζουμε απευθείας το έργο».

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube