Προέκυψε την Παρασκευή (2/11) η είδηση ότι η Ελλάδα, μαζί με άλλες χώρες από τα Βαλκάνια, Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, σκέφτονται να καταθέσουν πρόταση για τη συνδιοργάνωση του Μουντιάλ 2030. Μάλιστα, στο τραπέζι "έπεσε" και η ιδέα για συνδιοργάνωση του Euro 2028. Όπως και να έχει, είναι μία συζήτηση που έγινε σε πολιτικό επίπεδο. Για την ώρα.
Του Θοδωρή Τσούτσου
Χρειάζεται ασφαλώς να γίνουν και πολλά ακόμα, σε οικονομικό, κοινωνικό, κάποια στιγμή και ποδοσφαιρικό, που συνήθως μένει τελευταίο. Βέβαια, ακόμη και σε γηπεδικό. Αυτό το τελευταίο για την Ελλάδα, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο. Μέχρι τότε, βέβαια, η κατάσταση πιθανότατα θα είναι διαφορετική, με "Αγιά Σοφιά", με νέα Τούμπα, με το ΟΑΚΑ και το Athens Alive να μην είναι απλώς και μόνο προοπτική αλλά πραγματικότητα, με το Καραϊσκάκη βέβαια ακόμη σε πολύ καλή κατάσταση. Ποιος ξέρει, μπορεί και με 1-2 γήπεδα ακόμη...
Για το τότε, λοιπόν, βλέπουμε. Τώρα θα απαντήσει κανείς τι γίνεται με τα γήπεδα στην ελληνική επικράτεια; Ο θεσμός του Κυπέλλου, σε αυτή τη φάση του τουλάχιστον, εκτός από μια ευκαιρία για εκπλήξεις, για προκλήσεις για τους μικρούς και όλα τα αγωνιστικά κομμάτια του, είναι και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αντιληφθούμε την τραγική κατάσταση των αγωνιστικών χώρων.
Να αντιληφθούμε, με λίγα λόγια, πού παίζεται μπάλα στην Ελλάδα. Από επαγγελματικό επίπεδο, πολύ περισσότερο σε ερασιτεχνικό, όπου τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, μέχρι και στις υποδομές του. Μέχρι και στα παιδιά μας, δηλαδή. Αλλά ας μην πάμε εκεί, αρκεί αυτό που συμβαίνει στο υψηλότερο επίπεδο για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα.
Ο πρόεδρος της ΠΑΕ Αστέρας, Γιώργος Μποροβήλος, για πολλοστή φορά στη διάρκεια της συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της Super League, έθεσε το θέμα. Το δείγμα που είχε η δική του ομάδα, μάλιστα για ακόμη μία χρονιά στο θεσμό του Κυπέλλου, ήταν σαφές. Στα Τρίκαλα επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και των δύο ομάδων, αγωνίστηκαν σε χωράφι.
Έγινε και σε άλλα παιχνίδια. Εικόνες από τα γήπεδα όπου "παίχτηκε ποδόσφαιρο" το τριήμερο, ταξίδεψαν στο εξωτερικό. Ρεζίλεψαν ποδοσφαιρικά τη χώρα μας. Το έκαναν για ακόμη μία φορά, δεν είναι μόνο τα κατά καιρούς επεισόδια που δημιουργούν αίσθηση. Είναι και τέτοια ζητήματα, με εικόνες που μπαίνουν στα σπίτια μας από τους τηλεοπτικούς δέκτες. Μια χώρα να θέλει να έχει ποδόσφαιρο, χωρίς να έχει κανονικούς αγωνιστικούς χώρους για να παιχτεί αυτό. Και από την άλλη, να θέλει Μουντιάλ! Το θέμα βέβαια δεν είναι μόνο οι εντυπώσεις που δημιουργούνται. Είναι πρωτίστως θέμα υγείας των ποδοσφαιριστών. Επαγγελματιών ανθρώπων!
Στο Δ.Σ. όλοι συμφώνησαν. Αλλά αυτό δεν αρκεί, βέβαια. Και όλες τις υπόλοιπες φορές, όταν και πάλι ο Αστέρας είχε πρωτοστατήσει στο θέμα, είχαν συμφωνήσει, αλλά λύση δεν βρέθηκε. Είναι σαφές ότι κάτι πρέπει να γίνει. Το ίδιο το ποδόσφαιρο πρέπει να κάνει κάτι για αυτό. Μέχρι το Μουντιάλ του 2030, λοιπόν, που αν το πάρουμε μαζί με τις υπόλοιπες χώρες θα διεξαχθεί σε γηπεδάρες, ας σπάνε τα πόδια τους οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στις ελληνικές διοργανώσεις. Μόνο που απομένουν... 12 χρόνια μέχρι τότε!
Όσο για το άλλο θέμα, των αδειοδοτήσεων, επίσης είναι εξαιρετικά σοβαρό για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Πρόπερσι ο Ηρακλής υποβιβάστηκε. Πέρυσι ο Παναθηναϊκό τιμωρήθηκε να ξεκινήσει με -6 το φετινό πρωτάθλημα. Του χρόνου η ΕΠΟ ζητάει να αλλάξει και πάλι ο κανονισμός. Θυμίζει τις Πανελλήνιες εξετάσεις, που σχεδόν κάθε χρόνο διεξάγονται με διαφορετικό σύστημα. Ανάλογα με τον Υπουργό...
Δεν είναι μόνο μπέρδεμα. Είναι και θέμα αξιοπιστίας. Διότι μοιάζει κάθε φορά να ράβεται ένα "κοστούμι", ανάλογα με το ποιος θα πρέπει να μπει μέσα σε αυτό. Και είναι θέμα που αφορά όχι μόνο στις ΠΑΕ που έχουν οικονομικά προβλήματα. Αλλά και στις υπόλοιπες, που δεν έχουν και πληρώνουν κανονικά τις υποχρεώσεις τους...