Μετεωρίτης…Κάιλ Χάινς

Για εικοσιπέντε αγωνιστικά λεπτά στην Μόσχα ο Ολυμπιακός, έδειχνε να έχει τρομάξει περισσότερο απ’ ότι οι ίδιοι οι Ρώσοι, από την πτώση του μετεωρίτη, λίγες ώρες πριν. Ζούσε έναν εφιάλτη που δύσκολα θα είχε ευτυχές τέλος, αν δεν βρισκόταν ο ανυπέρβλητος, Κάιλ Χάινς. Ο Αμερικανός σέντερ, λειτούργησε για μια ακόμη βραδιά ως «ασπίδα» στις κάθε λογής επιθέσεις που δέχονται οι «ερυθρόλευκοι» και ήταν η βασική αιτία της ανατροπής από το -13, κόντρα σε μία ομάδα που γνώρισε την παρθενική της εντός έδρας ήττα φέτος, αλλά και την πρώτη τα τελευταία δυόμισι χρόνια.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Οι πρωταθλητές Ευρώπης βρέθηκαν ένα βήμα πριν το κίτρινο φύλλο, διότι στο συγκεκριμένο διάστημα δεν έκαναν σχεδόν τίποτα σωστά. Δεχόντουσαν με τον ίδιο τρόπο το ένα καλάθι μετά το άλλο από το χαμηλό ποστ, άφηναν τον Πλάνινιτς να κάνει ο,τι θέλει δημιουργικά και έπαιζαν παιδική άμυνα. Αποτέλεσμα όλων αυτών, ήταν η δυσκολία στο σκοράρισμα, τα πολλά άστοχα σουτ (12/36 στο 1ο μέρος) και ο μονοδιάστατος τρόπος επίθεσης (3 ασίστ σε 20 λεπτά έναντι 16 της Χίμκι). Ο εξαιρετικός Ντέιβις και ο Λόντσαρ έκαναν ο,τι ήθελαν τους Πάουελ και Σερμαντίνι, αφού τους νικούσαν κατά κράτος από κοντινή και μέση απόσταση και αν εξαιρέσει κανείς το ξεκίνημα του Παπανικολάου και το ώριμο παιχνίδι του Άντιτς –καθοριστικός ως το τέλος- δεν υπήρχε κανένα άλλο στοιχείο άξιο αναφοράς.

Τα μηδέν λάθη –αυτών που γράφονται στη στατιστική- και το φτωχό, για την εικόνα του ματς, -8 του ημιχρόνου, έδιναν ελπίδα πως αν ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που πρέπει, μπορούσε να αποδράσει νικητής. Και έτσι έγινε. Από το 25΄ και μετά η άμυνα «έσφιξε», ο Ολυμπιακός έκλεψε μπάλες, έλεγξε περισσότερο τα ριμπάουντ, βελτίωσε τα ποσοστά του (7/13 τρίποντα στο 2ο ημίχρονο), περιόρισε σημαντικά τον φοβερό και τρομερό Πλάνινιτς –έργο Λο- και με καλή κυκλοφορία της μπάλας και «διάβασμα» της αντίπαλης άμυνας, είχε καλύτερες επιθετικές επιλογές. Ο Σπανούλης έγινε ουσιαστικότερος εκτελεστικά και δημιουργικά, ο Χάινς έπαιζε για…τρεις ψηλούς κάνοντας τα πάντα στο παρκέ και με αλλεπάλληλα εύστοχα σουτ από Σλούκα, Παπανικολάου και Σπανούλη, «γύρισε» το ματς.

Έχοντας επιστρέψει από την καταστροφή, το υπέρ του 76-70, τριάμισι λεπτά πριν το φινάλε, ήταν αρκετό για να «θολώσει» το μυαλό της καλοδουλεμένης «μηχανής» που λέγεται Χίμκι. Διαφυλάχθηκε ως κόρη οφθαλμού με ψυχραιμία στις ελεύθερες βολές που ακολούθησαν και έτσι «σβήστηκε» οριστικά και αμετάκλητα η εντός έδρας…γκέλα κόντρα στη Σιένα. Πλέον ο Ολυμπιακός έχει το πάνω χέρι για την πρόκριση αν κάνει τα αυτονόητα στον δεύτερο γύρο του Top 16, ενώ με ανάλογες με την αποψινή νίκες, δεν αποκλείεται να προλάβει και το…τρένο της δεύτερης προνομιούχου θέσης.

Η σπουδαιότητα της νίκης όμως, δεν θα πρέπει να «σκεπάσει» τα μεγάλα προβλήματα που έχει το συγκρότημα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Και αν η απόκτηση αντί-Μάντζαρη είναι αναγκαία και χιλιοειπωμένη, φαίνεται πλέον ξεκάθαρα πως η επιλογή Πάουελ ήταν ατυχής. Ο Αμερικανός είναι «μαύρη» τρύπα στην άμυνα, ενώ πλέον, δεν βοηθάει στο ελάχιστο και στην επίθεση, αφού είναι φανερά εκτός κλίματος. Τέτοια ώρα τέτοια λόγια για δύο προσθήκες, όμως ρεαλιστικά, μόνο έτσι ο Ολυμπιακός θα έχει σοβαρές πιθανότητες να διεκδικήσει το στέμμα του στο Λονδίνο.

Υ.Γ. Ο Νίκος Γκάλης δεν μπήκε στο Hall of Fame, καθώς επελέγη ο μεγάλος Όσκαρ Σμιντ. Του χρόνου λογικά θα έρθει η σειρά του, αν και το πραγματικό δεν συγκρίνεται κατά διάνοια με το Hall of Fame της καρδιάς μας. Και εκεί έχει περίοπτη θέση χρόνια τώρα…

Υ.Γ.1: Στην ΕΟΚ σκέφτονται σοβαρά τη νέα χρονιά να κάνουν τον τελικό του κυπέλλου στην επαρχία με παιδιά στις εξέδρες. Έπρεπε να φτάσουμε στην απόλυτη ντροπή για να καταλάβουν πως ήταν η μόνη λύση…

Follow @ZervasNikolaos