Τερματοφύλακας Εκουαδόρ: «Ήμαστε γείτονες με τον Μέσι, το πρώτο γκολ στη ζωή μου το έφαγα απ’ αυτόν»

Η Αργεντινή τα χρειάστηκε, αλλά κατάφερε να λυγίσει το Εκουαδόρ χάρη σε φοβερή εκτέλεση φάουλ του Μέσι λίγο πριν το φινάλε (1-0), ξεκινώντας με το δεξί στα προκριματικά της Νοτίου Αμερικής.

Μετά το τέλος του αγώνα, ο Μέσι αντάλλαξε φανέλα με τον τερματοφύλακα του Εκουαδόρ, Ερνάν Γκαλίντεζ, με την κάμερα να πιάνει τους δύο ποδοσφαιριστές να τα λένε για αρκετή ώρα. Και η αλήθεια είναι πως οι δυο τους συνδέονται από μια όμορφη και συνάμα συγκινητική ιστορία, την οποία είχε αποκαλύψει ο κίπερ του Εκουαδόρ.

Η κοινή τους ιστορία πηγαίνει πίσω στην παιδική τους ηλικία στο Ροσάριο, όπου οι δυο τους ήταν γείτονες. Ο Γκαλίντεζ κατάγεται από την Αργεντινή, αλλά έχει πάρει υπηκοότητα από το Εκουαδόρ και αγωνίζεται με τη φανέλα της ομάδας.



«Το πρώτο γκολ που έφαγα στη ζωή μου το σημείωσε ο Μέσι. Ήμασταν γείτονες στο Ροζάριο και είμαστε στην ίδια ηλικία, οπότε βρεθήκαμε αντιμέτωποι πολλές φορές», θυμάται ο 35χρονος τερματοφύλακας. Ένα τουρνουά στο οποίο ο Γκαλίντεζ αγωνίστηκε για πρώτη φορά, και εν τέλει καθιερώθηκε, ως τερματοφύλακας, αφού μέχρι τότε έπαιζε στα χαφ.

Στον τελικό εκείνου του τουρνουά, η ομάδα του Γκαλίντεζ είχε νικήσει αυτή του Μέσι και το… τρόπαιο, ήταν ένα πρωτότυπο δώρο. «Έδωσαν στον πρωταθλητή δέκα ποδήλατα, αντί για τρόπαια. Στο Ροζάριο παίζουν επτά εναντίον επτά, στο χορτάρι. Ήμουν μέσα τον τελικό και μπορέσαμε να τους νικήσουμε. Έχω ένα DVD που επιβεβαιώνει ότι αντιμετώπισα το τέρας», τόνισε για εκείνη τη μονομαχία του με τον Μέσι.

«Ο Λιονέλ Μέσι είναι ένα παράδειγμα. Πολλές φορές ακούω ανθρώπους να λένε ότι ο Μέσι δεν έκανε καμία προσπάθεια, ότι κέρδισε τα πάντα στνη Μπαρτσελόνα, ότι είναι εκατομμυριούχος. Όμως, στα 12 του χρόνια, ο Μέσι έπρεπε να αφήσει όλη του τη ζωή, την οικογένειά του, τους φίλους του, το σχολείο του για να μάθει αν μπορούσε να γίνει ποδοσφαιριστής. Αυτή ήταν η προσπάθεια που έπρεπε να κάνει», αναφέρει ο τερματοφύλακας του Εκουαδόρ που αποθέωσε τον Αργεντινό σούπερ σταρ για τα επιτεύγματά του.

«Όταν έκανα το ντεμπούτο μου στη Σεντράλ, υποβιβαστήκαμε έξι μήνες αργότερα. Το Ροσάριο είναι μια πόλη που ζει για το ποδόσφαιρο και τότε… πέρασα άσχημα. Δέχτηκα απειλές και σκέφτηκα ακόμη και να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Ο Εκουαδόρ μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω ποδόσφαιρο ξανά. Ήταν μια αναγέννηση για μένα όταν πήγε στην Ουνιβερσιτάδ Κατόλικα το 2012», κατέληξε.