Με το έτσι, με το θέλω, καταντήσατε το άθλημα…

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το είδαμε και αυτό! Το ζήσαμε και «μαύρισε» περισσότερο η ψυχή μας. Πλέον είναι σίγουρο πως το ελληνικό μπάσκετ δεν μπορεί να πάει πιο κάτω. Η Α1 των αφερέγγυων ομάδων, των πιστοποιητικών στην…τούρλα του Σαββάτου, των μικρών μπάτζετ, των συλλόγων που δεν έχουν να πληρώσουν για το ρεύμα των παικτών, του ΕΣΑΚΕ και των παραγόντων που στερούνται οράματος και ιδεών, της ανήμπορης να βοηθήσει ΕΟΚ, το πρωτάθλημα των ψεμάτων και των άδειων γηπέδων, υπέστη ακόμα μία τεράστια και ταπεινωτική ήττα. Το θέατρο του παραλόγου, που τις δυο προηγούμενες εβδομάδες έκανε πρόβες στα γραφεία των αρμόδιων φορέων και των υφυπουργών, «ανέβηκε» με τον πιο τραγικό τρόπο στο πάλκο των παρκέ, με πρωταγωνιστές τους Έλληνες παίκτες, τα ΜΑΤ, ακόμα και τους Εισαγγελείς!

Πραγματική θλίψη και πίκρα στο στόμα, αφού αρκετοί περίμεναν πως την ύστατη στιγμή, θα βρισκόταν μία λύση ή ένα ακόμη ημίμετρο και θα αποφεύγαμε το απόλυτο ξεγύμνωμα. Εις μάτην. Ο ΠΣΑΚ πήρε το ρίσκο, συνέχισε την απεργία για τα δίκαια αιτήματά του, αφού αν έκανε για μία ακόμη φορά πίσω και αρκούνταν στις υποσχέσεις θα είχε ηττηθεί κατά κράτος πριν το τζάμπολ. Δυστυχώς όμως για τους παίκτες, το αποτέλεσμα ήταν και πάλι αρνητικό. Ο Άρης κατέβηκε με έφηβους και τέσσερις ξένους, Ο ΠΑΟΚ με πέντε αλλοδαπούς παίκτες, η Καβάλα και ο Ηλυσιακός χωρίς όλους τους Έλληνες και για πρώτη φορά μία τόσο καλή κωμωδία, έκανε το κοινό να δακρύσει, αλλά από δυστυχία. Πραγματική αλλοίωση πρωταθλήματος σε άδειες εξέδρες…

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, χωρίς βέβαια να το οφείλουν αφού ενδεχόμενοι χαμένοι βαθμοί δεν επιστρέφονταν, ήταν οι μοναδικές «σανίδες» σωτηρίας στον αγώνα των παικτών. Ως μοναδικά ίσως φωτεινά παραδείγματα υγείας στο χώρο, θα μπορούσαν να μην αδιαφορήσουν για την απεργία. Από την στιγμή όμως που οι Έλληνες παίκτες τους, όντας καλοπληρωμένοι και υποχρεωμένοι ίσως στα αφεντικά τους να αγωνιστούν, «σνόμπαραν» τον αγώνα των συναδέλφων τους, το σκηνικό ήταν καταδικασμένο σε αποτυχία. Άλλωστε ο ΠΣΑΚ, έχει και εκείνος μερίδιο ευθύνης στην ιστορία, όπως άλλωστε και όλοι οι εμπλεκόμενοι. Αν ο αγώνας του είχε ξεκινήσει το καλοκαίρι και οι συζητήσεις με τους φορείς είχαν περισσότερο χρόνο για να «ωριμάσουν», ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα τώρα.

Η διαπίστωση πως δεν υπάρχει σωτηρία, χαράχθηκε εντονότερα από ποτέ στις συνειδήσεις μας. Το ελληνικό μπάσκετ είναι στην εντατική, τα σωληνάκια έχουν σχεδόν τραβηχτεί και το μόνο που το σώζει είναι ένα θαύμα. Από ποιόν; Κανείς δεν ξέρει. Σίγουρα πάντως «θεός του μπάσκετ» δεν υπάρχει, άρα ο χαρακτηρισμός του Γιώργου Βασιλακόπουλου από τον Θανάση Γιαννακόπουλο ως τέτοιου, ήταν κάτι παραπάνω από άστοχος. Όταν τα προβλήματα είναι τόσο μεγάλα και «βαθιά», δεν φτάνει μόνο ένας για να βρεθεί η χρυσή τομή, όπως και να λέγεται. Χρειάζεται συλλογική προσπάθεια, αμοιβαίες υποχωρήσεις και κατανόηση. Η παρακμή του ελληνικού πρωταθλήματος έχει πολλούς υπεύθυνους και συνιστώσες και έχει ξεκινήσει να «χτίζεται» εδώ και πολλά χρόνια. Οι «βιτρίνες», Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, αλλά κυρίως οι τεράστιες επιτυχίες της Εθνικής ομάδας, μας έριχναν συνεχώς στάχτη στα μάτια. Τώρα που αυτά «άνοιξαν», είναι αργά.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com