Με την παλιοσειρά στην κορυφή

Ηταν η σειρά τους να πουν μια κουβέντα παραπάνω και να οδηγήσουν την ομάδα ένα βήμα πιο κοντά στην πρώτη θέση του ομίλου.

Ο Νίκος Ζήσης, ο Γιάννης Μπουρούσης και ο Νικ Καλάθης ήταν εκείνοι που έπαιξαν βασικούς ρόλους, πρωταγωνίστησαν στη νίκη της Ελλάδας κόντρα στο Πουέρτο Ρίκο. Μαζί τους και ο πυραυλοκίνητος Αντετοκούνμπο που στα 19 του χρόνια χαρίζει απλόχερα χάι λάιτ προσφέροντας απλά μια πρόγευση απ’ όσα θα μπορεί να δίνει στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στην μπασκετική του ωριμότητα.

Για το ματς αυτό που αξίζει περισσότερο είναι ότι καταφέραμε να νικήσουμε για πρώτη φορά παιχνίδι που έμοιαζε να στραβώνει. Τα δύο γρήγορα φάουλ του Μπουρούση μας μπέρδεψαν, η Εθνική πάλεψε για να βρει σχήματα να ανταπεξέλθει αλλά… Παρά το γεγονός ότι ο αντίπαλος δεν είδε την πλάτη μας από νωρίς – όπως η Σενεγάλη και οι Φιλιππίνες – έμεινε πίσω και δεν μπόρεσε να αποκτήσει ξανά επαφή. Αυτό είναι και το μεγάλο κέρδος από την τρίτη επικράτηση στη Σεβίλλη. Είχαμε μάθει στα πρώτα δύο ματς να συντηρούμε διαφορές, τώρα καθαρίσαμε και ματς που δεν ξεκίνησε καλά για εμάς.

Πολύ σημαντικό επίσης στοιχείο – πέρα φυσικά από αυτή καθεαυτή τη νίκη που μας επιτρέπει να βλέπουμε πρωτιά και καλό σταύρωμα στα χιαστί – το γεγονός ότι κόντρα στο Πουέρτο Ρίκο εμφανίστηκαν άλλοι πρωταγωνιστές. Δεν λέω νέοι διότι ο Μπουρούσης με τον Ζήση είναι παλιές καραβάνες για το σύνολο του Κατσικάρη. Το έχουμε πει και στο παρελθόν: η Ελλάδα μπορεί να μην έχει τον ΕΝΑΝ έχει ΠΟΛΛΟΥΣ όμως που μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε ένα βράδυ.

Τη Σενεγάλη τη γλέντησε ο Καϊμακόγλου, κόντρα στις Φιλιππίνες ο Πρίντεζης έδειξε ολίγη από ΝΒΑ στον Μπλάτσε και με το Πουέρτο Ρίκο μίλησε η εμπειρία του Μπουρούση και του Ζήση. Ο πρώτος έλεγχε απόλυτα την κυκλοφορία κάτω από το καλάθι μας και χτυπούσε σε κάθε χαραμάδα που άφηναν απέναντι οι Πορτορικάνοι, ο δεύτερος είχε χέρι αλφάδι κι έδωσε πολλές τρίποντες μαχαιριές στο κορμί του αντιπάλου.

Καλές ειδήσεις βγαίνουν και από το φύλλο της στατιστικής. Δίπλα στον Μπουρούση που πρωταγωνίστησε στη μάχη των αμυντικών ριμπάουντ βάλτε τον Καϊμακόγλου που μάζεψε ό,τι σκουπίδι άφηναν οι Πορτορικάνοι στο καλάθι τους. Το ριμπάουντ είναι βασικό ζητούμενο για κάθε ομάδα. Πόσο μάλλον για την Ελλάδα που θέλει και μπορεί να τρέξει. Διπλή, λοιπόν, η αξία της επίδοσης των συγκεκριμένων παικτών. Όπως ιδιαίτερης αξίας είναι και η συγκομιδή που είχε η ομάδα από τον «1».

Μπορεί να έχουμε ίσως και τα κορυφαία σε επιθετική παραγωγή τεσσάρια στο τουρνουά αλλά θέλουμε και αξίζουμε βοήθεια στο σκοράρισμα και από τη θέση του πλέι μέικερ. Κόντρα στο Πουέρτο Ρίκο αυτή ήρθε. Όχι μόνο από τον Ζήση και τον Καλάθη αλλά και από τον Σλούκα που με καίρια χτυπήματα δε άφησε τον αντίπαλο να σηκώσει την πλάτη του από το καναβάτσο στο τελευταίο δεκάλεπτο…