Με την ισοπέδωση χάνεις το πρωτάθλημα, όχι με -3

Φεβρουάριος του 2003 ήταν, όταν η ΑΕΚ είχε φύγει με ήττα από την Λεωφόρο κόντρα στον Παναθηναϊκό. Μένοντας πίσω στη βαθμολογία και προφανέστατα, εκτός τίτλου. Ακολούθησαν 12 αγώνες, όσοι έχουν απομείνει και τώρα, 12 νίκες για την Ένωση. Ανάμεσα σε αυτά τα ματς, το 1-2 επι του Ολυμπιακού στην Ριζούπολη. Το 0-1 επί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Παιχνίδια στα οποία και στα δύο σκόραρε στις καθυστερήσεις για να τα πάρει...

Του Θοδωρή Τσούτσου

Για ομάδα "εκτός τίτλου", άσχετα αν είχε τελειώσει τότε μόλις στο -2 από την κορυφή, το να παλεύει για τη νίκη μέχρι και μετά το 90', δείχνει φιλοσοφία ομάδας. Αν, λοιπόν, θεωρήσουν ότι η ΑΕΚ, μετά την ισοπαλία στην Λάρισα είναι πια εκτός, τότε μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη και για τους δύο. Και αν αυτό συμβεί, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει που θα καταλήξει το πράγμα και για την ίδια την ΑΕΚ. Διότι ακόμη οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές...

Η ΑΕΚ, όμως, μπορεί ταυτόχρονα λόγω αυτής της ισοπαλίας στην Λάρισα, τη δεύτερης ίδιας στην τελευταία τετράδα αγώνων πρωταθλήματος (μετά το 0-0 με τον Απόλλωνα) μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη και για τον εαυτό της. Ο "αφορισμός", σε μία χρονιά που έχει πετύχει πολλά και καλά και τα οποία σίγουρα θα βρει μπροστά της και στο μέλλον, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει γαι τη συνέχειά της.

Για την ακρίβεια, ο "αφορισμός", που ήδη τις τελευταίες ώρες έχει παρατηρηθεί, είναι πιο πιθανό να αφήσει την ΑΕΚ εκτός διεκδίκησης τίτλου από ένα -3 ή -2 από τους αντιπάλους της. Το δεύτερο, αυτή η μικρή βαθμολογική διαφορά σε διάστημα δώδεκα αγωνιστικών, μπορεί να ξεπεραστεί. Και μάλιστα με ντέρμπι μαζί τους στο πρόγραμμα. Το άλλο, το να πιστέψει δηλαδή η ίδια η ΑΕΚ ή το περιβάλλον της ότι αυτή η ομάδα δεν μπορεί, θα είναι αξεπέραστο.

Θα είναι και άδικο. Η ΑΕΚ στην Λάρισα σε σχέση με τη φετινή της εκκίνηση στη σεζόν, έπαιξε με διαφορετικό τερματοφύλακα, διαφορετικό αμυντικό κεντρικό δίδυμο, διαφορετικό δίδυμο στα χαφ, διαφορετικό επιτελικό. Γιατί, θα πει κανείς; Διότι το ποδόσφαιρο καμιά φορά έχει τέτοια διαδρομή. Η ΑΕΚ είχε απώλειες, μόνο απο τραυματισμούς στην Λάρισα δεν είχε Τσόσιτς, Σιμόες, Γιόχανσον, Μάνταλο. Όλο τον άξονα...

Οι ομάδες τίτλου αυτά τα έχουν στην πορεία τους. Και για αυτό είναι ομάδες τίτλου, γιατί καταφέρνουν και τα ξεπερνούν. Η ΑΕΚ έχει μπορστά της μια σειρά από αγώνες για να δείξει αν μπορεί να τα καταφέρει. Χωρίς δικαιολογίες, διότι η απώλεια στην Λάρισα είναι ολόδικη της, ακόμη και αν εφόσον χρειαστεί αν γίνει κουβέντα για τη διαιτησία συνολικά για φέτος, για την ώρα εκείνη έχει να πει τα περισσότερα. Χωρίς δικαιολογίες, λοιπόν, αλλά και χωρίς ισοπέδωση, που δεν πρόκειται να την βοηθήσει σε τίποτα. Και μάλιστα από την ίδια προς την ίδια.

Ο αγώνας Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό έτσι κι αλλιώς ήταν σημαντικός. Πλέον, είναι ακόμη περισσότερο. Πρώτον, διότι πρέπει να δείξει ότι μπορεί να αντιδράσει. Δεύτερον διότι θα πρέπει να το κάνει σε μια έδρα, στην οποία θα ξαναπάει για το πρωτάθλημα. Και θα χρειαστεί τότε, να έχει την πεποίθηση ότι μπορεί να τα καταφέρει. Ο πρώτος ημιτελικός δίνει αυτή την προοπτική.

Διότι, κακά τα ψέματα, αν η ΑΕΚ θέλει να πάρει το πρωτάθλημα, θα πρέπει πια να στηριχθεί στο τι είναι ικανή η ίδια να κάνει σε Καραϊσκάκη και Τούμπα. Αν μάλιστα το καταφέρει με αυτόν τον τρόπο, κανείς δεν θα μπορεί να την αμφισβητήσεις. Διότι θα έχει στιριχθεί μόνο στα δικά της αποτελέσματα απέναντι στους συνδιεκδικητές, με τους οποίους ήδη μετράει δυο νίκες.