Με αφορμή τον αποχαιρετισμό του Γιαννιώτη...

• Δεν το γράφω επειδή συγκινήθηκα από τον αποχαιρετισμό του Γιαννιώτη στον Ολυμπιακό. Το γράφω γιατί ανέκαθεν το πίστευα.

• Θεωρώ λοιπόν ότι ο Ολυμπιακός με τον Γιαννιώτη δεν έπρεπε να χωρίσουν. Για πάρα πολλούς λόγους.

• Δεν έχω τη διάθεση να μπω στη διαδικασία για το πώς και το γιατί ήρθε αυτό το διαζύγιο. Προφανέστατα κάποια πράγματα ενόχλησαν τον Ολυμπιακό, προφανώς κάπου ο Γιαννιώτης περίμενε κάτι άλλο, αλλά δεν έχει νόημα τώρα μία τέτοια ανάλυση.

• Αυτό που θα ήθελα να καταθέσω είναι ότι πραγματικά το πιστεύω ότι έπρεπε να συνεχιστεί η συνεργασία τους.

• Ο Γιαννιώτης έπρεπε να μείνει γιατί θα ήταν τιμή του να συνέχιζε να παίζει στην πρώτη ομάδα της χώρας. Και θα έγραφε και μία δική του ξεχωριστή ιστορία, καθότι στον Ολυμπιακό ανήκε ουσιαστικά εφτά ολόκληρα χρόνια, άσχετα αν αγωνίζονταν αλλού δανεικός στα περισσότερα από αυτά. Και θα έπαιρνε και πολλά παιχνίδια τη νέα σεζόν, με τις τόσες υποχρεώσεις που θα έχει η ομάδα.

• Ο δε Ολυμπιακός θα είχε ένα γκολκίπερ αξίας, Ελληνόπουλο, σε πολύ καλή ηλικία, με μεταπωλητική αξία, με καλό χαρακτήρα και δικό του παιδί. Και δεν θα έψαχνε τώρα να βρει και τον τερματοφύλακα παρτενέρ του Ζοσέ Σα.

• Καταλαβαίνω τον Γιαννιώτη, που έχει φιλοδοξία να παίζει βασικός και έβλεπε ότι με τον Σα δεν θα ήταν εύκολο. Καταλαβαίνω και τον Ολυμπιακό, που δεν του άρεσαν κάποια πράγματα στην όλη διαπραγμάτευση.

• Αλλά στο...βάθος νομίζω ότι θα μπορούσε να αποφευχθεί το διαζύγιο. Και να μην γίνονταν ο Γιαννιώτης ο πρώτος παίκτης που δεν ανανέωσε το συμβόλαιο του στον Ολυμπιακό!

Για την ακρίβεια, ο πρώτος παίκτης στον οποίο ο Ολυμπιακός έκανε πρόταση να μείνει κι αυτός τελικά δεν έμεινε, για τον άλφα η, τον βήτα λόγο! Κι αυτό ήταν λάθος. Στον Ολυμπιακό δεν λες όχι. Λες ναι και μετά την βρίσκεις την άκρη.

• Στο τέλος της ημέρας, πάντως, να σταθούμε στο ότι ο Γιαννιώτης ευχαρίστησε δημόσια και τον Ολυμπιακό και προσωπικά τον Β. Μαρινάκη. Έδειξε ότι δεν ξεχνάει.