Μαζί έκαναν... χώρια μπορούσαν;

Ο Ζοσέ Μουρίνιο επέστρεψε στην Τσέλσι έπειτα από έξι χρόνια.

Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την τελευταία φορά που κάθισε στον πάγκο των «μπλε», είναι τέτοιο που έφερε αλλαγές και στις δύο πλευρές.

Τι έκανε, όμως, ο «special one» στα… ξένα και τι πέτυχε η Τσέλσι χωρίς αυτόν;

Του Κώστα Ζάλιαρη

Η επίσημη ανακοίνωση της επιστροφής του Ζοσέ Μουρίνιο στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ήταν απλά το … επίσημο έναυσμα για πανηγυρισμούς στις τάξεις των οπαδών του λονδρέζικου συλλόγου. Με τον Πορτογάλο στον πάγκο της, η αγγλική ομάδα πήρε έξι τίτλους σε τρία χρόνια, πανηγυρίζοντας δύο σερί πρωταθλήματα (2005,2006), ένα Κύπελλο (2007), δύο Λιγκ Καπ (2005, 2007) και ένα Community Shield (2005).

Οι δρόμοι τους, χώρισαν τον Σεπτέμβριο του 2007.

Όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους για πρώτη φορά στη σχέση του (2007) με τους «μπλε» του Λονδίνου, ο «special one», επέλεξε την Ιταλία για να συνεχίσει τις… «περιπέτειες» στους πάγκους. Το καλοκαίρι του 2008 προσελήφθη από την Ίντερ και στην πρώτη του χρονιά εκεί, πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος στη Serie A και λίγο καιρό αργότερα, πήρε και το ιταλικό Σούπερ Καπ - θεωρείται το πρώτο τρόπαιο κάθε νέας ποδοσφαιρικής χρονιάς - επικρατώντας της Ρόμα στα πέναλτι (6-5, 2-2 κ.α.). Στο Τσάμπιονς Λιγκ, πάντως, αποκλείστηκε από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη φάση των «16».

Η Τσέλσι, στην περίοδο… προσαρμογής στα νέα δεδομένα, τη σεζόν 2007-2008 με τον Άβρααμ Γκραντ στον πάγκο, έφτασε μέχρι τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στη Μόσχα, αλλά δεν πανηγύρισε τίποτα. Το καλοκαίρι του 2009 ήταν διαφορετικό. Η ομάδα κατάφερε να πάρει το Κύπελλο Αγγλίας (2-1 την Έβερτον) και το Community Shield (4-1 τη Μαν. Γιουνάιτεντ στα πέναλτι, 2-2 κ.α.), έχοντας στο «τιμόνι» τον Γκους Χίντινκ, που τον Φεβρουάριο εκείνου του έτους είχε διαδεχθεί τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι (ανάμεσα στους δύο, είχε μεσολαβήσει και ο Ρέι Γουίλκινς για λίγες μέρες).

Ο Ζοσέ Μουρίνιο, ήξερε ότι έπρεπε να παρουσιάσει κάτι περισσότερο με την Ίντερ στην Ευρώπη, την αγωνιστική περίοδο 2009-2010. Και δεν το έκανε μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στα εγχώρια! Ο Πορτογάλος απέδειξε γιατί είναι… μοναδικός και έβαλε τους «νερατζούρι» στη λίστα με τους συλλόγους που έχουν καταφέρει να κάνουν το τρεμπλ! Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ πήρε με την Ίντερ στην τελευταία του χρονιά στην τεχνική ηγεσία της ομάδας! Μάλιστα, στη φάση των «16» της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, ο Πορτογάλος έπρεπε να… πληγώσει την Τσέλσι, πετώντας την εκτός συνέχειας.

Στον αντίποδα, η Τσέλσι μπορεί στην ευρωπαϊκή διοργάνωση να μην έκανε αξιόλογη πορεία, όμως στην Αγγλία κατέκτησε και το πρωτάθλημα και το Κύπελλο! Ήταν ο πρώτος τίτλος της Πρέμιερ Λιγκ μετά τη σεζόν 2005-2006 και το FA Cup, ήταν το έκτο της συλλογής με τα εφτά τρόπαια που έχει στο παλμαρέ της. Στον πάγκο της ομάδας, ήταν ο Κάρλο Αντσελότι.

Το καλοκαίρι του 2010, ο Ζοσέ Μουρίνιο έκανε ταξίδι μέχρι την Ισπανία, για να αναλάβει τη Ρεάλ Μαδρίτης, ξεκινώντας μια νέα «περιπέτεια» στην καριέρα του. Έφυγε με δάκρυα από το Μιλάνο, αλλά ήθελε ένα νέο ξεκίνημα και βρήκε το κίνητρο που χρειαζόταν για να πάρει στα χέρια του το «τιμόνι» της «βασίλισσας». Στην πρώτη του χρονιά, πήρε μόνο το Κύπελλο Ισπανίας με το 1-0 επί της Μπαρτσελόνα στην παράταση. Πέρυσι κατέκτησε το πρωτάθλημα πανηγυρικά, αφήνοντας δεύτερη τη Μπαρτσελόνα στην τελευταία χρονιά της παρουσίας του Πεπ Γκουαρντιόλα στην τεχνική ηγεσία των Καταλανών, ενώ φέτος, ουσιαστικά πήρε μονάχα στο ξεκίνημα της χρονιάς το Σούπερ Καπ. Πάνω στον Πορτογάλο, όμως, είχε πέσει μια… μεγάλη κατάρα. Και στα τρία χρόνια της θητείας του στη Ρεάλ Μαδρίτης, η ομάδα του αποκλείστηκε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, από τις Μπαρτσελόνα, Μπάγερν Μονάχου και Μπορούσια Ντόρτμουντ κατά σειρά!

Η τελευταία τριετία για την Τσέλσι, ξεκίνησε με τον Κάρλο Αντσελότι στον πάγκο και ολοκληρώθηκε με τον Ράφα Μπενίτεθ, έχοντας προηγουμένως περάσει από το «Στάμφορντ Μπριτζ» και οι Αντρέ Βίλας - Μπόας και Ρομπέρτο Ντι Ματέο. Το καλοκαίρι του 2011, βρήκε τους Λονδρέζους δευτεραθλητές στην Πρέμιερ Λιγκ και χωρίς τίτλο. Τα επόμενα δύο χρόνια, όμως, ήταν εξαιρετικά και η επιτυχία τόσο μεγάλη που όσο κι αν δεν το παραδεχτεί ποτέ ο Μουρίνιο, μέσα του ξέρει ότι ζήλεψε. Οι «μπλε», το 2012, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, αναρριχήθηκαν με παλικαρίσια προσπάθεια στην κορυφή της Ευρώπης κατακτώντας το Τσάμπιονς Λιγκ στο Μόναχο, επικρατώντας 4-3 στα πέναλτι (1-1 κ.α.) της Μπάγερν. Μαζί με το «ιερό δισκοπότηρο», στην Τσέλσι κατέληξε και το Κύπελλο Αγγλίας της σεζόν. Φέτος, η αγωνιστική περίοδος, ολοκληρώθηκε με το Γιουρόπα Λιγκ και τη νίκη με σκορ 2-1 επί της Μπενφίκα στον μεγάλο τελικό του Άμστερνταμ.

Και οι δύο άλλαξαν. Και οι δύο πέρασαν δύσκολες στιγμές, αλλά και βίωσαν μέρες ευτυχίας. Τώρα, ευχή και των δύο, είναι να γιορτάσουν ξανά μαζί!

Jose Mourinho is back…