Μαύρα γενέθλια…

Χθες το ελληνικό χάντμπολ είχε γενέθλια. Συμπληρώθηκαν 39 χρόνια, από τους πρώτους επίσημους αγώνες στο Αμύνταιο στις 13 Φεβρουαρίου 1977.

Και πράγματι το ελληνικό χάντμπολ είχε την τιμητική του, αφού έπαιξε πρώτο θέμα στις ιστοσελίδες, είχε ειδική μνεία στις ραδιοφωνικές εκπομπές, στα κανάλια και σήμερα στις εφημερίδες.

Όχι όμως γιατί το άθλημα στην Ελλάδα έγινε 39 ετών, δεν έγινε γιατί το καλλιεργούν δεκάδες Σωματεία σε όλη την επικράτεια, δεν έγινε γιατί έχει περισσότερους από 30.000 ενεργούς αθλητές και προπονητές, διαιτητές, παράγοντες, που βρίσκονται γύρω από το άθλημα, παρότι έχει μόνο λίγα χρόνια ζωής.

Δεν μνημονεύτηκε γιατί έχει φέρει στον ελληνικό αθλητισμό πολλές διακρίσεις και επιτυχίες και τον μοναδικό ευρωπαϊκό τίτλο από επαρχιακή ελληνική ομάδα (Διομήδης Άργους) σε οποιοδήποτε σπορ.

Έγινε πρώτο θέμα λόγω επεισοδίων που σημειώθηκαν με αφορμή ένα παιχνίδι χάντμπολ και μάλιστα γυναικών για την διοργάνωση του 14ου φάιναλ φορ του Κυπέλλου στο «Σπίτι του Χάντμπολ» στο συγκρότημα της Μίκρας στη Θεσσαλονίκη.

Επεισόδια για τα οποία το άθλημα δεν φέρει καμία ευθύνη αφού δεν προήλθαν από κανέναν που είχε σχέση με τον αγώνα (ομάδες, αθλητές, φίλαθλοι).

Ήταν ένα παιχνίδι που θεωρητικά ήταν μηδενικής επικινδυνότητας, αφού έπαιζε ο ΠΑΟΚ με τον Αμύντα Αμυνταίου που εκτός ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά δυναμικότητας στο αγωνιστικό κομμάτι, δεν ετίθετο και κανένα θέμα αντιπαλότητας.

Είναι γνωστό ότι το συγκρότημα έχει τρία κλειστά και χρησιμοποιείται ως έδρα από πολλές ομάδες (Ηρακλής, Άρης στο βόλεϊ, ΠΑΟΚ, Άρης στο χάντμπολ, ενώ εκεί βρίσκεται και το προπονητικό κέντρο της ΠΑΕ Ηρακλής.

Πολλές φορές λοιπόν συμβαίνει την ίδια ημέρα να συμπίπτουν κάποια γεγονότα. Με συνεννόηση των Ομοσπονδιών (ΟΧΕ, ΕΟΠΕ), της λίγκας του Βόλεϊ (ΕΣΑΠ) και της Αστυνομίας, τροποποιούνται οι ώρες των αγώνων και υπάρχει ένα εύλογο χρονικό διάστημα από την ώρα της λήξης ενός αγώνα μέχρι την έναρξη του επόμενου.

Αυτό το κενό χθες ήταν τρεις ώρες (14:30-16:00 ΠΑΟΚ- Αμύντας, 19:00 Ηρακλής- Παναθηναϊκός στη Volleyleague).
Παράλληλα όμως με τον αγώνα χάντμπολ πραγματοποιούταν και η προπόνηση της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ηρακλή, η οποία την επόμενη ημέρα θα έπαιζε κόντρα στον ΠΑΟΚ.

Σύμφωνα με πληροφορίες λοιπόν η Υποδιεύθυνση Αντιμετώπισης Βίας στους Αθλητικούς χώρους (υπάγεται στην Διεύθυνση Ασφάλειας Θεσσαλονίκης) μία ώρα πριν το συμβάν, έστειλε σήμα ότι κουκουλοφόροι κινούνται επικίνδυνα στον χώρο της Μίκρας και ζήτησαν ενισχύσεις από την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση.

Η τελευταία τους αγνόησε, όπως αγνόησε και την Ομοσπονδία Χάντμπολ που είχε ζητήσει (μέσω του Ειδικού Γραμματέα Δημήτρη Σταυρακάκη) με έγγραφο της εδώ και μια εβδομάδα για τον… φόβο των Ιουδαίων να υπάρχει έστω μία διμοιρία των ΜΑΤ έξω από το γήπεδο.

Η στατική δύναμη των 12 αστυνομικών στο κλειστό του χάντμπολ με όλα αυτά τα γεγονότα τριγύρω, έδωσε το δικαίωμα στους γνωστούς άγνωστους να κάνουν καταδρομική εισβολή, δημιουργώντας επεισόδια, πανικό και φυσικά την –έστω προσωρινή- διακοπή του αγώνα.

Η απόφαση της Ομοσπονδίας να συνεχίσει τους αγώνες (αφού δεν υπήρξαν τραυματισμοί, αλλά ούτε και φθορές στον αγωνιστικό χώρο) ήταν ώριμη και ολόσωστη αφού τουλάχιστον δεν κατάφεραν αυτοί οι γνωστοί άγνωστοι να ματαιώσουν μία ακόμα διοργάνωση στον ελληνικό αθλητισμό.

Αυτά τα επεισόδια, αυτή η εισβολή ήταν «μαχαιριά» στην καρδιά του ελληνικού αθλητισμού και θα πρέπει να μας προβληματίσουν ακόμα περισσότερο από αυτά που συμβαίνουν σε ποδοσφαιρικά γήπεδα με πρωταγωνιστές οργανωμένους στρατούς.

Ήταν «μαχαιριά» διότι στο γήπεδο βρισκόντουσαν γυναικόπαιδα, μικροί αθλητές με τους γονείς τους και ελάχιστοι οπαδοί.

Αυτά τα επεισόδια δείχνουν ότι κανένας υγιής φίλαθλος δεν μπορεί να είναι ασφαλής σε κανένα γήπεδο σε αυτή την χώρα, ακόμα και αν παρακολουθεί ένα ερασιτεχνικό άθλημα, τόσο αθώο και τόσο έξω από σκοπιμότητες, όπως είναι το χάντμπολ.