Μάθε παιδί μου να μην κάνεις λάθη

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Από την στιγμή που αποφεύχθηκε η «στραβή» στη πρεμιέρα, η νίκη κόντρα στη Φινλανδία ήταν σε μεγάλο βαθμό δεδομένη για την Εθνική. Η διαφορά δυναμικότητας είναι μεγάλη, ενώ το πολύ καλό δείγμα που έδειξε η ομάδα του Ντέτμαν στο χθεσινό ματς με την Κροατία, δεν άφησε περιθώρια υποτίμησης της στον Ηλία Ζούρο και τους διεθνείς. Το δεύτερο ροζ φύλλο μπήκε σχετικά εύκολα στις αποσκευές της αποστολής, αλλά η εμφάνιση θα πρέπει να αποτελέσει «οδηγό» για τη συνέχεια, αφού μπορούμε να παίξουμε καλύτερα. Διότι παρόλο που και πάλι τα θετικά στοιχεία ήταν πολλά, με αντιπάλους τέτοιας δυναμικότητας, καλώς ή κακώς θα πρέπει να εστιάζουμε στα αρνητικά. Μόνο έτσι θα γίνουμε καλύτεροι και θα αποκτήσουμε σωστή νοοτροπία, που είναι και το βασικό ζητούμενο από αυτή τη διοργάνωση.

Όταν μάλιστα έχεις αρνητικό πρόσημο σε τρεις τομείς του παιχνιδιού, αλλά καταφέρνεις να νικάς εύκολα, οι ελπίδες αυξάνονται σημαντικά. Αν λοιπόν βρούμε λύσεις για την αχίλλειο πτέρνα των λαθών, έχουμε καλύτερες τοποθετήσεις και μπλοκ άουτ στο αμυντικό ριμπάουντ και μειώσουμε τα «νεκρά» διαστήματα, δεν αποκλείεται να γίνουμε η ευχάριστη έκπληξη και αυτού του τουρνουά. Στην πρώτη κατηγορία, οι διεθνείς μας υπέπεσαν σε 22 (!) κόντρα στους Φιλανδούς, γεγονός που προκαλεί φόβο για την πιο δύσκολη συνέχεια που ακολουθεί. Κατανοητή η απειρία, όμως η συγκέντρωση θα πρέπει να πάρει καλύτερο βαθμό, από αύριο κιόλας που η ομάδα έχει ρεπό. Στον τομέα των ριμπάουντ, χάσαμε 13 (!) αμυντικά, από μία ομάδα που δεν έχει αξιόπιστο-ικανό ψηλό, ούτε για δείγμα.

Όσον αφορά το τρίτο ψεγάδι των «κενών» που παρουσιάζει η Εθνική στην απόδοσή της, είναι δεδομένη και ως ένα βαθμό φυσιολογική, αφού οι περισσότεροι παίκτες τώρα μαθαίνουν πως είναι να παίζεις σε μία μεγάλη διοργάνωση. Θα πρέπει όμως να μειωθούν αισθητά, λεπτό με το λεπτό, δεκάλεπτο με το δεκάλεπτο και παιχνίδι με το παιχνίδι. Στα θετικά τώρα, έχουν να κάνουν κυρίως με το «διάβασμα» του αντιπάλου και του παιχνιδιού, πριν και κατά τη διάρκεια του σαραναντάλεπτου. Ο Ηλίας Ζούρος σε συνεργασία με τους πιο έμπειρους παίκτες, δείχνουν μία αξιοσημείωτη ευχέρεια να προσαρμόζονται στις ανάγκες και την εξέλιξη του παιχνιδιού. Ξέρουν πότε πρέπει να τρέξουν και πότε όχι, πότε να περάσουν τη μπάλα στο «ζωγραφιστό» για να εκμεταλλευτούν τα μις ματς, ποτέ να σουτάρουν και κυρίως, πότε να «σφίξουν» την άμυνά τους, ώστε να πάρουν με το μέρος τον ρυθμό του αγώνα και να «χτίσουν» διαφορές.

Μακάρι αυτό να συνεχίσει να υφίσταται και γιατί όχι, να βελτιωθεί περισσότερο. Πρώτα απ’ όλα όμως, να δουλέψουμε στο καμουφλάρισμα των αδυναμιών μας. Κοινώς, μάθε παιδί μου να μην κάνεις λάθη…

Υ.Γ. Σε ατομικό επίπεδο, αν και σχεδόν όλοι όσοι αγωνίστηκαν προσφέρουν σε διαφορετικούς τομείς και βάζουν ένα «λιθαράκι», ο Μπουρούσης συνέχισε να είναι ηγετικός, ο Ζήσης προσέθεσε άλλο ένα μεστό παιχνίδι στο ενεργητικό του, ο Μπράμος συνέχισε να μας εκπλήσσει ευχάριστα και ο Φώτσης παρέμεινε σταθερή αξία. Δεν πέρασαν επίσης απαρατήρητες οι έξι ασίστ του Ξανθόπουλου.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com