Μάστορας και στα οριακά ματς πλέον ο Πανιώνιος

Στο ποδόσφαιρο τίποτε δεν είναι μόνο τύχη ή φεγγάρι ρέντας. Σε κάθε περίπτωση παίζουν και αυτά ρόλο, αλλά ακόμα και το πόσο τυχερή θα σταθεί μια ομάδα εξαρτάται από το πώς χειρίζεται τις μικρές ή τις μεγάλες λεπτομέρειες του αγώνα. Ο Πανιώνιος με μια κατεβασιά σήμα κατατεθέν της σεζόν, αφού άλλαξε την μπάλα με κινηματογραφική ταχύτητα έβαλε γκολ. Ο Γεσίλ που έχει αρχίσει να παίρνει χρόνο συμμετοχής, γίνεται καλύτερος παιχνίδι με το παιχνίδι και κάποια στιγμή θα έρθουν και τα γκολ. Ο Πανιώνιος είναι μια ομάδα, που τουλάχιστον από οποιονδήποτε εκ των τεσσάρων που παίζουν στην τριάδα και τον φορ στο επιθετικό κομμάτι μπορεί να πάρει γκολ. Οπότε δεν στηρίζεται στο φεγγάρι του ενός. Απέδειξε πως δεν χρειάστηκε να στηρίζεται καν στον Καρίμ Ανσαριφάρντ. Όταν έφυγε ο Ιρανός, οι περισσότεροι ξέγραψαν τον Πανιώνιο, γιατί αγνοούσαν μέχρι τα μισά του πρωταθλήματος πως δεν είναι αυτός που κάνει τη διαφορά, αλλά η ομάδα. Οι ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου το γνώριζαν.

Από εκεί και μετά ο Πανιώνιος ρίσκαρε ξανά με τόσες χαμένες ευκαιρίες που είχε, κυρίως με τον Γεσίλ. Δεν πλήρωσε τον άγραφο νόμο του ποδοσφαίρου, γιατί αυτόν δεν είναι απαραίτητο πως θα τον πληρώσεις, όταν είσαι μια σωστά δομημένη ομάδα. Όταν είσαι ένα σύνολο που ξέρει τι ζητάει στο γήπεδο και πώς θα το πάρει, τότε δεν είναι απαραίτητο πως θα πληρώσεις κάτι. Ο Πανιώνιος στα πέντε από τα τελευταία του έξι παιχνίδια, πλην αυτού της ΑΕΚ έχει σκοράρει νωρίς, δηλαδή στο α' μέρος και αυτό το ένα γκολ του αρκούσε στις τέσσερις περιπτώσεις που προηγήθηκε. Μόνο με τη Ξάνθη πρόσθεσε ένα ακόμα γκολ σε αυτό που έβαλε στο α' ημίχρονο και κέρδισε με 2-0. Κι όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με την ΑΕΚ, παρά το πολύ άσχημο για τα φετινά δεδομένα του πρώτο ημίχρονο, κατόρθωσε στην επανάληψη ν’ αντιδράσει. Ο Πανιώνιος έχει χτίσει πλέον έναν τέτοιο χαρακτήρα που ξέρει να παίρνει τα ματς σε οριακές καταστάσεις. Κι αυτό είναι απαραίτητο συστατικό για να πρωταγωνιστείς στο πρωτάθλημα.

Ο Πανιώνιος βρίσκεται μία νίκη μακριά από το να ισοφαρίσει την καλύτερη επίδοση του σε νίκες στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Βρίσκεται τόσο κοντά, όσο κανένας άλλος σε αυτό το χρονικό σημείο με τον Ολυμπιακό, έστω και με ματς περισσότερο. Αυτός είναι ένας μεγάλος άθλος. Στον Πανιώνιο, μπορώ να το γράψω και να το πω μετά λόγου γνώσεως. Δεν υπάρχει τίποτε που να έχει αφεθεί στην τύχη.

Από την άλλη για τον Παναθηναϊκό, υπάρχει ένα τεράστιο στρες, ένα άγχος, που όσο και αν προσπαθεί ν’ αλλάξει πράγματα ο προπονητής, δεν φεύγει. Είναι αυτή η εικόνα με τους «πράσινους» να μιμούνται την ΑΕΚ στις αυτοκτονίες εκτός έδρας. Σε ένα ακόμα ματς που προηγήθηκαν δεν μπόρεσαν να πάρουν το τρίποντο εκτός έδρας. Μετά την Βέροια και την Κέρκυρα ήρθε και το Καυτανζόγλειο. Σε αυτά τα παιχνίδια, θα πρέπει να προσθέσει κανείς και τις εκτός έδρας αναμετρήσεις που οι «πράσινοι» ήταν καλύτεροι, αλλά δεν πήραν αυτό που δικαιούνταν. Αυτό έχει να κάνει και με τη συμπεριφορά της ομάδας, αλλά και με κάτι ακόμα. Τα πάντα φαίνεται πως εξαρτώνται από τον Μπεργκ.

Σε μια μέρα που ο Κλωναρίδης έλειπε δεν ήρθε το δεύτερο γκολ. Έτσι ο Παναθηναϊκός πλήρωσε και τις χαμένες ευκαιρίες του Σουηδού που δεν γίνεται να τα βάζει πάντα όλα. Θα υπάρξουν και ημέρες που δεν θα τον πάει η μπάλα. Κι επειδή τα εκτός έδρας παιχνίδια είναι πάντα πιο περίπλοκα, πρέπει κι άλλοι να βγάζουν το φίδι από την τρύπα.

Πλην του ματς με τον Αστέρα που σκόραρε η μισή ομάδα, σε οριακά ματς που κρίθηκαν σε ισοπαλίες, σε οριακές νίκες ή σε οριακές ήττες, ο τελευταίος που σκόραρε ήταν ο Βιγιαφάνιες στη Νέα Σμύρνη. Αν δεν υπάρχει άλλος πλην του Σουηδού να σκοράρει, η ομάδα μοιάζει καταδικασμένη. Παρά την βελτίωση του, ο Παναθηναϊκός μοιάζει και είναι ακόμα ευάλωτος όταν το ματς θα στραβώσει. Σαν ομάδα βγάζει ένα αδύναμο χαρακτήρα, μακριά από το γήπεδο του, αλλά και σε αυτό ορισμένες φορές.