Μαρτύριο τέλος. Η ΑΕΚ θα επιστρέψει…

Ποτέ δεν ήμουν του μελοδράματος. Προσπαθώ σε αυτή τη δουλειά να τα βλέπω ψυχρά και αποστασιοποιημένα τα πράγματα, ακόμα κι αν πρόκειται για την ΑΕΚ. Ασφαλώς και υπάρχουν συναισθήματα μέσα μου. Σαφώς και πονάω με την κατάληξη και να είστε βέβαιοι, πως δεν με νοιάζει αν επαληθεύτηκα για τα όσα ισχυριζόμουν το 2004. Το μόνο βέβαιο είναι πως προσωπικά δεν θα έχω πρόβλημα να κοιτάξω στα μάτια, ανθρώπους που βρέθηκα σαν οπαδός στο γήπεδο πριν πολλά χρόνια, διότι ελπίδα, δεν πούλησα ποτέ. Το κομμάτι του ρητού σχετικά με το μυστικό της επιτυχίας στο επάγγελμα μου, που αφορά τους ΑΕΚτζήδες , λέει πως πρέπει να τους πουλάς ελπίδα. Εγώ δεν το έκανα ποτέ, οπότε τουλάχιστον τη συνείδηση μου την έχω ήσυχη. Κι αυτό είναι προτιμότερο από τα εκατοντάδες μπινελίκια που δέχτηκα, επειδή δεν πίστευα κι εγώ στο παραμυθάκι της «λίμνης» που έγινε… βάλτος.

Δεν με ενδιαφέρει επίσης τι κατάληξη θα έχουν, αν η ΑΕΚ καταλήξει στην Γ’ Εθνική κατηγορία, αυτοί που έβαλαν τις υπογραφές τους, σε στιγμές που κρίθηκαν καθοριστικές για την καταστροφή της «Ένωσης». Δεν είμαι ούτε μαζόχας, δεν είμαι ούτε διαφορετικός, ως προς τα συναισθήματα που με διακατέχουν, από εσάς. Έχω κι εγώ θυμό και οργή για τα όσα οδήγησαν την ομάδα μας σε αυτό το σημείο. Αυτό που είμαι βέβαιος πως θα γίνει, είναι πως το επόμενο διάστημα, οι αποκαλύψεις για το τι εγκλήματα έχουν γίνει σε βάρος «Ένωσης», ακόμα και από τον καιρό Enic, θα προκαλέσουν αίσθηση. Γιατί πιστεύω πως θα συμβεί αυτό τώρα; Μα γιατί απλούστατα, ο ένας θ’ αρχίσει να ρίχνει τις ευθύνες στον άλλον για να βγει από το κάδρο. Πιστεύω ακράδαντα, πως τώρα υπάρχουν περισσότερες ελπίδες από ποτέ, να μαθευτεί σε μεγάλη κλίμακα, το πώς έγινε το μεγάλο...φαγοπότι-πάρτι αυτή την 17ετία στην ΑΕΚ.

Για μένα δεν υπάρχει B’ Eθνική. Υπάρχει ο δρόμος της εκκαθάρισης μέσω της Γ’ Εθνικής, όσο και αν ακούω διάφορα σενάρια για το πόσο δύσκολο είναι. Ακόμα και αν όλα τα οικονομικά δεδομένα ήταν (που δεν είναι σε καμία περίπτωση έτσι, αλλά λέμε) εναντίον μιας τέτοιας επιλογής, για μένα το οδυνηρότερο κομμάτι ήταν να βλέπεις την ΑΕΚ, να περιφέρεται σαν σάκος του μποξ στα γήπεδα της Σούπερ Λίγκας. Να παρακολουθείς, να την «βαράνε» αλύπητα κάθε λογής κομπλεξικοί του ελληνικού ποδοσφαίρου που έβγαζαν πάντοτε ένα λυσσαλέο μίσος για την ομάδα που πρόσφερε για πάρα πολλά χρόνια το κορυφαίο ποδοσφαιρικό θέαμα σε αυτόν τον τόπο. Να είστε σίγουροι πως και η ΑΕΚ θα ξανασταθεί στα πόδια της και θα πάρει –ποδοσφαιρική πάντα – εκδίκηση από τα «κοράκια» του ελληνικού ποδοσφαίρου και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στους διαιτητές, με τη λέξη «κοράκια».

Τα δάκρυα στέρεψαν και ο πόνος τελείωσε για τους ΑΕΚτζήδες. Τώρα θα «ματώσει» η τσέπη πολλών με κάθε τρόπο. Επίσης να θυμούνται όσοι πανηγυρίζουν με την πτώση της ΑΕΚ, πως όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα, η φωτιά είναι πολύ πιθανό να φτάσει μέχρι το δικό τους.

ΥΓ: Για να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις η «Ένωση» δίκαια έπεσε. Μια ομάδα που σε τέσσερις αγωνιστικές είναι ζήτημα αν έχει κάνει 5 τελικές και καμία καθαρή ευκαιρία και δεν βάζει γκολ, δεν αξίζει να παίζει στην κατηγορία. Το μαρτύριο έλαβε τέλος, μηδενίζουμε και ξεκινάμε από την αρχή.

ΥΓ1: Η ΑΕΚ θα έχει περισσότερες πιθανότητες να ξαναγίνει όπως την ονειρεύονται οι φίλοι της, όταν θα τελειώσει αυτό το αγαπημένο σπορ του «εμφυλίου». Βάλτε πλάτη ο ένας για τον άλλον κι όλοι μαζί για την ΑΕΚ.