Στο άκουσμα του ονόματος του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα σου έρχονται πολλές σκέψεις. Η κυριότερη που σου έρχεται είναι η λέξη ποδόσφαιρο! Ο Μαραντόνα ήταν το ποδόσφαιρο. Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Ακόμα και κάποιος που δεν αγαπάει αυτό το άθλημα, θα θαυμάζει ακόμα τα μαγικά κόλπα του Ντιεγκίτο στο γήπεδο!
Έχουν περάσει σχεδόν δυο χρόνια από τότε που ο Αργεντινός Θεός της μπάλας έφυγε από αυτή την ζωή, για να μαγέψει λίγο και στους ουρανούς. Τον Μαραντόνα μπορείς να τον θυμάσαι για πολλά πράγματα. Ωστόσο θα τον θυμάσαι και για κάτι άλλο. Ο Ντιεγκίτο σκόραρε ένα γκολ με τη βοήθεια του Παντοδύναμου, που έχει μείνει στην ιστορία, αλλά και ένα ακόμα όπου διέλυσε όλη την αντίπαλη ομάδα. Ήταν η ημέρα, το παιχνίδι, που θα περνούσε τον Αργεντινό θρύλο στην αθανασία, που θα τον έβαζε στο σπίτι κάθε ανθρώπου, ακόμη και… άσχετου με το ποδόσφαιρο.
Στο όχι και τόσο μακρινό 1986 λοιπόν, σε έναν προημιτελικό αγώνα για το Μουντιάλ ανάμεσα στην Αργεντινή και την Αγγλία. Ο Μαραντόνα έστειλε την ομάδα του με δυο γκολ στον ημιτελικό. Το πρώτο γκολ που πέτυχε ήταν ξεκάθαρο χέρι και στην σημερινή εποχή που υπάρχει και το VAR δεν θα μετρούσε. Ακόμα κι αν ήταν ο Ντιέγκο.
Ο ίδιος μετά το παιχνίδι δήλωνε πως ήταν το χέρι του Θεού που τον βοήθησε να σκοράρει και ήταν η ατακάρα του αιώνα που είχε πει, αλλά τότε δεν το είχε καταλάβει.
«Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε... Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δεν θα το μετρήσει», είχε αναφέρει για το πρώτο του γκολ.
Την ίδια ώρα, ο τερματοφύλακας της Αγγλίας, Σίλτον, είχε αναφέρει πολλάκις τον εκνευρισμό του για το γκολ αυτό. Ακόμα και… σήμερα, μνημονεύει αυτό το τέρμα που δέχτηκε αλλά όχι γιατί έμεινε στην ιστορία, αλλά επειδή τον «έκλεψαν». «Μου διδάχθηκε να έχω σεβασμό για το παιχνίδι. Έχω δει πολλούς παίκτες να εξαπατούν, αλλά μετά να το παραδέχονται και να ζητάνε συγγνώμη. Αλλά ο Ντιέγκο ποτέ δεν ζήτησε συγγνώμη, δεν ήθελε ποτέ να σφίξει τα χέρια και να παραδεχτεί ότι εξαπάτησε και έκανε ένα λάθος… Πάντα θα λέω ότι είναι ο καλύτερος της ιστορίας, αλλά ποτέ δεν θα τον σεβαστώ ως αθλητή», είχε πει ο Σίλτον σε συνέντευξή του στον «Guardian».
Ωστόσο, περισσότερο θα έπρεπε να σταθούμε στο δεύτερο γκολ που πέτυχε καθώς ήταν απλά… μαγεία! Αφού έτρεξε 60 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα περνώντας πέντε Άγγλους παίκτες στη διαδρομή σημείωσε το καλύτερο γκολ της καριέρας του. Και πιστέψτε μας, ο... ανταγωνισμός ήταν πολύ υψηλός. Θαρρείς και ήταν ο δικός του τρόπος για να... τραβήξει τη συζήτηση από την «παγαποντιά» που είχε προηγηθεί.
«Un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios» είχε πει στην συνέντευξη Τύπου αποδίδοντας την προέλευση του τέρματος «λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού».
Χρειάστηκαν να περάσουν πολλά χρόνια για να παραδεχτεί και ο ίδιος το προφανές, ότι ήταν το δικό του χέρι κι όχι του... Θεού που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Το 2005 το είπε δημόσια, αλλά δεν φάνηκε καθόλου μετανιωμένος.
Αν το είχε κάνει κάποιος άλλος ποδοσφαιριστής, πολύ πιθανόν να του είχε μείνει η… ρετσινιά μέχρι σήμερα. Ωστόσο, στον Ντιεγκίτο του τα «συγχωρούμε» όλα. Και παρόλο που έκανε τη μεγαλύτερη κομπίνα της ζωής του, ο Μαραντόνα απλά ενέργησε όπως ο… Μαραντόνα.
