Ο Χρήστος Μανδάς άργησε αλλά έκανε ονειρεμένο ντεμπούτο με τη Λάτσιο, στη νίκη-πρόκριση με 1-0 επί της Ρόμα στο μεγάλο ρωμαϊκό ντέρμπι για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Ιταλίας. Ο 22χρονος τερματοφύλακας μίλησε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6 για το πώς βίωσε αυτή τη μεγάλη στιγμή, καθώς και όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν αυτή.
Αναλυτικά, ο Χρήστος Μανδάς μίλησε στον Μιχάλη Τσόχο για:
-το ντεμπούτο του με τη Λάτσιο σε ντέρμπι με τη Ρόμα: ««Χαλάλι η αναμονή. Όταν πρόκειται για τέτοιο παιχνίδι, μπορείς να περιμένεις και περισσότερο. Δεν γνώριζα ότι θα παίξω, αλλά οι προπονητές μου ήταν ικανοποιημένοι μαζί μου και μου είπαν να περιμένω την ευκαιρία μου».
-το πώς έμαθε ότι θα αγωνιστεί: «Δεν ένιωθε καλά ο Προβεντέλ κι έτσι πήρα εγώ την ευκαιρία μου. Το έμαθα όταν ήμασταν στο προπονητικό κέντρο και κάναμε το μίτινγκ, περίπου δύο ώρες πριν το παιχνίδι. Το ανακοίνωσε ο προπονητής μαζί με όλη την ενδεκάδα. Λίγο νωρίτερα οι συμπαίκτες μου με είχαν πιάσει και μου έλεγαν ‘έφτασε η στιγμή σου’. Δεν το είχα καταλάβει, νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα στην αρχή, γιατί ήταν πολύ σημαντικό το παιχνίδι, αλλά αποδείχτηκε πως κάτι ήξεραν».
-το πώς αντέδρασε όταν έμαθε πως θα παίξει: «Δεν ξαφνιάστηκα πολύ, γιατί προετοιμάζω τον εαυτό μου να παίξω σε οποιοδήποτε παιχνίδι. Το μόνο που σκέφτηκα ήταν ‘πάμε να το κάνουμε’. Αυτό μόνο είχα στο μυαλό μου. Το άγχος ήθελα να είναι δημιουργικό. Επειδή ήταν το πρώτο μου παιχνίδι, για μένα δεν είχε μεγάλη διαφορά, είτε ήταν ένα μεγάλο ντέρμπι όπως αυτό, είτε με τον τελευταίο της βαθμολογίας. Είχα την τύχη να έχω και τους συμπαίκτες δίπλα μου. Μου έδωσαν τόση θετική ενέργεια και με βοήθησαν να αποβάλω το στρες. Όλα πήγαν καλά».
-το πώς έζησε το ντέρμπι: «Ήταν πολύ σημαντικό για μένα το πρώτο μου παιχνίδι, ακόμη και αν δεν ήταν με τη Ρόμα θα ήταν σημαντικό. Με τόσο κόσμο ήταν δύσκολο να συγκεντρωθείς, ενώ το παιχνίδι ήταν νοκ άουτ. Δεν είχα πολλή δουλειά από θέμα αποκρούσεων, αλλά είχα δουλειά με την μπάλα στα πόδια. Εκεί που χρειάστηκα μία φορά στο τέλος του παιχνιδιού πήγε πολύ καλά για μένα, με μια διπλή απόκρουση. Ήμουν συγκεντρωμένος, δεν ήθελα να ρισκάρω και είμαι τυχερός που πήγαν καλά τα πράγματα».
-το τι είπαν προπονητές και συμπαίκτες: «Όταν τελείωσε το ματς γονάτισα μπροστά στο τέρμα και όλοι ήρθαν προς τα πάνω μου. Με σήκωσαν στα χέρια, με αγκάλιαζαν, με φιλούσαν… Με πήραν όλοι και με πήγαν στους οπαδούς, σηκωτό κανονικά. Ήταν σαν μια αναγνώριση, ένα καλωσόρισμα. Ήταν μια πολύ ωραία μέρα, όλοι μου έδειξαν εμπιστοσύνη και χάρηκαν που τα πήγα καλά. Ο προπονητής τερματοφυλάκων ήταν πολύ συγκινημένος, μου είπε ότι δάκρυσε στα αποδυτήρια και τον είδα κι εγώ. Από τη μέρα που ήρθα στη Λάτσιο ήταν δική του επιλογή να μείνω. Ο κύριος Σάρι με πήρε μια σφιχτή αγκαλιά και μου είπε ‘συγχαρητήρια’. Απλά λόγια, αλλά η γλώσσα του σώματος έλεγε πολλά παραπάνω. Είναι φοβερό που τον ζω σαν προπονητή».
-το αν είχε κάποιον δικό του στις κερκίδες: «Ήταν η κοπέλα μου. Δεν σταμάτησε κι εκείνη να κλαίει. Είναι δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια. Δυστυχώς δεν ήταν εδώ οι γονείς μου, γιατί είχαν κλείσει εισιτήριο να έρθουν λίγες μέρες αργότερα, στο παιχνίδι της Κυριακής με τη Λέτσε. Ήταν πάρα πολύ χαρούμενοι για μένα. Ήταν σαν να είναι εδώ με την ενέργειά τους».
-το πώς βιώνει την παρουσία του στη Λάτσιο: «Για μένα είναι πρωτόγνωρο το πόσο ψηλό είναι το επίπεδο. Είχαμε και τους αγώνες του Champions League όπου συνεχίζουμε. Βλέπω το ποδόσφαιρο από κοντά όπως το ονειρευόμουν μικρός. Ζω το όνειρό μου».
-τη διαφορά στο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου με το ιταλικό: «Σίγουρα από θέμα επαγγελματισμού τη νιώθω τη διαφορά, ενώ με εντυπωσίασαν η διαφορά στην ταχύτητα της μπάλας και της σκέψης. Για μένα στην αρχή ήταν δύσκολο να το καταλάβω, αλλά προσαρμόστηκα γρήγορα. Τώρα είμαι σε ένα επίπεδο που μπορώ να αντεπεξέλθω».
-τον βαθμό δυσκολίας στις προπονήσεις: «Δουλεύουμε πολύ στο τακτικό κομμάτι, όπως όλες οι ομάδες στην Ιταλία. Μου αρέσει πολύ, γιατί στη θέση μου βοηθά πολύ το διάβασμα του παιχνιδιού. Όλοι γνωρίζουν στο γήπεδο τι πρέπει να κάνουν».
-την ιταλική γλώσσα: «Έμαθα γρήγορα την ποδοσφαιρική ορολογία όταν ήρθα, αλλά τον τελευταίο καιρό ο καθηγητής μου στην Ιταλία είχε ένα πρόβλημα υγείας. Αρχίζω την επόμενη εβδομάδα με νέο καθηγητή. Είναι ωραία γλώσσα τα ιταλικά, τα μαθαίνω, το προσπαθώ. Εγώ πήγα στην ομάδα και τους είπα ότι θέλω να μάθω τη γλώσσα. Η ομάδα με έφερε σε επαφή με έναν Έλληνα που έχει μάθει σε πολλούς Έλληνες ιταλικά. Είχε κάνει για παράδειγμα και στον Καρνέζη».
-τη σχέση με τον κόσμο της Λάτσιο μετά την πρόκριση: «Δεν το λέω με κάποια έπαρση, αλλά μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι, ειδικά αν έχεις κερδίσει, όποιος κι αν ήταν θα τον είχαν σαν Θεό. Τώρα πλέον με τη μία άλλαξε όλο για μένα μετά τη νίκη επί της Ρόμα. Το βλέπω στο δρόμο. Μου το έλεγαν και οι συμπαίκτες μου ότι θα το θυμούνται οι οπαδοί για δέκα χρόνια. Η τύχη που έχω είναι που κατάλαβα την επόμενη μέρα πόσο σημαντικό είναι το παιχνίδι. Αν το είχα συνειδητοποιήσει την ίδια μέρα, ίσως το άγχος να μην ήταν τόσο δημιουργικό».
-το πώς βλέπει την επόμενη μέρα και την προσπάθεια καθιέρωσης: «Για μένα το παιχνίδι με τη Ρόμα τελείωσε το ίδιο βράδυ. Η επόμενη μέρα άρχισε ήδη. Δεν μπορώ να μείνω στο παιχνίδι που αγωνίστηκα, γιατί δεν θα με βοηθήσει να πάω παρακάτω. Για μένα ευκαιρία να γίνω βασικός είναι κάθε μέρα η προπόνηση. Δείχνω εκεί τι μπορώ να κάνω. Μπροστά μου είναι ένας εξαιρετικός τερματοφύλακας, ο Προβεντέλ, που είναι από τους κορυφαίους στην Ευρώπη. Είναι φοβερός κάτω από την εστία και φοβερό παιδί. Μου έστειλε μήνυμα μετά το ματς και ήταν χαρούμενος για μένα, μου είχε πει ότι μου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη. Συνεχίζω να ελπίζω στο όνειρό μου, ότι μπορώ να τα καταφέρω, όσο δύσκολο κι αν είναι».
-την πιθανότητα κλήσης στην Εθνική Ανδρών: «Μακάρι να καταφέρω να το πετύχω. Είναι ένα όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή. Το να παίξω στην Εθνική ομάδα είναι μοναδικό, πόσω μάλλον να βρεθώ σε μια μεγάλη διοργάνωση. Πιστεύω πως αν συνεχίσω έτσι μπορώ να τα καταφέρω».
