Μακάρι να γεμίζαμε με Γαλανόπουλους...

Ο Κώστας Γαλανόπουλος σκόραρε και στα δύο ματς που είχε τις τελευταίες ημέρες η Εθνική Ελπίδων. Ανοιξε το σκορ και στη νίκη επί της Λευκορωσίας και στη νίκη επί της Μολδαβίας. Δεν είναι, όμως, αυτό το μεγάλο του επίτευγμα κι ας μην είναι επιθετικός ο άνθρωπος. Γκολ και στα δύο ματς πέτυχε και ο Κουλούρης και μάλιστα συνολικά τρία...

Του Θοδωρή Τσούτσου

Η μεγάλη επιτυχία του Γαλανόπουλου είναι ότι αυτό που έκανε με την Εθνική Ελπίδων δεν ήταν για εκείνον ένα ευχάριστο ποδοσφαιρικό διάλειμμα. Τώρα πλέον που έχει επιστρέψει στις προπονήσεις της ομάδας του δεν θα περιμένει με ανυπομονησία την επόμενη κλήση της Ελπίδων για να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο. Θα του συμβεί και πάλι πολύ γρήγορα να μπει στον αγωνιστικό χώρο, με τη φανέλα της ΑΕΚ...

Ισχύει και για άλλους ποδοσφαιριστές της Εθνικής Ελπίδων του Αντώνη Νικοπολίδη, αλλά ο Γαλανόπουλος είναι εκείνος που έχει τον πιο ενεργό ρόλο σε ομάδα υψηλών στόχων. Θα μπορούσε να ισχύει και για τον Ανδρούτσο του Ολυμπιακού, αλλά τον περσινό, που στα 19 του είχε 18 συμμετοχές στο πρωτάθλημα, δείχνοντας εξαιρετική εικόνα. Φέτος, όμως, δεν φαίνεται ότι θα συμβεί το ίδιο. Θα μπορουσε να ισχύει και για τον Κουλούρη, που στο περσινό πρωτάθλημα την δεύτερη αγωνιστική είχε σκοράρει δύο φορές στην Τρίπολη κόντρα στον Αστέρα, στη νίκη του ΠΑΟΚ με 2-1. Αλλά δεν είχε συνέχεια...

Σε αυτό το επίπεδο, λοιπόν, σε ομάδες δηλαδή που θα διεκδικήσουν φέτος τους πιο υψηλούς στόχους, ο Γαλανόπουλος φαίνεται να είναι ο πιο ενεργός. Και αυτό δεν είναι κάτι που πιστώνεται μόνο ο ίδιος, για την ποδοσφαιρική αξία του, το ταλέντο του και για τη δουλειά που βάζει σε προπονήσεις και αγώνες. Είναι κάτι που πιστώνεται και η ΑΕΚ. Η οποία στο πρόσωπο του Γλαανόπουλου "καθρεφτίζει" ένα ολόκληρο πρότζεκτ, που ακόμη μπορεί να βρίσκεται στο ξεκίνημα, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι βρίσκεται σε εξέλιξη και σε ανάπτυξη. Αλλωστε, μετά από πόσα χρόνια έχει και πάλι στο βασικό κορμό της ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στην Εθνική Ελπίδων; Και πόσο συχνά το κάνουν αυτό οι "μεγάλοι" του ποδοσφαίρου μας. Θυμόμαστε σκόρπιες χρονιές, όπως η περσινή του Ολυμπιακού, όσον αφορά στην ΑΕΚ θυμόμαστε και τον Παπασταθόπουλο. Πριν καμιά 10ετία, τότε που όμως εκείνος προσπέρασε την Εθνική Ελπίδων με εφτά συμμετοχές, πήγε απευθείας στην ανδρών. Και επιπλέον, στην Τζένοα...

Η ΑΕΚ, που εξελίσσει το σχέδιό της, με τη διαχείρισή της στον ποδοσφαιριστή και με τη βοήθεια ενός προπονητή που ξέρει πώς να το κάνει, του Μανόλο Χιμένεθ, κερδίζει πολλά από τον Γαλανόπουλο. Και το πολύ σημαντικό είναι ότι τον ποδοσφαιριστή αυτόν τον διαχειρίζεται στα φανερά. Μπροστά στα μάτια μας. Στην αρχή του έδωσε την ευκαιρία. Στη συνέχεια τού έδωσε ρόλο. Τώρα πια τού δίνει και βάρος. Εναν ποδοσφαιριστή δεν μπορείς να τον κερδίζεις εξαφανίζοντάς τον, έστω και αν δουλεύεις σωστά μαζί του στις προπονήσεις. Εναν ποδοσφαιριστή τον κερδίζεις όταν τον εμφανίζεις...

Αυτό, λοιπόν, που πιστώνεται ο ίδιος ο Γαλανόπουλος με την ποδοσφαιρική πρόοδό του και η ΑΕΚ με τον τρόπο που λειτουργεί μαζί του, τελικά θα το καρπωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι τα δύο γκολ με την Ελπίδων ή όσα θα πετύχει στη συνέχεια. Είναι ότι όταν πια ο Μίκαελ Σκίμπε θα αποφασίσει να πάρει έναν από τους καλύτερους της Ελπίδων στη μεγάλη Εθνική, δεν θα έχει πάρει ένα ταλέντο. Εναν που κάποια στιγμή ίσως προσφέρει. Θα έχει πάρει έναν έτοιμο ποδοσφαιριστή. Ετοιμο σε αγωνιστικό επίπεδο, έτοιμο και σε εθνικό, αφού θα έχει αποκτήσει τη νοοτροπία που χρειάζεται ένα αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Μακάρι, για την ακρίβεια, να γεμίζαμε το ποδόσφαιρό μας με περιπτώσεις όπως αυτή του Γαλανόπουλου, αλλά βέβαια και της συμπεριφοράς που έχει η ΑΕΚ σε εκείνον...