Μα, η ΕΠΟ να κρίνει αν αγαπάμε την Πορτογαλία του Σάντος;

Του Θοδωρή Τσούτσου

Το ποδόσφαιρο σε επίπεδο Euro ή Μουντιάλ ή τέλος πάντων σε επίπεδο μεγάλων διοργανώσεων, προσφέρει μια πολύ όμορφη υπηρεσία. Δίνει τη δυνατότητα να χαρούμε το ποδόσφαιρο στο μέγεθος που τού πρέπει.

Να υποστηρίξουμε χωρίς (μάλλον) άλλες σκοπιμότητες, ειδικά τώρα που λείπει η δική μας Εθνική. Να επιλέξουμε παίκτες που γουστάρουμε. Να μάθουμε παίκτες που δεν ξέραμε. Να μαλώσουμε, να συμφωνήσουμε, να παρακολουθήσουμε αγώνες, χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας την ΚΕΔ, τους "δανεικούς", τις "συμμαχίες" και δεν ξέρω εγώ τι άλλο...

Την Πορτογαλία, λοιπόν, κάποιοι - σε ολόκληρο τον πλανήτη - την συμπαθούν κάποιοι όχι. Σε κάποιους αρέσει το ποδόσφαιρό της, χαίρονται με τις νίκες της, προβληματίστηκαν με τις ισοπαλίες της. Σε κάποιους άλλους πάλι, έχει... καθίσει στο στομάχι. Δεν την πάνε ρε παιδί μου.

Ισως γιατί είχαν επιλέξει να υποστηρίξουν άλλες Εθνικές σε αυτό το Euro. Ισως γιατί δεν σκοράρει πολύ. Ισως γιατί δεν ξέρουν και οι ίδιοι το "γιατί". Συμβαίνει σε όλους μας, έτσι δεν είναι; Και είναι απολύτως φυσιολογικό. Ακόμη περισσότερο, είναι απολύτως ποδοσφαιρικό.

Στην Ελλάδα μας, όμως, βάλαμε (και καλά κάναμε) ακόμη μία παράμετρο στη σχέση μας με την Πορτογαλία. Με ονοματεπώνυμο. Φερνάντο Σάντος! Τον ζήσαμε, τον ξέρουμε, τον είχαμε σε ομάδες μας που μαζί του διεκδίκησαν πράγματα. Τον είχαμε πολύ περισσότερο στην Εθνική μας, που μαζί του πήγε στους "8" του Euro και στους "16" του Μουντιάλ. Και κυρίως μαζί του μπήκαμε όπως έπρεπε στην μετά-Ρεχάγκελ εποχή. Εμοιαζε σχεδόν ακατόρθωτο, αλλά ο Πορτογάλος το κατάφερε. Και απόδειξη για αυτό είναι ότι στην μετά-Σάντος εποχή δεν μπήκαμε ποτέ...

Ηταν πολύ λογικό, λοιπόν, αρκετοί Ελληνες να δουν με συμπάθεια την Πορτογαλία σε αυτό το Euro. Τουλάχιστον με μεγαλύτερη συμπάθεια σε σχέση με άλλες διοργανώσεις, στις οποίες δεν ήταν ο Σάντος. Μέχρι και οπαδοί της έγιναν, απόλυτα φυσιολογικό και αυτό και μάλιστα, ο Πορτογάλος (μας) το ξεπλήρωσε με τη δήλωσή του αμέσως μετά την πρόκριση της Εθνικής του στον τελικό.

Το παράλογο σε αυτή τη "σχέση" Ελλήνων - Πορτογαλίας - Σάντος είναι το εξής: Η συμπάθεια ή αντιπάθειά μας στην Πορτογαλία του φετινού Euro να μην κρίνεται από το ποδόσφαιρό της. Από τις νίκες ή της προκρίσεις της. Από την παρουσία του Φερνάντο Σάντος ή ενός Κριστιάνο Ρονάλντο στην ομάδα. Αλλά από την ΕΠΟ!

Είναι εντελώς ελληνικό (μιλώντας για ποδόσφαιρο το "ελληνικό" ξεπερνά και το "τραγικό") να αντιλαμβάνεσαι ότι την Πορτογαλία του Σάντος τελικά αντιπαθούν όσοι "συμπαθούν" την ΕΠΟ και το αντίθετο. Και αυτό το απίστευτο, απίθανο, (και ό,τι άλλο) να συμβαίνει κυρίως σε επίπεδο ποδοσφαιρικών παραγόντων, συλλόγων και όσων τελικά μπορούν να "παρασύρουν" στην παράνοιά τους και τον Ελληνα οπαδό.

Το ακόμη πιο τραγελαφικό μάλιστα είναι ότι θα μπορούσαμε όλοι μας(;) να είμαστε με την Εθνική του Σάντος. Με τη δική μας Εθνική! Αλλά...