Λυσσαρίδης στον ΣΠΟΡ FM: «Μόνο με αυτοκάθαρση θα βελτιωθεί το ποδόσφαιρο - Δεν τόλμησε κανείς»

Απαισιόδοξος αναφορικά με το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου και την εύρεση μιας λύσης για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει παρουσιάστηκε ο Γιώργος Λυσσαρίδης, μέσω των τοποθετήσεών του στον «αέρα» του ΣΠΟΡ FM 94,6.

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού έκανε ειδική μνεία στην ανυπαρξία βούλησης από πλευράς όλων των Κυβερνήσεων, αλλά και παραγόντων για να υπάρξουν κινήσεις που θα οδηγούσαν σε αυτή την κατεύθυνση, ενώ μίλησε και για την παρουσία της ξένης εποπτείας διερωτώμενος αν τελικά αυτή θα αφήσει κάτι πίσω της…

Αναλυτικά όσα είπε στην εκπομπή «Η Έφεση της Τρίτης» και τον Κυριάκο Θωμαΐδη:

Για το πως οι εξουσίες εκμεταλλεύονται το ποδόσφαιρο: «Το ποδόσφαιρο, από την στιγμή που έγινε ένα γεγονός τόσο σημαντικό και τόσο προσοδοφόρο, έγινε μια παράμετρος εξουσίας παγκόσμια. Τηρουμένων των αναλογιών και στην δική μας κοινωνία. Αν μη τι άλλο βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο. Δεν κάνει επίδειξη εξουσίας, ίσως μόνο στην δεκαετία του ‘60 ή του ‘70, όπου παράγοντες που είχαν κερδίσει την αναγνώριση του κόσμου, ήταν και πρόεδροι στις ομάδες. Και δεν μιλώ μόνο για τις ομάδες των μεγάλων αστικών κέντρων. Δεν γινόταν πρόεδρος ο οποιοσδήποτε. Τώρα, αυτά καταρρίφθηκαν, έμειναν ως μύθοι κι οποιος τα επικαλείται θεωρείται ρομαντικός με την κακή έννοια».

Για το τι έχει αλλάξει από την εποχή της πρώτης “παράγκας”: «Εκείνη την εποχή ήταν η πρώτη μεγάλη σύγκρουση. Αυτό τότε λειτουργούσε υπογείως, δεν είχε δώσει μάχη εκ του συστάδην. Η ευκαιρια δόθηκε τότε, το 1997 και από τότε δυστυχώς εγκαταστάθηκε η “παράγκα”, απλά με διαφορετικά πρόσωπα κάθε φορά. Συνήθως διαμορφωνόταν ένα δίπολο ανταγωνιστικό στην κορυφή και από εκεί και κάτω, με αντάλλαγμα μια πρόσκαιρη εξυπηρέτηση, οι ομάδες ήταν χωρίς προοπτική κάτι που οδήγησε σε εξαρτήσεις. Όσο κι αν ήταν καταστροφικό για το ίδιο το άθλημα αυτό, δεν ήταν για όσους κινούνταν στο εκάστοτε δίπολο ή περί το δίπολο αυτό».

Για την ξένη επιτροπία στο ποδόσφαιρο: «Αυτό το νόμισμα έχει δύο όψεις. Ειμαι σύμφωνος με όποιον λέει ότι επικρατησε μια σχετική ηρεμία, οι αντιπαλότητες σε κάπα βαθμό περιορίστηκαν, η διαιτησία σαφώς ήταν καλύτερη. Είμαι έτοιμος όμως να συμφωνήσω κυρίως με την άλλη άποψη, πως για μια περίοδο υπάρχει μια ηρεμία για χίλια πράγματα, τα οποία όμως καταλύουν την δημοκρατία. Εγώ θα ήθελα μια αυτοκάθαρση στο χώρο του ποδοσφαίρου. Με τις δικές μας δυναμεις, γιατί μόνο έτσι θα βελτιώνεται η κατάσταση. Δεν θα πρέπει να φύγει η επιτροπή κάποια στιγμή; Τι θα μείνει από πίσω; Θα έχει ενισχυθεί η αξιοπιστία; Θα έχει γίνει ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα; Θα υπάρχει βελτίωση της ελληνικής διαιτησίας; Τι θα γίνει συνεπώς όταν φύγει και θα έχει αφήσει μια κληρονομιά επίπλαστης βελτίωσης και θα δεν έχουν βελτιωθεί οι καταστάσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Και ο προηγούμενος Υπουργός και ο επόμενος διαλέγουν την εύκολη λύση. “Φύγε μπελά από πάνω μου, να μην έχω εγώ τριβές και βλέπουμε”. Δεν τόλμησε κανείς στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με κυβερνητικά μέσα».

Γιατί το αν δεν θέλουν ή δεν μπορούν οι κυβερνήσεις: «Μπορούν αλλά εκεί θα πρέπει να είναι μια στρατηγική που θα ξεκινάει από το υψηλότερο επίπεδο. Ένας υφυπουργός σαφώς δεν έχει τη δύναμη να επιβάλλει».

Για τις δικαστικές εκκρεμότητες: «Κάτι δεν πάει καλά στο ποδόσφαιρο μας. Το ότι έχουμε υποθέσεις που πάνε στο CAS μιλάει από μόνο του. Καταρχήν θα έπρεπε να μην δίνονται αφορμές να πηγαίνουν οι ομάδες στα δικαστήρια, να υπάρχουν δηλαδή σωστοί νόμοι, αλλά και όταν υπάρχουν αφορμές να εφαρμόζεται το ελληνικό δίκαιο. Έχουν γίνει καθημερινότητα τα δικαστήρια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Που να στηρίξει κανείς την αισιοδοξία του; Δεν βλέπω να έχουν συνειδητοποιήσει ότι για τα περί αυτοκάθαρσης θα πρέπει, αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να κατευθύνουν αλλού το ελληνικό ποδόσφαιρο, να συναποφασίσουν ότι εξυπηρετεί και τα δικά τους συμφέροντα να παίζεται επί ίσοις όροις το ποδόσφαιρο. Απαξιωμένος πρωταθλητής δεν είναι αποδεκτός πρωταθλητής από τον κόσμο. Ένα modus vivendi μπορεί να βρεθεί για να εξυπηρετηθούν αυτοί που θέλουν να επενδύσουν στο ποδόσφαιρο. Δεν θα με ενοχλούσε σαν φίλαθλο ακόμα κι αν γινόταν για να εξυπηρετηθούν επιχειρηματικά συμφέροντα, αρκεί να μην παραβιάζονται νόμοι».

Για τα τηλεοπτικά δικαιώματα και την κεντρική διαχείριση, αν θα μπορούσε να υπάρξει νομοθέτηση: «Το νομικό σκέλος δεν μπορώ να το υποστηρίξω. Πιθανώς να μην μπορεί να επιβληθεί. Δεν μπορεί όμως να μην έχει η ελληνική Πολιτεία τη δυνατότητα να επιβάλλει κάτι τέτοιο, επικαλούμενη το γενικότερο συμφέρον. Βλέπετε στα φλέγοντα θέματα, ότι δεν μπορεί να βρεθει κοινός τόπος. Οχυρώνονται οι μεγάλοι πίσω από τις επιλογές τους και οι μικροί πίσω από τους κηδεμόνες τους. Πως να ελπίζει κανείς ότι σε περίοδο σχετικά ομαλή, θα γίνει αυτοκάθαρση και θα υπάρξει συνεννόηση; Εγώ πιστεύω ότι μια Κυβέρνηση που το θέλει, έχει τρόπους να οδηγήσει το ποδόσφαιρο στο σωστό δρόμο. Όλοι εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα μέσω της παρούσης κατάστασης. Είναι ισορροπία τρόμου, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ένα μόνο θα πω: 25 επιθέσεις όλα αυτά τα χρόνια, προς τους διαιτητές. Εξιχνιάστηκε καμία από αυτές τις υποθέσεις; Νομίζω πως όχι, γιατί δεν το ήθελαν ούτε καν τα θύματα».