Λιβάγια – Μάνταλος «βαρόμετρα» της ΑΕΚ, Περέιρα – Τριτσώνης χάλασαν το Κύπελλο

• Η ΑΕΚ μας έδειξε για μια ακόμη φορά την ποδοσφαιρική της ανισορροπία φέτος, σε όλο το μεγαλείο. Μέσα σε πέντε μέρες, το «τέρας» του ματς με την Λάρισα, έγινε η «πεντάμορφη» του κυπέλλου.

• Για να μας αποδείξει μεταξύ άλλων, τι; Πως πολλά από αυτά που έχουμε δει φέτος, τα άσχημα δηλαδή, είναι εκτός των άλλων κι αποτέλεσμα κακής νοοτροπίας.

• Το γεγονός πως σε δύο ματς με πίεση, τις ρεβάνς με Ατρόμητο και Λαμία, που είχαν συναισθανθεί οι παίκτες πως δεν χωρούσαν αστεία πια, η ΑΕΚ έκανε αντίστοιχα τις δύο καλύτερες φετινές της εμφανίσεις εντός συνόρων, αυτό μόνο μπορεί να δείχνει.

• Πως φέτος, στα αποδυτήρια της Ένωσης για διάφορους λόγους, επικράτησε κακή νοοτροπία. Πέρα από τα αγωνιστικά της προβλήματα, αλλά και την ατυχία (16 δοκάρια στο πρωτάθλημα, ήμαρτον...), υπήρξε κι αυτό.

• Τόσο ο Ατρόμητος, όσο και η Λαμία, ήταν μετά τους τρεις πρωτοπόρους, οι δύο από τις τρεις καλύτερες ομάδες που τους ακολούθησαν.

• Η ΑΕΚ τους «καθάρισε» με συνοπτικές διαδικασίες και με καλή μπάλα.

• Βρίσκεται δίκαια στον τελικό του κυπέλλου και πρέπει να θυμηθούμε πως η «ισοφάριση» της επίδοσης με τους τέσσερις σερί τελικούς, αφορά επίδοση που στην δεκαετία του 1990 έκαναν κάποιες από τις καλύτερες ομάδες που είχε η Ένωση στην ιστορία της.

• Για το ματς δεν έχω να πω πολλά. Δυο λέξεις μόνο. Όχι τρεις, γιατί για τον Πόνσε δεν χρειάζεται να λέμε κάτι. Οι δύο λέξεις λοιπόν, είναι Μάνταλος και Λιβάγια. Τα κατ' εξοχήν «βαρόμετρα» της ΑΕΚ. Είναι αυτοί σε καλή μέρα; Βλέπεις άλλη ΑΕΚ.

• Από κει και πέρα, στα δύο ζευγάρια των ημιτελικών υπήρξε από μία ομάδα που ξεχώρισε. Η ΑΕΚ στο ένα και ο Αστέρας Τρίπολης στο άλλο. Η διαφορά είναι πως την ΑΕΚ δεν την πείραξε η διαιτησία (μόνο ένα κανονικό γκολ της ακύρωσαν, ενώ είχε καθαρίσει την πρόκριση) ενώ τον Αστέρα οι διαιτητικές αποφάσεις τον άφησαν έξω από τον τελικό.

• Και στα δύο ματς. Κι αυτό είναι το εντυπωσιακό. Όταν μιλάμε για ημιτελικά του κυπέλλου, είναι πραγματικά εντυπωσιακό να υπάρχει αλλοίωση αποτελέσματος υπέρ της μιας ομάδας και στα δύο ματς.

• Αν αναζητήσεις προηγούμενο, θα πρέπει να μπεις σε πολύ «σκοτεινές» εποχές.

• Χωρίς να σταθούμε στις λεπτομέρειες, που σαφώς τις είδαμε και τις ξέρουμε όλοι, αυτή η η ημιτελική φάση του κυπέλλου, νομίζω σηματοδοτεί την αναγκαιότητα τιου τέλους εποχής της ΚΕΔ, όπως είναι σήμερα.

• Κι αυτό δεν το λέω αόριστα. Υπάρχει μια συγκεκριμένη επιλογή της ΚΕΔ, που δεν μπορεί κανείς να την θεωρήσει άσχετη με όσα είδαμε.

• Όταν ένας βοηθός μετράει αντικανονικό γκολ στο πρώτο ματς και στον βάζεις και στο δεύτερο, είσαι συμμέτοχος έμμεσα σε ό,τι τελικά είδαμε και στην ρεβάνς. Εδώ είναι ασυνήθιστο και το απλά να ορίζεται ίδιος διαιτητής ή βοηθός σε δύο ματς της ίδιας σειράς στο κύπελλο. Πόσο μάλλον και κάποιος που έκανε λάθος.

• Αυτό δεν λέγεται στήριξη, λέγεται κάλυψη. Και κάλυψη θεωρείται στον χώρο της διαιτησίας, μήνυμα. Μήνυμα ενόψει της ρεβάνς. Η νοοτροπία στον χώρο της ελληνικής διαιτησίας, μόνο έτσι μπορούσε να αξιολόγήσει τον ορισμό του βοηθού Ευθυμιάδη και στο δεύτερο παιχνίδι, μετά το λάθος υπέρ του ΠΑΟΚ στο πρώτο.

• Κι αυτό αν δεν το ξέρουν τα ξένα μέλη της ΚΕΔ, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως δεν το ξέρει ο Έλληνας Τριτσώνης. Που έτσι κι αλλιώς έχει την δυνατότητα για πιο άμεση επαφή με τους διαιτητές.

• Τα δύο ματς ΠΑΟΚ – Αστέρας Τρίπολης, σημαίνουν πως ειδικά ενόψει τελικου και της επιλογής από την ΚΕΔ των ξένων διαιτητών που θα έρθουν, δεν μπορεί να υπάρχει συνέχεια για την σημερινή σύνθεση.

• Τουλάχιστον ως προς τους κ.κ. Περέιρα και Τριτσώνη, αυτή η ιστορία με τον διπλό ορισμό Ευθυμιάδη, δεν αφήνει άλλα περιθώρια. Δεν μπορείς να ζητάς εμπιστοσύνη, μετά από τέτοιες πρωτοφανείς επιλογές και τα αποτελέσματα που έβγαλαν.