Λέο, πολύ παλιόπαιδα αυτοί οι Κροάτες!

Για την Αργεντινή θεωρώ πως τα είχαμε γράψει από την Κυριακή. Ο Σαμπάολι έχει χάσει τα αυγά και τα καλάθια, έχει καθηλωμένο τον Ντιμπάλα στον πάγκο, βάζει τριάδα παίκτες στην άμυνα που δεν έχουν ξαναπαίξει στη ζωή τους αυτό το σύστημα και ο Ικάρντι βλέπει το Μουντιάλ από την τηλεόραση. Αυτοί που αξίζουν τον απέραντο σεβασμό μας, για τις μαγικές στιγμές που μας πρόσφεραν όχι μόνο απόψε, αλλά γενικά σαν ποδοσφαιρική ομάδα, από το 1998, είναι αυτά τα… αλάνια του ποδοσφαίρου, οι Κροάτες.

Όσο περνάει ο καιρός φαίνεται πως αυτή η Κροατία, είναι έτοιμη για μεγάλα πράγματα. Βέβαια πολλές φορές το λέμε αυτό στους ομίλους και μετά οι Κροάτες βρίσκουν έναν τρόπο ν’ αποκλειστούν. Όπως συνέβη το 2016 που βγήκαν στα νοκ-άουτ από την Πορτογαλία και δεν μπόρεσαν να πάνε παρακάτω. Όμως η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια σπουδαία ομάδα που δείχνει πιο ώριμη από ποτέ, με τον ίσως αυτή τη στιγμή Νο2 παίκτη του κόσμου, πίσω από τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Τον Λούκα Μόντριτς.

Ο Λούκα Μόντριτς είναι εδώ και μια τριετία ο καλύτερος και πιο σταθερός χαφ στον κόσμο. Έχοντας δίπλα του και τον Ράκιτιτς ήταν δεδομένο πως τον ρυθμό θα τον έδιναν αυτοί οι δύο. Ο 32χρονος άσος είναι αυτός που κρατάει το τέμπο στο παιχνίδι. Μπορεί να βγάλει τις πλέον αδιανόητες πάσες, όπως αυτή που έδωσε στον Ρέμπιτς στο τέλος του πρώτου μέρους.

Είναι αυτός που θα κρατήσει την μπάλα όσο πρέπει, θα ταλαιπωρήσει τον αντίπαλο, θα «σπάσει» τα...άλατα του Οταμέντι για να πιάσει μια σουτάρα σαν αυτή. Ο Μόντριτς δεν είναι στα πρώτα νιάτα. Αλλά οι δυνάμεις του μοιάζουν αστείρευτες. Βάζεις τον Μόντριτς και τον βλέπεις πόσες δουλειές κάνει μέσα στο γήπεδο. Βλέπεις και τον Μέσι, την τελευταία διετία, που είναι έναν χρόνο μικρότερος και καταλαβαίνεις ποιος έχει ακόμα δρόμο μπροστά του και ποιος όχι.

Μεγάλη φάτσα και αυτός ο Ράκιτιτς που είναι παικταράς και πολυσύνθετος. Μπορεί να εξαφανίσει με μεγάλη ευκολία τον Μέσι από το παιχνίδι, όπως και το έκανε και συνάμα να βρίσκεται παντού στην ανάπτυξη. Η Κροατία έχει και άλλα χαρίσματα και δείχνει να είναι σε θέση να βάλει τον εγωισμό των σπουδαίων παικτών της να υπηρετήσουν το καλό της ομάδας. Κι όπως δεν υπηρετεί το καλό της ομάδας, όπως έγινε καλή ώρα με τον Κάλινιτς πάει στο καλό. Καταλύτης στην άμυνα ο Βίντα, δένει ωραία με τον τρελό-Λόβρεν, ενώ Βρσάλικο και Στρίνιτς είναι μεγάλα μπακ.

Πάντα θα αναρωτιέμαι τι θα είχε κάνει η Κροατία, αν ο Τουράμ το 1998, δεν απαντούσε άμεσα και δεν ισοφάριζε εκείνο τον ημιτελικό. Εκείνη η σπουδαία φουρνιά του Σούκερ, του Ασάνοβιτς, του Βλάοβιτς, του Προσινέτσκι, του Γιάρνι. Αυτή η Κροατία είναι μια σπουδαία ομάδα και απέναντι σε όποιον και να παίξει δεν έχει να φοβηθεί κάτι. Τελικά αποδείχτηκε πως η Εθνική μας αποκλείστηκε από μια πραγματικά σπουδαία ομάδα που ήρθε η ώρα να πάει μακριά σε αυτό το Μουντιάλ.

Όσο για την Αργεντινή, τώρα η πρόκριση δεν είναι στα πόδια της. Τελικά αποδείχτηκε και αυτός ένας όμιλος θανάτου, έστω και αν περάσει. Ο Λέο Μέσι και η παρέα του, θα θυμούνται για πάντα, αυτή την ταπείνωση από αυτά τα…παλιόπαιδα.