Λείπει μόνο η «ταφόπλακα»

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Μετά τα όσα τραγελαφικά συμβαίνουν στο ελληνικό μπάσκετ με τα πιστοποιητικά συμμετοχής, τους άνεργους παίκτες, τις άφραγκες ΚΑΕ και το αβέβαιο μέλλον, έμελλε να πιούμε και αυτό το πικρό ποτήρι. Η Ευρωλίγκα, ως όφειλε σαν σοβαρή διοργανώτρια αρχή, απέκλεισε το Μαρούσι από τα προκριματικά, βλέποντας διοικητική αβεβαιότητα και έλλειψη συνέπειας στην κατάθεση των απαραίτητων εγγράφων. Οι εταίροι μας, δεν ακολουθούν αναβλητικές μεθόδους όταν πρέπει να τιμωρήσουν. Δεν δίνουν παρατάσεις όταν κάποιος δεν είναι φερέγγυος και το βασικότερο, δεν …εφευρίσκουν τρόπους, για να δεχθούν κάποια ομάδα, όταν αυτή δεν πληροί τις προϋποθέσεις. Οι διοργανωτές, έθεσαν εκτός νυμφώνος την ομάδα που πέρυσι ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά, έφτασε στα προημιτελικά μέσω οικονομικής «θαλασσοταραχής» και μας έκανε υπερήφανους για τα επιτεύγματά της.

Έτσι και αλλιώς, το όνομα της ομάδας, παρότι έχει κατακτήσει κύπελλο Σαπόρτα, δεν είναι «βαρύ» για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ενώ η προσέλευση του κόσμου στους αγώνες της, δεν συνάδει με τις επεκτατικές τάσεις που έχει για το προϊόν ο…φίλτατος κύριος Μπερτομέου. Κρίμα πραγματικά, για μία προσπάθεια που μας παρέπεμπε στον υγιή αθλητισμό και μετενσάρκωνε τον μύθο της νίκης του Δαβίδ κόντρα στον Γολιάθ. Στην…ουρά για την θέση, «σφάζονται» αρκετές ομάδες, οπότε η αντικατάσταση της ελληνικής δεν θα είναι πρόβλημα για την Ευρωλίγκα. Δυστυχώς όμως, το κενό που δημιουργήθηκε δεν θα καλυφθεί από «γαλανόλευκα» χρώματα, αφού κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται. ΕΟΚ και ΕΣΑΚΕ, δεν είχαν την δικαιοδοσία να επέμβουν, αν και αμφιβάλω για το αποτέλεσμα που θα είχαν οι πράξεις τους ακόμα και αν την είχαν.

Με την κατάσταση που υπάρχει τώρα στο Μαρούσι, το πιθανότερο είναι ο αποκλεισμός να ήταν πρόωρος, παρόλα αυτά, δεν θα ήταν προτιμότερο να επέλθει στο παρκέ; Όμως, όταν ακόμα και οι τωρινοί έχοντες τις τύχες της ομάδας, δεν θίγονται από αυτό την πανωλεθρία, βλέπουν τον προπονητή να παραιτείται, τους παίκτες να βολιδοσκοπούν προθέσεις άλλων ομάδων και δεν αποχωρούν, τι να πει κανείς; Απλά, επιβεβαιώνουν τις αμφιβολίες που είχαν αρκετοί γνωρίζοντες την κατάσταση, για το αγνό των προθέσεών τους. Η ευθύνη, βαραίνει σε μεγάλο βαθμό τον Άρη Βωβό, που προτίμησε το φαινομενικά καλό για την ομάδα –ότι λάμπει δεν είναι χρυσός- ενώ έστω και τώρα την ύστατη στιγμή, δεν δείχνει την διάθεση να αποτρέψει την διάλυση της ομάδας. Κάτι ανάλογο συνέβη και στον ποδοσφαιρικό Ηλυσιακό και τώρα ψάχνουμε να τον βρούμε στα τοπικά πρωταθλήματα.

Ευχή όλων, είναι να αποφευχθεί το μοιραίο και να σταθεί το Μαρούσι στα πόδια του, υγιές από όλες τις απόψεις και όχι δέσμιο κάποιου επιχειρηματία, με τυχοδιωκτικές τάσεις και επιρρεπή στα λάθη. Σε περίπτωση που τα πράγματα πάρουν την φυσιολογική τους τροπή, δυστυχώς θα μιλάμε με νοσταλγία και ακόμα περισσότερα γιατί, για μία πρώην ομάδα. Με όλα όσα έχουν δει τα μάτια μας στο καημένο το ελληνικό μπάσκετ, η…διάλυση αυτή δεν αποτελεί είδηση. Είναι αποτέλεσμα των τραγικών σφαλμάτων που έχουν γίνει από την Πολιτεία, τους φορείς και όλους τους εμπλεκόμενους, που δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ σοβαρά για την προάσπισή του αθλήματος. Έδειξαν απόλυτη δεκτικότητα σε περαστικούς παράγοντες και πίστεψαν σε λάθος άτομα, με αποτέλεσμα τώρα να τρέχουν για να αποσοβήσουν την τοποθέτηση της «ταφόπλακας». Μάλλον άργησαν…

Υ.Γ. Η κρισιμότητα της κατάστασης στο Μαρούσι, απεικονίζεται πλήρως στην παραίτηση του πάντα «μαχητή» μέχρι τέλους, Σταύρου Ελληνιάδη.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com