Κύριοι αν δεν το καταλάβατε… μας (σας) βλέπουνε

Εύκολα ή δύσκολα, με καλό ή μέτριο ποδόσφαιρο, με σκορ και θέαμα ή απόλυτη κυνικότητα, η ομάδα του Δημήτρη Σπανού, κουτσά-στραβά τα παίρνει τα αποτελέσματα, παραμένοντας σταθερά σε τροχιά ανόδου. Άλλωστε αυτή είναι και η διαφορά του φετινού Αρη από τον περσινό. Ξέρει να κερδίζει και δίχως να αποδίδει σαγηνευτικό ποδόσφαιρο. Στο τέλος της ημέρας, σημασία έχουν οι βαθμοί και η επίτευξη του στόχου. Αν συν το χρόνω έρθει και μια διαφορά ασφάλειας, ίσως δούμε την ομάδα πιο απελευθερωμένη και λιγότερη σφιγμένη όπως είναι σήμερα.

Με την Σπάρτη δεν είδαμε κάποια αγωνιστική καινοτομία. Κι αυτό γιατί ούτε τα δυο νέα πρόσωπα (Χαντί και Μπαστακός) που επέλεξε ο Σπανός να χρησιμοποιήσει από την αρχή, έδωσαν κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι από τη μέση και μπροστά,. Όπως ήλπιζε ο προπονητής τους, αποφασίζοντας με ελάχιστες προπονήσεις στα πόδια τους, να τους ρίξει στη μάχη. Με την προσαρμογή τους σταδιακά- και ιδίως του Χαντί-λογικά ο Άρης θα αποκτήσει μεγαλύτερη δημιουργική και εκτελεστική γκάμα.

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση όμως και καλό είναι σήμερα να το απομονώσουμε είναι η νέα διαιτητική παραφωνία σε παιχνίδι του Άρη. Σαν να έχει παραγίνει το κακό με αποκορύφωμα τα χθεσινά απίθανα πράγματα που είδαμε από τον Τζουμαλάκη κόντρα στη Σπάρτη. Κοινώς δύο πέναλτι που δεν δόθηκαν. Ένα καθαρό γκολ του Κάσσου που ακυρώθηκε. Ένα χέρι του Φουρτάδο προς το τέλος στην περιοχή του Άρη από το οποίο προέκυψε στη συνέχεια φάση για την Σπάρτη και άλλες αποφάσεις που προκάλεσαν τις αντιδράσεις παικτών και κόσμου αλλά χάρη στον Δεληζήση δεν κόστισαν στον Άρη τη νίκη. Δεν γίνεται όμως κάθε φορά να κερδίζεις και την εχθρική διαιτησία. Τα κρούσματα είναι πολλά και επαναλαμβανόμενα τον τελευταίο μήνα, με κραυγαλέες αποφάσεις που ξεφεύγουν από τα στενά όρια του ανθρώπινου λάθους. Κάτι φαίνεται να έχει αλλάξει στην αντιμετώπιση που τυγχάνει ο Άρης από τους διαιτητές.

Μήπως θέλουν να του στείλουν κάποιο μήνυμα, βλέποντας τη φόρα που έχει πάρει για την επιστροφή του στη Σούπερ Λίγκ; Εκτός και αν το… τσιτάτο περί εξυγίανσης και ισονομίας δεν αγγίζει τη Football League και τον Άρη. Η διοίκηση λογικά από σήμερα θα πάρει τα μέτρα της. Η στάση αυτή απέναντι στον Άρη οφείλει όμως παράλληλα να χαλυβδώσει την πίστη του κόσμου και να κάνει πιο ενεργή την συμπαράστασή του. Από καταβολής ο Άρης απέναντι στον… υπόκοσμο και τους κατά περιόδους χαλίφηδες έχει να αντιπαρατάξει την δυναμική του ως club, ως μέγεθος, που πηγάζει κυρίως από τον κόσμο του. Ο Άρης, τώρα που κλείνουμε σιγά-σιγά τον πρώτο γύρο και μπαίνουμε στην τελική ευθεία, πρέπει να είναι πιο ενιαίος και αδιαίρετος από ποτέ. Παίκτες, προπονητές, τεχνικός διευθυντής και κόσμος μαζί. Τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή. Άνοδος και εξασφάλιση άδειας για την επόμενη σεζόν. Τα υπόλοιπα το καλοκαίρι.

Κλείνω με την παρουσία του Τομ Παπαδόπουλου στο Βικελίδης χθες. Για την οποία η ΠΑΕ γενικότερα είχε επενδύσει αρκετά αφού είναι ένας άνθρωπος που βοηθάει σημαντικά οικονομικά και είναι εν δυνάμει συμπαίκτης του Καρυπίδη από το καλοκαίρι. Δυστυχώς μόνο τον είδαμε και δεν τον ακούσαμε. Πέρασε σχεδόν απαρατήρητος, δεν αξιοποιήθηκε ούτε στο ελάχιστο επικοινωνιακά η παρουσία του και σε αυτό φέρουν μεγάλη ευθύνη, τόσο ο ίδιος και ο περίγυρός του, και λιγότερο η ΠΑΕ που δεν έσπευσε να τον προφυλάξει από τις κακοτοπιές. Ελπίζουμε μόνο να μην… ξενέρωσε, να παραμείνει ζεστός και την επόμενη φορά να είναι πιο… υποψιασμένος.