Αν υπήρχε κανονικότητα στις ζωές μας -και στο ποδόσφαιρο- τα ματς στα προημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας το ερχόμενο σαββατοκύριακο θα τα παρακολουθούσαν από κοντά χιλιάδες άνθρωποι. Μόνο ο τελικός, άλλωστε, κάθε χρόνο, συγκεντρώνει σχεδόν 90.000 οπαδούς στο «Γουέμπλεϊ», για να δουν το κορυφαίο ματς του αρχαιότερου θεσμού.
Πόσο... αρχαίος, όμως είναι και κυρίως, πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα πριν από 149 χρόνια; Διότι τόσα ακριβώς συμπληρώνονται σήμερα (16/3) από τον πρώτο τελικό στο Κύπελλο Αγγλίας!
Αν δεν το εμπεδώσατε, εκείνο το ματς γίνεται του χρόνου... 1,5 αιώνα! Οι τελικοί, βέβαια, είναι 139 μέχρι σήμερα από τις ματαιώσεις εξαιτίας των πολέμων.
Κρίκετ
Στον πρώτο τελικό, λοιπόν, παρευρέθησαν μόλις 2.000 θεατές, που πλήρωσαν 1 σελίνι για να δουν 22 ερασιτέχνες να τίθενται αντιμέτωποι σε ένα γήπεδο κρίκετ, στο Κένινγκτον Οβάλ του Λονδίνου, με τέρματα χωρίς δίχτυα και οριζόντια δοκάρια, και τους Wanderers να επικρατούν, τελικά, 1-0 των Royal Engineers, κατακτώντας το τρόπαιο.
Οι ομάδες, φυσικά, μη φανταστείτε ότι θύμιζαν σε τίποτα τις σημερινές, ούτε καν τις ερασιτεχνικές. Οι Wanderers αποτελούνταν από πρώην φοιτητές και μαθητές δημόσιων σχολείων της Αγγλίας, με αρχηγό τον εμπνευστή της διοργάνωσης, Τσαρλς Άλκοκ, ενώ οι Royal Engineers από αξιωματικούς του Μηχανικού του Αγγλικού Στρατού.
Όπως στο σχολείο
Θα έχετε, βέβαια, την απορία πού έπρεπε να μπει η μπάλα, για να έχουμε γκολ. Είχαν τοποθετήσει μόνο δύο κάθετα δοκάρια σε κάθε τέρμα. Όπως κάναμε, δηλαδή, στο σχολείο...
Οι Royal Engineers το 1872
Επίσης δεν υπήρχε πέναλτι, δεν το είχαν «εφεύρει» εκείνη την εποχή, αλλαγές, επίσης, όχι και αν το παιχνίδι έληγε ισόπαλο θα παιζόταν 30λεπτη παράταση, αλλά μόνο εάν συμφωνούσαν οι δύο αρχηγοί. Αν δεν συμφωνούσαν θα ακολουθούσε επαναληπτικός. Τόσο απλά.
Τελειώνετε, έχει κωπηλασία μετά
Ο αγώνας, δε, ξεκίνησε στις 15:05, πολύ νωρίς, για να διευκολυνθούν οι φίλαθλοι, που ήθελαν να παρακολουθήσουν έναν αγώνα... κωπηλασίας, που διεξήχθη λίγη ώρα αργότερα.
Το εκπληκτικό είναι πως η ομάδα των Wanderers δέχθηκε τα εύσημα για τον τρόπο παιχνιδιού της, καθώς έπαιζε την μπάλα με πάσες(!) και όχι με ντρίμπλες, τρομερά πρωτοποριακό για την εποχή. Και οι δύο ομάδες, ωστόσο, έπαιζαν, όχι απλά φουλ επίθεση, αλλά... μόνο επίθεση, με έξι και επτά παίκτες μπροστά, να κυνηγούν το γκολ. Ούτε συστήματα, ούτε τίποτα.
Γιούργια
Ακόμη και ο τερματοφύλακας δεν υπήρχε τότε ως ξεχωριστή θέση, αφού μπορούσες ξαφνικά να τον δεις να συμμετέχει και αυτός στο παιχνίδι, φεύγοντας από το τέρμα του και την περιοχή του. Εν ολίγοις... γιούργια! Απορίας άξιο πώς έληξε μόνο 1-0 το παιχνίδι και μάλιστα ενώ οι Royal Engineers είχαν την ατυχία να χάσουν από το 10ο λεπτό τον υπολοχαγό Κρίσγουελ, λόγω τραυματισμού στην ωμοπλάτη και να συνεχίσουν τον αγώνα με 10 παίκτες.
Για την ιστορία, το γκολ σημειώθηκε με διαγώνιο σουτ του Μόρτον Μπέιτς, αφού ο «βασιλιάς της ντρίμπλας» αιδεσιμότατος Βιντάλ άδειασε την άμυνα των Engineers.