Η λαϊκή ρήση «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» ισχύει για πολλά τα οποία συμβαίνουν στην καθημερινότητα μας, μεταξύ των οποίων και ο αθλητισμός. Τι να κάνει και ο κόσμος στο Ολυμπιακό Στάδιο; Ξέσπασε… Μερίδα φιλάθλων του Παναθηναϊκού αποδοκίμασε τους παίκτες για τον αποκλεισμό από τον Πανσερραϊκό στο Κύπελλο. Να πεις ότι έχουν άδικο; Θα σε πουν τρελό ή γραφικό… Θα πει κάποιος, όπως και ο Χενκ Τεν Κάτε στη συνέντευξη Τύπου, ότι πριν από μια εβδομάδα η ομάδα αυτή απολάμβανε τον σεβασμό. Αυτό που δεν είπε ο Ολλανδός, ο οποίος θεωρώ ότι έχει το μικρότερο μερίδιο ευθύνης κι ας την ανέλαβε εξ ολοκλήρου, είναι γιατί αυτή η ομάδα ανεξαρτήτως παικτών, προπονητή και διοίκησης όλα αυτά τα χρόνια, καταφέρνει να ξενερώνει με τόσο απλό και εύκολο τρόπο τους φιλάθλους της…
Όλοι λένε για το ευρωπαϊκό DNA αυτής της ομάδας, που έχει κάνει περήφανο τον κόσμο της αγωνιζόμενη στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Ουδείς αμφιβάλλει και αντιλέγει. Για το ελληνικό DNA τι μπορεί να πει κανείς; Εδώ, μάλλον υπάρχει… σύγχυση. Κι αν για την απώλεια του φετινού πρωταθλήματος, κάποιοι θεωρούν ως βασική αιτία την διαιτησία, για σήμερα δεν υπάρχει τέτοια δικαιολογία. «Καθαρή» ήττα μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο από μια ομάδα που παρατάχθηκε με νεαρούς παίκτες και έχοντας περισσότερο το μυαλό στην παραμονή στην κατηγορία και όχι στην πρόκριση στο Κύπελλο. Για αυτούς που βλέπουν πιο… ανοιχτά, το πρωτάθλημα χάθηκε επίσης στο ΟΑΚΑ, όταν οι «πράσινοι» «πέταξαν» συνολικά επτά βαθμούς στα παιχνίδια με Εργοτέλη, Ηρακλή και Αστέρα Τρίπολης.
Σε ακόμη πιο απλά ελληνικά, ο Παναθηναϊκός έχασε και τους δύο στόχους του μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο, που για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι είναι «αφιλόξενο» στις εγχώριες υποχρεώσεις και δεν αποτελεί έδρα-φόβητρο. Η ουσία είναι ότι η σεζόν 2008-09 θα ολοκληρωθεί και ο Παναθηναϊκός θα μείνει και πάλι χωρίς τίτλο. Θα είναι ο πέμπτος χρόνος δίχως να έχει προστεθεί μια κούπα στην τροπαιοθήκη του συλλόγου. Το «πικράναμε τον κόσμο» που είπε ο Νικόλας Πατέρας μετά το τέλος του σημερινού αγώνα δεν νομίζω ότι αρκεί. Αν δεν υπήρχε μπροστά η πρόκληση του Τσάμπιονς Λιγκ, αμφιβάλλω αν ο μεγάλος όγκος του κόσμου θα έκανε κι άλλη υπομονή μετά και την απώλεια του δεύτερου φετινού στόχου... Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά λείπει και το «εξιλαστήριο θύμα» των τελευταίων χρόνων. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σκεφτεί πολύ κάποιος για το τι θα είχε γίνει αν ήταν ακόμη μπροστά ο Γιάννης Βαρδινογιάννης…