Κρεγκ Σάγκερ: Ένα πρότυπο τόσο ξεχωριστό, όσο τα κουστούμια του

«Είναι ειλικρινά η πρώτη φορά που χαίρομαι να κάθομαι εδώ και να κάνω αυτή την ηλίθια συνέντευξη, απλά και μόνο επειδή γύρισες εσύ φίλε μου». Λόγια αξιοπρόσεκτα. Λόγια με μια δόση καυστικότητας. Λόγια που ούτως ή άλλως θα γίνονταν αντικείμενο συζήτησης.

Παρόλα αυτά, όταν αυτές οι προτάσεις έρχονται δια στόματος Γκρεγκ Πόποβιτς, ενός πλέον θρυλικού «hater» κάθε λογής ρεπόρτερ, αποκτούν μια ιδιαίτερη σημασία.

Στις 3 Δεκεμβρίου του 2015 ο θεμελιωτής της δυναστείας των Σαν Αντόνιο Σπερς ήταν πραγματικά χαρούμενος. Όχι επειδή η παρέα των Ντάνκαν , Λέοναρντ και Τζινόμπιλι οργίαζε εντός των τεσσάρων γραμμών αλλά επειδή έξω από αυτές τις γραμμές, βρισκόταν μετά από καιρό δίπλα του ένας καλός του φίλος. Επειδή εκείνη την ημέρα ο Κρεγκ Σάγκερ δήλωσε παρών στην πόλη του Τέξας, 18 μήνες αφότου είχε διαγνωσθεί με οξεία μυελογενή λευχαιμία. Είχε επιβιώσει, στην μέχρι τότε απαιτητικότερη συνέντευξη της ζωής του. Όμως, σαν μια καλογραμμένη τραγωδία του Ευριπίδη, η ζωή επιφύλασσε το τελειωτικό της χτύπημα.

377 μέρες μετά από εκείνο το χαρούμενο απόγευμα, ο Πόποβιτς συντετριμμένος μπροστά στις κάμερες εξυμνεί έναν άνθρωπο «μοναδικό με πολλούς διαφορετικούς τρόπους» όπως τον χαρακτήρισε. Ο Κρεγκ Σάγκερ μόλις είχε αφήσει τα ξεχωριστά και μνημειώδη κουστούμια του για να πραγματοποιήσει την πρώτη του συνέντευξη στην γειτονιά των αγγέλων. Το ημερολόγιο έγραφε 15 Δεκεμβρίου 2016. Ήταν η μέρα που ο μαγικός κόσμος του NBA έχασε κάτι από την μαγεία του. Ήταν η μέρα που στον γαλαξία των αστέρων έπαψε να λάμπει το πιο ξεχωριστό...

Κάθε ιστορία με σημαδιακό φινάλε, ευχάριστο ή τραγικό, αξίζει να αφηγείται από την αρχή και όχι από το τέλος της. Η πόλη Μπατάβια, προάστιο το Σικάγο, αποτελεί την αρχή της σημερινής θεοπάλαβης ιστορίας. Πρωταγωνιστής της ένας μαθητής του τοπικού Λυκείου, που εν έτη 1966 γίνεται αμφιλεγόμενο θέμα συζήτησης . Ο 15χρόνος τότε Κρεγκ Γκράχαμ Σάγκερ θα ταράξει τα νερά της ήρεμης αμερικανικής κοινωνίας. Το άρθρο του με τίτλο "Πώς και Γιατί θα έπρεπε να δείχνω σεβασμό στην Αμερικανική σημαία" δημοσιεύεται στην Congressional Record και προκαλεί έντονο σκεπτικισμό. Μαζί μ αυτόν έρχεται και η στάμπα του "περίεργου νέου" να καρφωθεί δίπλα στο όνομα του Σάγκερ . Αυτός ο "περίεργος νέος" θα βρεθεί μετά από 4 χρόνια να σπουδάζει στο Northwestern University, μένοντας στην ιστορία του Πανεπιστημίου όχι για τις μαθητικές ή τις αθλητικές του επιδόσεις. Η θητεία του ως η μασκότ(!) της κολεγιακής ομάδας στέφεται επί 3 συναπτά έτη με απόλυτη επιτυχία, επιβεβαιώνοντας παράλληλα την ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία που κατέχει ο τότε άσημος Σάγκερ. Το τι επακολούθησε; Σενάριο επιστημονικής φαντασίας που σε κάνει δισεκατομμυριούχο ή απλά...σε στέλνει στο ψυχιατρείο. Στην περίπτωση του Κρεγκ Σάγκερ; Σε στέλνει στο πάνθεον.

Στις 8 Απριλίου του 1974 ο Σάγκερ, μην έχοντας καν συμπληρώσει 1 χρόνο υπηρεσίας ως ρεπόρτερ του ειδησεογραφικού πρακτορείου WXLT, θα εισέλθει παράνομα στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου των Ατλάντα Μπρέιβς και με περίσσιο δημοσιογραφικό θράσος θα καταφέρει να είναι ο πρώτος που θα αποσπάσει δήλωση από τον Χανκ Άαρον, λίγα μόλις δευτερόλεπτα αφότου ο παίκτης της Ατλάντα έχει σπάσει το στοιχειωμένο ρεκόρ το Μπέιμπι Ρουθ με 715 Home Runs. Η συνέχεια της δεκαετίας θα βρει τον θαρραλέο όπως φάνηκε Κρεγκ Σάγκερ να κάνει -κυριολεκτικά- τα πάντα. Από δελτία καιρού στην Αγία Πετρούπολη (Ναι, κι όμως) μέχρι την πλήρη κάλυψη των φιλικών αγώνων προετοιμασίας των Κάνσας Σίτι Τσιφς και Κάνσας Σίτι Ρόγιαλς, κερδίζοντας τις εντυπώσεις με το στυλ και την απαράμιλλη τελειομανία του.

Η ευκαιρία για την οποία αδημονούσε ο ανερχόμενος νεαρός από το Σικάγο θα έρθει το 1981, όταν το CNN ρίχνει απότομα στα βαθιά τον Σάγκερ, δίνοντας του ένα κομβικό πόστο στην αρχισυνταξία της εκπομπής "CNN Sports Tonight". Μπροστά στο φάσμα της απόλυτης δικαίωσης ή της απόλυτης αποτυχίας, ο Σάγκερ αντιμετωπίζει την πίεση με τρόπο μαεστρικό, σχεδόν αφύσικο αν συνυπολογιστεί η ελάχιστη εμπειρία που είχε σε αυτό το επίπεδο. Αυτή η διαχείριση των καταστάσεων επέφερε την σταδιακή του άνοδο και την πρώτη του προσπάθεια ως παρουσιαστής, καθώς το 1987 ήταν το κεντρικό πρόσωπο της 30λέπτης Κυριακάτικης εκπομπής "The Coors Sports Page".

Πριν την μεταπήδηση του στα παρκέ του NBA ο Κρεγκ Σάγκερ πρόλαβε να καλύψει του Παναμερικανικούς Αγώνες, το Παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου της Ιταλίας το 1990 και τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στο Αλμπερβίλ της Γαλλίας.

Καλώς ή κακώς όμως, η συγκεκριμένη φυσιογνωμία θα μείνει χαραγμένη στα μυαλά των περισσότερων για όσα έκανε εντός των παρκέ του NBA. Το πραγματικά παράδοξο της όλης υπόθεσης είναι πως ακόμα και ο ίδιος ο Σάγκερ δεν ήταν σε θέση να θυμηθεί το πρώτο του ματς ως ρεπόρτερ αγωνιστικού χώρου(!). Το μόνο σίγουρο είναι πως από την ουσιαστική είσοδο του σε αυτό το εξαντλητικό άθλημα το 1990, το όνομα του έχει υπάρξει συνυφασμένο με κάποιες από τις πιο χαρούμενες και συνάμα αξιοπρόσεκτες στιγμές της ιστορίας. Μεταξύ των ξεκαρδιστικών στιγμών που προκαλούσε η παρουσία του, ο ίδιος φρόντιζε να επιδεικνύει το πραγματικό μεγαλείο της αγνής ψυχής του. Σπουδαιότερη απόδειξη αυτού, η καθοριστική συμβολή του στην ζωή του Ντένις Ρόντμαν, όταν το 1993 ο παίκτης των Πίστονς βρέθηκε ένα χτύπημα της σκανδάλης μακριά από την αυτοκτονία λόγω κατάθλιψης.

Παρόλα αυτά, το φιλανθρωπικό του έργο περνούσε πάντα (λανθασμένα) σε δεύτερη ή ακόμα και τρίτη μοίρα. Η ενδυματολογικές του επιλογές όχι μόνο επισκίαζαν την κατά τα άλλα ξεχωριστή παρουσία του στο γήπεδο, αλλά έφτασαν στο σημείο να γίνουν μέχρι και αντικείμενο έρευνας!

Ο ίδιος ο Κρεγκ Σάγκερ είχε εκμυστηρευτεί σε έναν εκ των τολμηρών που τον είχαν ρωτήσει επί του θέματος πως ποτέ δεν φορούσε το ίδιο κουστούμι για 2η φορά. Για όσους απορούσαν για το σύνολο των ρούχων που κοσμούν την γκαρνταρόμπα του, η απάντηση που έπαιρναν ήταν κατατοπιστικότατη: «Δεν έχω ιδέα. Σταμάτησα το μέτρημα στα 137 χωρίς καν να κοιτάξω όλες τις ντουλάπες».

Όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, η ιδιαιτερότητα στο ντύσιμο του έφερε τον Σάγκερ ουκ ολίγες φορές στο εδώλιο κάθε σχετικού και μη, με τον χλευασμό, θεμιτό ή και αθέμιτο να γίνεται πλέον καθημερινότητα. «Με τα ρούχα που φοράς σήμερα νόμιζα πως είσαι κανένας παγωτατζής» του είχε πει μεταξύ σοβαρού και αστείου ο σπουδαίος Φιλ Τζάκσον πριν από μια δεκαετία, αντικατοπτρίζοντας πλήρως την εικόνα που σχημάτιζαν για εκείνον όσοι αγνοούσαν το αξιοπρόσεκτο background του. Αυτό το background ήταν που μετέτρεπε τα ρούχα ενός «τσαρλατάνου» σε απόλυτη κομψότητα. Ένα προκλητικό για κάποιους κουστούμι στην τελειότερη αποτύπωση μιας σπάνιας προσωπικότητας. Μιας προσωπικότητας που σύντομα θα δεχόταν το πιο δυσβάσταχτο χτύπημα της ζωής…

Το ημερολόγιο γράφει 17 Απριλίου του 2014, όταν η είδηση πως ο αξιαγάπητος ρεπόρτερ του TNT θα πρέπει να παλέψει με την επάρατη νόσο σκάει σαν κεραυνός εν αιθρία στον κόσμο των σπορ. Ωστόσο, μέσα σε όλα αυτά τα αλλεπάλληλα μηνύματα στήριξης και συμπόνιας, μια πρόταση κυριαρχεί: «Η λευχαιμία διάλεξε τον χειρότερο αντίπαλο για να τα βάλει».

Τρεις μέρες αργότερα, κατά την διάρκεια του αγώνα της ομάδας του με τους Ντάλας Μάβερικς για τον 1ο γύρο των Playoffs, ο Γκρεγκ Πόποβιτς θα διακόψει την ολιγόλεπτη συνέντευξη του στον γιο και προσωρινό αντικαταστάτη του Κρεγκ Σάγκερ, Κρέγκ Σάγκερ Τζούνιορ, για να μεταδώσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα συναισθήματα του: «Μας λείπεις πολύ. Γυρνά πίσω και σου υπόσχομαι πως θα είμαι καλός μαζί σου. Καλή σου τύχη».

Σαν καλός φίλος, ο Σάγκερ δεν μπορούσε να του χαλάσει το χατίρι. 11 μήνες μετά από μια διάγνωση που για πολλούς θεωρήθηκε ως προαναγγελία θανάτου, ο Σάγκερ επιστρέφει εκεί που ανήκει. Στις 5 Μαρτίου του 2015 το United Center του Σικάγο σηκώνεται στο πόδι για να αποθεώσει την επιστροφή ενός δικού της παιδιού. Το εμφανώς αδυνατισμένο σώμα του και το ταλαιπωρημένο πρόσωπο του -απόρροια των δύο μεταμοσχεύσεων μυελού των οστών- επισκιάζονται από την ευτυχία που απορρέει το χαμόγελο του. Ένα χρόνο και 17 μέρες μετά από εκείνη την θριαμβευτική επιστροφή, η λευχαιμία αποφασίζει να πει την τελευταία της λέξη...

O Σάγκερ ανακοινώνει πως πρέπει να μπει στο χειρουργείο για 3η μεταμόσχευση μυελού των οστών, με τους γιατρούς να του διαμηνύουν πως του απομένουν 3 με 6 μήνες ζωής. Απέραντη θλίψη. Με μια μικρή εξαίρεση. Τον ίδιο τον ασθενή! Ο 65χρόνος Σάγκερ όχι απλά δεν πτοείται από τις καταδικαστικές εξελίξεις, αλλά αντιμετωπίζει την ισχύουσα κατάσταση ως μια ευπρόσδεκτη πρόκληση. Παλεύει κόντρα σε Θεούς και δαίμονες, συνδυάζει δουλειά και θεραπεία. Δεν περιμένει κάποιο θαύμα. Μάλλον γιατί ξέρει πως από μόνος του αποτελεί ένα.

Τον Ιούνιο του 2016, για πρώτη και τελευταία φορά στην καριέρα του θα έχει την ευκαιρία να καλύψει αγώνα των τελικών του NBA. Για την πλειονότητα, η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί την ύστατη δικαίωση. Για τον Σάγκερ ; Πιθανώς την τελευταία του επιθυμία. Στις 13 Ιουλίου του ίδιου έτους θα τιμηθεί για την μάχη του με τον καρκίνο με το βραβείο Jimmy V Perseverance στα ετήσια ESPY`S . Η ομιλία που ακολουθεί ανατριχιάζει ακόμα και τον πιο ψυχρό άνθρωπο του πλανήτη Γη. Γνωρίζοντας πως το τέλος είναι κοντά, ο Σάγκερ εκδίδει στις 8 Νοεμβρίου την αυτοβιογραφία του. Ο τίτλος της, υπερβολικά σωστός: «Living Out Loud».

Ο άνθρωπος λοιπόν που δημιούργησε τόσο θόρυβο όσο ελάχιστοι αποφασίζει σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια να κάνει τον κόσμο της δημοσιογραφίας αισθητά φτωχότερο. Τα εκρηκτικά του ντυσίματα κλειδώνονται μια για πάντα στις πολυπληθείς ντουλάπες του σπιτιού του. Μέσα σε μια στιγμή, το μικρόφωνο του sideline reporter στον σταθμό TNT αποκτάει ένα υπεράνθρωπο βάρος. Το σάιτ sagerstrongfoundation.org, δημιούργημα του ιδίου με απώτερο σκοπό την οικονομική στήριξη όσων παλεύουν για την εξάλειψη του καρκίνου, απογειώνεται. Η Λίγκα του NBA, σε ένδειξη αξιέπαινου θαυμασμού, δημιουργεί τον θεσμό του Sager Strong Award, με σκοπό να αναδείξει ανθρώπους που επιδεικνύουν καθημερινά κουράγιο και αποφασιστικότητα. Ανθρώπους που πλησιάζουν έστω και στο ελάχιστο τον Σάγκερ.

Οι 1604 λέξεις που μόλις διαβάσατε δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα μάθημα. Διότι ο ίδιος ο Σάγκερ δεν θα περάσει στην ιστορία ως ένα πρόσωπο αλλά ως ένα μάθημα. Μάθημα του πως να ζεις την κάθε στιγμή χωρίς να σε νοιάζει τι επιφυλάσσει η επόμενη. Μάθημα του πως να πετυχαίνεις σε αυτό που αγαπάς. Μάθημα του πως να μοιράζεις αγάπη και να αντιμετωπίζεις τον κάθε ένα ξεχωριστά με ένα χαμόγελο. Σε μια κοινωνία που χωλαίνει από φιλαργυρικά πρότυπα, ο Σάγκερ ήταν, είναι και θα είναι ο καλύτερος τρόπος να θυμόμαστε πως στο τέλος της ημέρας, όλα εξαρτώνται από το πως διαχειρίζεσαι τις στιγμές που σου προσφέρονται. Γιατί, όπως ο ίδιος είχε πει... «Ο χρόνος δεν είναι κάτι που μπορεί να αγοραστεί. Ο χρόνος δεν είναι κάτι που μπορεί να ελεγχθεί από τον Θεό ούτε αποτελεί μια ατελείωτη προμήθεια. Ο χρόνος είναι απλά ο τρόπος που επιλέγεις να ζήσεις».




Επιμέλεια: Γιάννης Γιανναράκης