Κόπο, Κόπονεν τον καημό... μου

Να λοιπόν που υπήρχαν και χειρότερα από τα χθεσινά. Ή μάλλον, πολύ χειρότερα. Η Εθνική ήθελε πάση θυσία νίκη κόντρα στην Φινλανδία για να πάει με καλύτερες προϋποθέσεις στην δεύτερη φάση και αντί για το καλό της πρόσωπο, εμφανίστηκε αγνώριστη. Πραγματοποίησε τη χειρότερή εμφάνιση στο Ευρωμπάσκετ και έγινε έρμαιο στις ορέξεις των Σκανδιναβών, που πανηγυρίζουν την πιο ιστορική νίκη τους στο άθλημα. Η Ελλάδα πάει πλέον στον 6ο όμιλο της Λιουμπλιάνας πεσμένη στα σχοινιά και για να είναι στα χιαστί της οκτάδας θα πρέπει να υπερβάλει εαυτό. Δύο μέρες μετά τον άκρατο ενθουσιασμό, επικρατεί κατήφεια και εκτοξεύονται κατηγορίες κατά παντός υπευθύνου. Συνηθισμένα τα βουνά στα… χιόνια.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Κανείς δεν θα εκπλαγεί, αν οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα χαρακτηρίζουν «γατάκι» τον τραυματία Σπανούλη, «λιγόψυχο» τον Μαυροκεφαλίδη, υπερεκτιμημένο τον Πρίντεζη, φορώντας πάντα οπαδικά γυαλιά όταν μπαίνουν -δυστυχώς- στη διαδικασία να κρίνουν Εθνική ομάδα, πανηγυρίσουν ενδεχόμενες επιτυχίες από την Πέμπτη το βράδυ και μετά. Οι διεθνείς και ο Αντρέα Τρινκιέρι, έχουν στο τριήμερο που ακολουθεί μέχρι το πρώτο ματς του δεύτερου γύρου, δύο υποχρεώσεις και μία επιλογή. Οφείλουν αρχικά να μαζευτούν απόψε σε ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου στο Κόπερ και να συζητήσουν τι φταίει και παρουσίασαν δύο σερί βράδια τόσο κακή εικόνα. Παράλληλα, αν κάποιος εξ’ αυτών έχει έστω και το παραμικρό παράπονο από τον προπονητή, οφείλει να το συζητήσει μαζί του ήρεμα και με μοναδικό στόχο το κοινό καλό. Δεύτερη υποχρέωσή τους, είναι να κλείσουν με βουλοκέρι τα αυτιά τους και με… ό,τι βρουν εύκαιρο τα μάτια τους, ώστε να μην ακούσουν και να μην διαβάσουν αντίστοιχα, το οποιοδήποτε σχόλιο.

Εφόσον τεκμηριώσουν αυτές τις υποχρεώσεις και μείνουν ενωμένοι, καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα σε δύο δρόμους, που αφορούν το αγωνιστικό κομμάτι. Ο ένας, στο τέρμα του γράφει "πρόωρος αποκλεισμός" και θα τον δούμε κατάματα αν επαναλάβουμε εμφάνιση ανάλογη με τη Φινλανδία και ο άλλος, "αγωνιστική μετάλλαξη". Αν καταφέρουν να ακολουθήσουν τον δεύτερο, έχουν μπόλικες ελπίδες να κάνουν, πρώτα και απ’ όλα, τα δικά τους όνειρα πραγματικότητα, αρχής γενομένης με ένα εμφατικό «τρία στα τρία» στη δεύτερη φάση, κόντρα σε Ισπανία, Σλοβενία, Κροατία ή Τσεχία. Αν άπαντες, φυσικά και ο Τρινκιέρι και όλο το τεχνικό τιμ που έχει σοβαρές ευθύνες για την εικόνα, κοιταχτούν στον καθρέφτη και αναρωτηθούν για τις δυνατότητές τους, όλα θα αλλάξουν. Λέγοντας πολλές φορές δυνατά, «χάσαμε από την άσημη Φινλανδία», ίσως ο εγωισμός να πληγωθεί στο επίπεδο που πρέπει και η εικόνα να είναι εντελώς διαφορετική στην συνέχεια.

Γιατί συγχωρέστε με, αλλά αυτό που είδαμε κόντρα στον «δολοφόνο» Κόπονεν και την παρέα του δεν είναι η Εθνική Ελλάδας μπάσκετ. Δεν είναι κακό να χάνεις ακόμα και από την ψυχωμένη Φινλανδία, αλλά πονάει και δημιουργεί… καημούς ο τρόπος. Χωρίς ίχνος αμυντικής διάθεσης και αντίδρασης, με τα αμυντικά ριμπάουντ να χάνονται το ένα μετά το άλλο και εικόνα-σκορποχώρι, μπορεί να σε νικήσει και ο πιο… ανίδεος. Ο Ντέτμαν, αντέγραψε το πλάνο της Ιταλίας με double team στο low post, αιφνιδιασμούς και σουτ στις αρχές των επιθέσεων και ευτύχισε οι παίκτες του να είναι υπερβολικά εύστοχοι. Στην αντίπερα όχθη δεν υπήρχε ούτε ΕΝΑΣ που να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και στις δύο πλευρές του παρκέ και να ρίξει καμιά... ψιλή, ετσί για το γαμώτο. Η Ελλάδα έκανε λάθη, δεν συνεννοούταν καλά, ήταν πελαγωμένη και δεν είχε ψυχολογία. Δεν της έβγαινε τίποτα, διότι σε κανένα σημείο του ματς το βασικό της «όπλο» που είναι η επίθεση, δεν μπορούσε να πάρει ώθηση από την άμυνα, η ύπαρξη της οποίας είναι επιβεβλημένη στο συγκεκριμένο άθλημα.

Όλα τα υπόλοιπα- έπαιξε ο τάδε, δεν έπαιξε ο δείνα- είναι για να περνάει η ώρα όταν πίνουμε τον… καφέ μας με τους φίλους μας. Και θα μείνουν σε αυτό το επίπεδο, αν όλη η αποστολή στην Σλοβενία, ακολουθήσει τα παραπάνω «πρέπει», που θα την οδηγήσουν στον σωστό δρόμο και την αποφυγή ανεπανόρθωτων… καημών.