Κλέϊζα ο…οδοστρωτήρας!

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Όταν το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός αποκτούσε από τους Νάγκετς τον Λίνας Κλέιζα, μιλήσαμε για μεταγραφική αντεπίθεση ουσίας. Ο Λιθουανός φόργουορντ, αν και άπειρος στις συνθήκες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, φάνταζε βάσει κατορθωμάτων στο ΝΒΑ, ως ιδανική προσθήκη στη «μηχανή» της ομάδας. Αρκετοί έσπευσαν να κινδυνολογήσουν για την ορθότητα της μεταγραφής, χαρακτηρίζοντας τον soft σμολ φόργουορντ ή ακόμη και γκαρντ, αλλά διαψεύστηκαν. Η μέχρι τώρα προσφορά του και η ανάδειξή σε πρώτου σκόρερ στην Ευρωλίγκα, με το βραβείο του αείμνηστου, Αλφόνσο Φορντ, λένε πολλά. Η απόδοσή του 25χρονου σταρ στα περισσότερα παιχνίδια, μάλιστα, σε κάνει να πιστεύεις πως αυτά, είναι μόνο η αρχή. Γιατί είναι η αλήθεια ότι μπορεί και θέλει να βελτιώσει πολλά στο παιχνίδι του.

Είναι ένας παίκτης που έχει μείνει με μονοψήφιο αριθμό πόντων σε μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού, παιχνίδια, αλλά η ενέργεια που βγάζει στο παρκέ, η ποικιλία των κινήσεών του και το θέαμα που προσφέρει, σε εμπνέουν για κάτι ακόμη καλύτερο στο μέλλον. Ο Ολυμπιακός έχει δαπανήσει αρκετά εκατομμύρια Ευρώ και του παρέχει όλες τις ανέσεις, το όραμα της καταξίωσης στην ήπειρό του και της κατάκτησης τίτλων. Δεν είναι όμως απίθανό το ενδεχόμενο να εξετάζει στο μέλλον την επιστροφή του στο ΝΒΑ, μετά την εξάντληση του διετούς συμβολαίου του με τους «ερυθρόλευκους». Είναι στο κλαμπ των λίγων ευρωπαίων παικτών που μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε αυτό το επίπεδο και το έδειξε όλα αυτά τα χρόνια που ουσιαστικά μεγάλωσε στις ΗΠΑ.

Από την άλλη, οι Αμερικανοί δεν προσφέρουν σε έναν αθλητή το «δέσιμο» με την εξέδρα και την υψηλή αδρεναλίνη στα συναισθήματα. Αυτά, σε συνδυασμό και με ένα «τσουβάλι» λεφτά, τα βρίσκεις απλόχερα στο ΣΕΦ, στο ΟΑΚΑ, στο «Αλεξάνδρειο», στο «Βισταλέγκρε», στο «Παλαού Μπλαουγκράνα», στη Βιτόρια, στη «Χάλα Πιονίρ», στην Μόσχα, ακόμα και στην Σιένα. Αποκρυπτογραφώντας την ιδιοσυγκρασία του Κλεϊζα, του ταιριάζει περισσότερο η αποθέωση της κερκίδας και το πάθος για διάκριση που υπάρχει στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Είναι άγνωστο αν αυτά τα στοιχεία, μπορεί να αποτελέσουν κίνητρο, δια βίου παραμονής στα μέρη μας, αλλά σε περίπτωση που αποτελέσουν, τότε στον Ολυμπιακό έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν. Έχουν βρει αναμφίβολα τον ηγέτη της νέας εποχής, που θέλουν να «χαράξουν» στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, οι συγκρίσεις με τον Ζάρκο Πάσπαλι, μοιάζουν υπερβολικές, αλλά αν ο Λίνας βελτιώσει τις διεισδύσεις του -τηρουμένων των αναλογικών και των αλλαγών που έχουν γίνει στο άθλημα τα τελευταία χρόνια- δεν θα απέχουν…χιλιόμετρα από την πραγματικότητα. Το βέβαιο είναι πως όταν ο Πρίντεζης επέλεγε τον δρόμο για την Μάλαγα, λίγοι ήταν αισιόδοξοι ότι θα αντικατασταθεί από ένα παίκτη που προσφέρει περισσότερα και ουσιαστικότερα πράγματα μέσα στο γήπεδο. Ο Κλέιζα στη μέρα του είναι απλά «μαγικός», στην μέτρια βραδιά του μπορεί να σου βάλει είκοσι πόντους από το πουθενά και να βοηθήσει στα ριμπάουντ, ενώ οι απουσίες του από τις «ερυθρόλευκες» παραστάσεις, είναι ελάχιστες. Αν μάλιστα τιθασεύσει τα νεύρα, που σε κάποιες περιπτώσεις τον βγάζουν εντελώς εκτός ρυθμού, θα μιλάμε για έναν πραγματικό μπασκετικό …οδοστρωτήρα, ο οποίος θα προσφέρει πολλές ακόμη χαρές στην ομάδα και τον εαυτό του.

Υ.Γ.: Μπορεί ο Πανελλήνιος να μην τα κατάφερε στο Final Four του Euro Cup, όμως όπως έγραψα και πριν τους αγώνες της Βιτόρια, του αξίζουν συγχαρητήρια για την φετινή του ευρωπαϊκή πορεία. Αν διατηρήσει την αγωνιστική και διοικητική «συνταγή» με την οποία… μαγειρεύει τα τελευταία χρόνια, είναι σίγουρο πως θα βρεθεί ξανά σε ανάλογες διοργανώσεις, ενώ οι εμπειρίες που απεκόμισε θα του φανούν πολύτιμες και στις εγχώριες αναμετρήσεις.

Υ.Γ.1: Στο προηγούμενο κομμάτι μου με τίτλο «Επιβεβλημένη η αλλαγή Χαλπερίν», λησμόνησα το ότι ο Ισραηλινός γκαρντ του Ολυμπιακού έχει έναν ακόμη χρόνο συμβόλαιο. Ζητώ συγνώμη για το λάθος, αν και αυτό δεν άλλαξε την ουσία του θέματος, που ήταν η αλλαγή που έγινε στο ρόστερ με τον Μπέβερλι.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com