Κι εσύ στον κόσμο μόνος. Αντίο στον Μιχάλη Πασιαρδή!

«Είπες κάποτε πως οι νεκροί βλασταίνουνε και μεγαλώνουν
βγάνουν ανθούς, καρπίζουν, έρχονται τα πουλιά,
σιωπηλά ρυάκια κυλούν κάτω απ' τα πόδια τους.
Είπες πως γελαστήκαμε στον κόσμο, μια
ολόκληρη αρχή χάθηκε ανεπίστρεπτα• και δεν προφτανεις.
Είπες. Ομως τα δέντρα είναι πάντοτε μοναχικά
ακόμα και στα δάση. Το πέρασμα του αγέρα το προδίδει.
Κι εσύ στον κόσμο μόνος».

«Τι ομάδα είσαι, κύριε Μιχάλη», ρωτούσαμε άλλες φορές, γνωρίζοντας την απάντηση -«Πανιώνιος»- μα πουλώντας μαγκιά μέσω της εφηβικής πια θρασύτητάς μας: «Νέας Σμύρνης», προσθέταμε καμαρωτοί-καμαρωτοί για να λάβουμε την πληρωμένη του, μα πάντα χαμογελαστή του απάντηση –«και παλαιάς, γιε μου, και παλαιάς»– και να μείνουμε με θκυο σιείλη καμένα». Με τον παραπάνω διάλογο ο αρθρογράφος τους «Φιλελεύθερου» Κύπρου Αλέκος Μιχαηλίδης «αποκάλυψε» τα «κυανέρυθρα» αισθήματα του ποιητή. Ο ίδιος θα πει: «Η ομάδα μου τώρα είναι μικρή. Στην Κύπρο είμαι με τον Ορφέα Λευκωσίας, στην Ελλάδα είμαι με τον Πανιώνιο». Ο Ορφέας Λευκωσίας ιδρύθηκε το 1948 και μετράει 4 συμμετοχές στην Α΄ κατηγορία Κύπρου.

Έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα Β΄ κατηγορίας και από ένα στη Γ΄ και τη Δ΄ κατηγορία. Φέτος αγωνίζεται στη τρίτη κατηγορία. Εκτός από τον Μιχάλη Πασιαρδή, τον Πανιώνιο και τον Ορφέας Λευκωσίας τους ενώνει ότι ο «κυανέρυθρος» σύλλογος ιδρύθηκε στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας από την ένωση του Ορφέα και του Γυμνάσιου. Ο Μιχάλης Πασιαρδής διετέλεσε αντιπρόεδρος του Ορφέα από το 1984 μεχρι το 2002. Τον Δεκέμβριο του 2019 ο σύλλογος της Λευκωσίας τίμησε τον Μιχάλη Πασιαρδή. Η πρόεδρος και ο γραμματέας του Σωματείου στις ομιλίες τους αναφέρθηκαν για τις σχέσεις του ποιητή με τον Ορφέα. Ο Ορφέας ανέφεραν είναι το σπίτι του Μιχάλη Πασιαρδή, ο Ορφέας είναι η οικογένειά του. Ο ποιητής ταυτίστηκε σ’ όλη του τη ζωή με τον Σύλλογο και τους ανθρώπους του.

Μετά την τούρκικη εισβολή το 1974 και την κατάληψη από τους Τούρκους της μισής Κύπρου για τον Μιχάλη Πασιαρδή ο Ορφέας, τα τείχη, η γραμμή αντιπαράταξης, τα φυλάκια των Τούρκων, έγιναν καθημερινό βίωμά του. Είναι καθημερινός πόνος και αγωνία. Από εκεί αγναντεύει και τον Πενταδάκτυλό του. Ακούει το βογγητό του. Το αγκομαχητό του. Την κραυγή του.

Ο Μιχάλης Πασιαρδής είναι ένας αυθεντικός πατριώτης, με απέραντη πραγματική αγάπη για την πατρίδα του και τους ανθρώπους της. Ό,τι πεις και όσα πεις για τον Μιχάλη Πασιαρδή είναι λίγα… Πολύ λίγα.

Ο Μιχάλης Πασιαρδής με τη στάση, συμπεριφορά και αναφορές του, τιμά το ποδόσφαιρο και τις αξίες του. Οι συζητήσεις και αναφορές του για το ποδόσφαιρο αγγίζουν τα όρια του φιλοσοφικού / πνευματικού εγχειρήματος. Το ποδόσφαιρο και οι κοινωνικές και ανθρωπιστικές του καταβολές εμπνέουν τον ποιητή και τροφοδοτούν τις επιλογές, απόψεις και ανησυχίες του.

Σε εκδήλωση της Ενωσης Λογοτεχνών Κύπρου το Φεβουαρίου του 1985 για να τιμήσει τον ποιητή Αχιλλέα Πυλιώτη, ο Μιχάλης Πασιαρδής ήταν ο κύριος ομιλητής. Μιλώντας για τον Αχιλλέα Πυλιώτη κάνει ταυτόχρονη αναφορά και στον ποιητή Παντελή Μηχανικό με ποδοσφαιρικό τρόπο: « Θυμάμαι που τους παρομοίωσα στον πρώτο μετανεξαρτησιακό αγώνα της Μικτής Κύπρου με το Ισραήλ, με τους δύο Αμμοχωστιανούς χαφ, τον Καρά της «Ανόρθωσης» και τον Βάσο της «Νέας Σαλαμίνας» που κράτησαν πολλλή βάρος κι έπαιξαν σημαντικότατο ρόλο στον αγώνα».
Ο Μιχάλης Πασιαρδής ο ποιητής, ο θεατρικός συγγραφέας, ο πνευματικός άνθρωπος που τίμησε τη Κύπρο, τον Ορφέα, τον Πανιώνιο, αγάπησε το ποδόσφαιρο και την ανθρωποκεντρική του διάσταση.

«Πιστεύω ότι υπάρχει έμπνευση. Το θέμα είναι να είσαι ανοικτός προς την έμπνευση. Τα ενδιαφέροντά μου είναι πάμπολλα, επί παντός επιστητού μπορώ να πω. Με απασχολούν θέματα από το ποδόσφαιρο μέχρι τον Θεό. Αντλώ έμπνευση από την ιστορία, από την παράδοση ιδιαίτερα του τόπου μας, από τη διάλεκτο την κυπριακή παίρνω στοιχεία», ελαφρύ το χώμα Μιχάλη Πασιαρδή!