Κερδίζουν μόνον οι παίκτες, ο Πεδουλάκης ποτέ (μέχρι τώρα…)

Ξέρω, ξέρω , η πρώτη σκέψη των φίλων του «τριφυλλιού», είναι «τι θέλει τώρα ο χανούμης και τα σκαλίζει» . Ωστόσο η περίπτωση του Αργύρη Πεδουλάκη, με βάση τα όσα έχει τραβήξει μέχρι τώρα, από την πιο άνιση και άρα άδικη κριτική που έχει γίνει ποτέ σε προπονητή, σε οποιοδήποτε ομαδικό σπορ στην Ελλάδα, θα μπορούσαν να κάνουν και έναν ορκισμένο «εχθρό» των «πράσινων» να έχει μια τελείως διαφορετική θεώρηση.

Ο άνθρωπος που γράφει το κείμενο, από την εκκίνηση της σεζόν πιστεύει στον συγκεκριμένο προπονητή και στην πρόκληση που ανέλαβε. Οι λεκτικοί καυγάδες που έχω «στήσει» με φίλους μου που είναι Παναθηναϊκοί, για το θέμα του Πεδουλάκη είναι ανάλογης έντασης με αυτούς που έχω όταν τσακώνομαι με ομοϊδεάτες μου για θέματα προπονητών της δικής μου ποδοσφαιρικής ομάδας. Νομίζω πως αυτό αρκεί για να καταλάβετε. Όσο για τη φράση που βαρέθηκα ν’ ακούω στον αντίλογο είναι το «Ποιος Πεδουλάκης, μωρέ…».

Το καλοκαίρι που πέρασε λοιπόν, δεν υπήρχε και κανένας άλλος διαθέσιμος. Ο «Άρτζι» και Παναθηναϊκός είναι και το τόλμησε, την στιγμή που πολλοί πήδηξαν από το καράβι, πριν καν …σημάνει συναγερμός. Έμεινε μια ομάδα με δύο παίκτες και με έναν προπονητή, που έπρεπε να «στήσει» πρώτα απ’ όλα ένα σύνολο που θα μπορούσε να εκπροσωπήσει, τουλάχιστον με αξιοπρέπεια, τον σύλλογο των έξι ευρωπαϊκών τίτλων. Θεωρώ πως η μέχρι τώρα πορεία του είναι παραπάνω από αξιοπρεπής, κόντρα σε απίθανες αντιξοότητες που φαίνεται πως «χαλύβδωσαν» την ομάδα. Τραυματισμοί, αλλαγές στο ρόστερ, και σκανδαλώδη «μαγειρέματα» ξεφυτρώνουν για μήνες αλλά σε πείσμα όλων αυτών οι «πράσινοι» αντέχουν και προχωρούν. Αν ο Παναθηναϊκός περάσει, ο Πεδουλάκης θα έχει οδηγήσει την ομάδα στα ίδια με πέρσι ήδη με σαφή προοπτική για παραπάνω επιτεύγματα. Αναφέρω την προηγούμενη χρονιά ως μέτρο σύγκρισης, διότι αυτό δεν μπορεί να είναι μια 13ετής πορεία, αλλά τουλάχιστον η περασμένη σεζόν.

Σε όλη αυτή την χρονιά, αυτό που μου έχει κάνει άσχημη εντύπωση, είναι πως ακόμα και σήμερα ο Πεδουλάκης, δεν λαμβάνει από τον Τύπο, τουλάχιστον το μερίδιο του. Ο «Μήτσος» τα έβαζε, τα βάζει και θα τα βάζει αυτά τα «buzzer» όσο βρίσκεται μέσα στα παρκέ και είναι αμέτρητα τα πρωτοσέλιδα που έχουν φτιαχτεί με τα δικά του κατορθώματα. Ωστόσο σκεφτείτε πως για τον Τύπο, το πρωτοσέλιδο όμως με τη φωτό του Μήτσου, θα πουλήσει σίγουρα. Η φωτό του Πεδουλάκη, δεν αξίζει έστω για μία ημέρα ένα πρωτοσέλιδο για τη δουλειά που έχει κάνει; Το ερώτημα ρητορικό και η απάντηση, προφανώς όχι. Ακόμα κι αν ο Παναθηναϊκός πάρει την Ευρωλίγκα, ο Πεδουλάκης, για τον Τύπο ως προς το εμπορικό κομμάτι, πιθανώς απλά θα είναι ο προπονητής στο… φύλλο αγώνος.

Έτσι λοιπόν καταλήγω στο εξής συμπέρασμα: Αυτή η ομάδα που ξηλώθηκε και ξαναφτιάχτηκε με τις προσθαφαιρέσεις που γίνονταν μέσα στη χρονιά, τρεις φορές, ήταν έργο κάποιας… αόρατης δύναμης. Το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός, κράτησε την Μπαρτσελόνα, στους 64 (στα 40 λεπτά) στο ένα ματς και στους 65 στο άλλο μέσα στην έδρα της, είναι αποκλειστικά έργο των παικτών. Το play με τον Λάσμε πάνω στον Ναβάρο στην τελευταία επίθεση και τα τρία «νταμάρια» μέσα στην ρακέτα στην τελευταία φάση του χθεσινού ματς, το επινόησε… ο Ινδός από τον τάφο του στο κλειστό του μπάσκετ, εμφανίστηκε στον ύπνο των παικτών και τους το μετέφερε. Κι επίσης, την τρομερή κίνηση «ματ» με τη διαρροή για Μάσεϊ, ώστε να πιεστεί ο Λάσμε και να πει το «ναι» στην αρχή της σεζόν, δεν την επινόησε ο προπονητής, γιατί λέγεται Πεδουλάκης. Μπορεί το όνομα σου να μην τελειώνει σε –ιτς και να κάνεις έξυπνη μεταγραφική κίνηση; Δε νομίζω.

Αντίθετα αν όλα αυτά, συν την μεταμόρφωση του Ούκιτς από έναν παίκτη μπάσκετ του δρόμου, σε κανονική μονάδα ομάδος με συγκεκριμένο ρόλο, τα είχαν κάνει κάποιοι που το επίθετο τους, θα τελείωνε σε -ιτς, στα πρωτοσέλιδα, ίσως δεν βλέπαμε τον Μήτσο, ακόμα και αν είχε βάλει 10 στα 10 τρίποντα…

ΥΓ: Για να συμπληρώσω τα περί «μαγειρεμάτων» θυμίζω τι έγινε μονάχα στο παιχνίδι με την Χίμκι στην πρώτη φάση, όπου αν είχε κερδίσει ο Παναθηναϊκός, οι ισπανικές θα είχαν πέσει στον ίδιο όμιλο. Όπως επίσης θυμίζω πως στους ομίλους ο Λαμόνικα, είχε αναλάβει περίπου «εργολαβικά», να σφυρίζει μια εβδομάδα Παναθηναϊκό και μια Ολυμπιακό. Αυτά για να ξέρουμε τι θα περιμένει και τους δύο στη συνέχεια…