Δείτε το κείμενο που έγραψε η Ελένη Κυδωνιάτη, πρωταθλήτρια Ελλάδας στον στίβο και φοιτήτρια στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, για την ιστοσελίδα sportin.gr.
«Quiz: Ομάδα της Football League που κόβει τουλάχιστον 1.500 με 2.000 εισιτήρια σε κάθε αγωνιστική. Μέχρι και την 26η αγωνιστική η απάντηση ήταν «Παναχαϊκή». Από εδώ και πέρα όμως δυστυχώς, η απάντηση θα είναι «Καμία».
Η Παναχαϊκή ήταν μία ομάδα που τα τελευταία 2,5 χρόνια είχε μία πορεία ανοδική, με τον κόσμο στο πλευρό της. Έβγαζε υγεία, διοικητικά και οπαδικά, και ήταν μία ομάδα πρότυπο για τα ελληνικά δεδομένα. Κάθε Κυριακή, έβλεπες στο γήπεδο οικογένειες με μικρά παιδιά, μαθητές και φανατικούς οπαδούς της ομάδας δίπλα - δίπλα, να τραγουδούν μαζί για την αγαπημένη τους ομάδα «Μέσα στην Αγυιά, δεν περνάει κανείς, η ασπίδα της ομάδας είμαστε εμείς!».
Δεν είχε δημιουργηθεί ποτέ κάποιο πρόβλημα. Έως τώρα...
Στην 25η αγωνιστική η Παναχαϊκή υποδέχτηκε τον Εργοτέλη, σε ένα παιχνίδι εντός έδρας.
Η ώρα έναρξης της αναμέτρησης ήταν 16:00.
Στις 15:00 τα εκδοτήρια που βρίσκονται στη θύρα της σκεπαστής ήταν κλειστά. Έξω από το γήπεδο υπήρχαν εκατοντάδες άνθρωποι, ορισμένοι με μικρά παιδιά στην αγκαλιά, οι οποίοι περίμεναν υπομονετικά να ανοίξουν τα εκδοτήρια για να αγοράσουν το εισιτήριό τους, για να στηρίξουν την ομάδα με τη φυσική τους παρουσία, αλλά και οικονομικά.
Στις 15:20, με τα εκδοτήρια ακόμα κλειστά, ο κόσμος είχε αρχίσει να εκνευρίζεται, όχι μόνο εξαιτίας της αδικαιολόγητης αναμονής, αλλά και εξαιτίας της παρουσίας των ΜΑΤ (για ποιο λόγο;) στα εκδοτήρια και στις θύρες του γηπέδου. Εδώ αξίζει να αναφερθεί ότι τα ΜΑΤ δεν είχαν κάνει ποτέ την εμφάνισή τους σε κάποιο παιχνίδι της Παναχαϊκής, αφού ποτέ δεν υπήρχαν αναταραχές. Ούτε καν στον εντός έδρας αγώνα κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ...
Στις 15:30 τα ΜΑΤ αποφάσισαν να επιτρέψουν την είσοδο σε όσους είχαν αγοράσει από προηγούμενες μέρες εισιτήριο και σε όσους είχαν μαζί τους μικρά παιδιά. Ήμουν από τους τυχερούς που είχαν προαγοράσει το εισιτήριό τους κι έτσι κατάφερα να μπω. Η εικόνα του γηπέδου ήταν απογοητευτική. Η σκεπαστή, που άλλες φορές τέτοια ώρα έσφυζε από ζωή, τώρα ήταν μισοάδεια και επικρατούσε αναταραχή στον κόσμο, που δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβαίνει.
Στις 16:00 έχουμε σέντρα στο ματς. Με ελάχιστο κόσμο στη σκεπαστή και χωρίς τους οργανωμένους οπαδούς της ομάδας να τραγουδούν. Το χειροκρότημα κατά την ανακοίνωση της σύνθεσης της ομάδας μας, ίσα που ακούστηκε... Παγωμάρα. Ίσως να φταίει και το ότι η αρχική ενδεκάδα απαρτιζόταν από παίκτες που συμμετείχαν για πρώτη φορά φέτος στο πρωτάθλημα...
Στις 16:20, έγινε ξαφνική είσοδος των οργανωμένων οπαδών στη σκεπαστή. Κανείς δεν ξέρει αν αγόρασαν κανονικά τα εισιτήριά τους ή αν κατάφεραν να μπουν από κάποια πλαϊνή είσοδο στα κρυφά. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν να ακούγονται τα γνωστά συνθήματα και όχι μόνο. Ακούστηκαν και κάποια νέα συνθήματα, κατά των μετόχων και της διοίκησης.
Στις 17:25, κι ενώ ήμασταν περίπου στο 70ό λεπτό του αγώνα, η κερκίδα σύσσωμη άρχισε να φωνάζει ρυθμικά το όνομα του πρώην προπονητή της ομάδας, Σωκράτη Οφρυδόπουλου.
Στις 17:45 ακούστηκαν τα τρία σφυρίγματα του διαιτητή. Λήξη του αγώνα. Στο τέλος κάθε αγώνα, οι παίκτες, ο πάγκος και ο προπονητής, πλησιάζουν την κερκίδα της σκεπαστής και φωνάζουν ρυθμικά «Παναχαϊκή». Ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Η κερκίδα το περιμένει πώς και πώς, γιατί γίνεται ένα με την ομάδα και έχει την ευκαιρία να χειροκροτήσει τους αγαπημένους της παίκτες.
17:47: Οι παίκτες δεν έρχονται... Η αστυνομία μπαίνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στέκεται ανάμεσα στους παίκτες και την κερκίδα... Η καθιερωμένη ιαχή «Παναχαϊκή» δεν ακούστηκε. Οι παίκτες πήγαν στα αποδυτήρια και οι φίλαθλοι επέστρεψαν στο σπίτι τους.
Είναι κρίμα να αποκόβεις μία ομάδα από τους φιλάθλους της. Μιλάμε για σχέση αμφίδρομη. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, οι περισσότεροι δεν σκοπεύουν να δώσουν ξανά το παρόν στην σκεπαστή στην επόμενη αγωνιστική, τουλάχιστον όσο εξακολουθεί να υπάρχει η συγκεκριμένη νοοτροπία από τη μεριά της διοίκησης. Αφενός γιατί δε θέλουν να περάσουν εκ νέου την ίδια ταλαιπωρία πριν την έναρξη του αγώνα, αφετέρου γιατί η ομάδα έδειξε πως δεν τους χρειάζεται.
Από την τηλεόραση την επόμενη αγωνιστική λοιπόν, στον άνετο καναπέ μας, χωρίς τα ΜΑΤ δίπλα μας».