Ο Κασάνο «χτύπησε» ξανά: «Τσιγκούνης, ζηλιάρης και υπερόπτης ο Μπατιστούτα»

Ο Αντόνιο Κασάνο έχει βρεθεί δεκάδες φορές στο επίκεντρο της δημοσιότητας, λόγω των δηλώσεών του και τα όσα έχει πει κατά καιρούς για πρώην συμπαίκτες του, για ποδοσφαιριστές και για προπονητές.

Αυτή τη φορά φρόντισε να… θάψει τον σπουδαίο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, με τον οποίο υπήρξαν συμπαίκτες στη Ρόμα, χαρακτηρίζοντάς τον ως τσιγκούνη, ζηλιάρη, υπερόπτη και επικριτικό.

«Σε εκείνη την ομάδα της Ρόμα υπήρχαν μερικοί παίκτες που μισούσα. Ο ένας ήταν ψηλός, μάλλον όμορφος, επιθετικός, Αργεντινός, με μακριά μαλλιά. Ναι, όπως καταλάβατε καταλάβατε δεν μου άρεσε ο Μπατιστούτα γιατί πάντα είχε μια υπεροψία. Ήταν Αργεντινός, ναι, αλλά δεν έδινα δεκάρα. Είχε τόσα πολλά ελαττώματα… Τσιγκούνης, ζηλιάρης, επικριτικός. Σου έλεγε πράγματα πίσω από την πλάτη σου και μπροστά σου χαμογέλασε. Δεν δίνω δεκάρα για τύπους σαν αυτόν. Πάντα χαιρετούσα τους πάντες με τον ίδιο τρόπο, στη Μπάρι αλλά και στη Ρόμα, από τον πρόεδρο μέχρι τους σερβιτόρους. Δεν αντέχω τους σνομπ τύπους. Του έδωσα από την αρχή, επομένως, να καταλάβει ότι δεν θέλω καμία σχέση μαζί του. Η αντίδρασή του; Ψυχρός», ανέφερε αρχικά.

Δεν έμεινε εκεί, όμως. Φρόντισε να αναφερθεί και σε ένα συμβάν που είχε λάβει χώρα στο προπονητικό κέντρο της Ρόμα…

«Μια μέρα στην Τριγκόρια είμαι στην ουρά στο μπαρ, φτάνει ο Μπατιστούτα και με προσπερνά. Θέλαμε και οι δύο να πάρουμε καφέ με γάλα. Τι έκανα λοιπόν; Βάζω ένα δάχτυλο στη μύτη και το γυρίζω στο γάλα, λες και το δάχτυλο ήταν ένα κουταλάκι του γλυκού. “Τι κάνεις;”, μου λέει. “Ή θα το πιεις εσύ ή εγώ”, απαντώ. Εκανε τον έξυπνο: “Πιες το εσύ τώρα”. Του λέω “εννοείται”! Είμαι πολύ πιο έξυπνος από αυτόν και το ήπια με τη μία. Δεν είχα βάλει, άλλωστε, το δάχτυλο στη μύτη μου, απλώς προσποιήθηκα. Και τέλος πάντων, ακόμη κι αν το έβαλα, δικά μου… πράγματα ήταν. Πολύ καλά. Ιδιαίτερη συνταγή, μυστικό συστατικό. Δεν το πήρε καλά. Εξάλλου, η ειρωνεία, το χιούμορ, δεν είναι μια ιδιότητα που έχουν πολλοί. Μετά, έπαιρνα την την εκδίκησή μου στην προπόνηση. Όταν έπαιρνα την μπάλα του έλεγα: “Τρέξε γέροντα, έλα να την πάρεις, κυνήγησέ με”. Δεν άντεχε άλλο».