«Κάναμε απίστευτα πράγματα»

Την απόλυτη ικανοποίηση του για την εμφάνιση των ελλήνων αθλητών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Υγρού Στίβου της Βαρκελώνης δήλωσε ο Δημήτρης Διαθεσόπουλος.

Ο πρόεδρος της ελληνικής κολυμβητικής ομοσπονδίας έκανε τον απολογισμό του για τη διοργάνωση και στάθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι αθλητές στην περίοδο της προετοιμασίας τους.

«Αν αναλογιστούμε κάτω από ποιες συνθήκες έγινε η προετοιμασία μας, κάναμε απίστευτα πράγματα. Κατακτήσαμε δύο μετάλλια στην ανοιχτή θάλασσα, ένα χρυσό με τον εκπληκτικό Σπύρο Γιαννιώτη και ένα ασημένιο στο ομαδικό 5 χλμ. (Γιαννιώτης, Αραούζου, Φωκαΐδης), ενώ χάσαμε για λίγο δυο χάλκινα με την Αραούζου στα 5 και 10 χλμ., όπου ήρθε 4η και άλλο ένα με τον Γιαννιώτη στα 25 χλμ. (6ος) όπου αναγκάστηκε να περάσει δυο φορές από μια σημαδούρα. Μπήκαμε σε όλους τους τελικούς των αγωνισμάτων της συγχρονισμένης κολύμβησης και αναδειχθήκαμε 7η δύναμη στον κόσμο. Στις καταδύσεις μπήκαμε σε έναν τελικό και στο άλλο αγώνισμα που μετείχαμε τον χάσαμε για λίγο. Στο πόλο η Εθνική ανδρών έκανε δυνατή επανεμφάνιση, νίκησε σπουδαίες δυνάμεις και με πέντε νίκες και μόλις δυο ήττες μπήκε στην εξάδα. Κι από τα μετάλλια μας έβγαλε η ομάδα που πήρε το χρυσό (Ουγγαρία). Σημαντικό, αν σκεφτεί κανείς ότι απουσίαζε από τα δύο προηγούμενα Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Εξάδα και η ομάδα των γυναικών. Στο κολύμπι, όπου είναι πολύ δυσκολότερα τα πράγματα, είχαμε μόνο έναν ημιτελικό, αλλά νομίζω κι εκεί τα νέα παιδιά έχουν μέλλον», είπε αρχικά ο κ. Διαθεσόπουλος και συνέχισε:

«Αν κάνουμε, λοιπόν, σύνοψη όλων αυτών και σκεφθούμε κάτω από ποιες οικονομικές συνθήκες τα πετύχαμε πρόκειται περί θαύματος. Τα κολυμβητήρια δυσεύρετα και χωρίς υλικοτεχνική υποδομή, εγκατελειμένα. Και το περιβάλλον ζοφερό και γκρίζο. Απίστευτα θαύματα κάναμε. Κανονικά δεν θα έπρεπε ούτε απέξω να περνάμε. Κι όμως είμαστε εδώ και πετύχαμε όσα σας προανέφερα. Από τη μια μεριά με όλα αυτά χαίρεσαι και από την άλλη λες κρίμα. Αναρωτιέσαι τί θα μπορούσαμε να φτιάξουμε αν υπήρχε η στοιχειώδης στήριξη. Μιλάω με τους εκπροσώπους των ξένων ομοσπονδιών, ακούω και βλέπω τι μέσα διαθέτουν και μου πέφτουν τα μάτια. Με ποιο τρόπο προετοιμάζονται. Εμείς, σε σχέση μ' αυτούς, είμαστε "άδεια μύδια". Εμείς πάμε με τα λιανοντούφεκα και οι άλλοι έχουν πυρηνικά. Κι όμως εντυπωσιάσαμε τον κόσμο με τα κατορθώματά μας με αυτά τα πενιχρά μέσα».

Όσο για το μέλλον; «Γυρίζουμε τώρα πίσω στην πραγματικότητα, που είναι η κακομοιριά... Ποια θα είναι η συνέχεια; Κύριος οίδεν. Τί να σας πω; Υπάρχει κάποιος για να μιλήσεις; Κάτι να σου πει; Δεν ξέρουμε αν θα ‘χουμε γραφεία ως ομοσπονδία σε λίγο καιρό. Δεν υπάρχει κανείς να συνεννοηθούμε. Χώρα ρημαγμένη. Δεν υπάρχει κανείς να σχεδιάσεις. Μόνοι μας στεκόμαστε, αλλά για πόσο;»