Και τώρα, «Ντούντα»…τρέχουμε

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τις δύο συνεχόμενες εκτός έδρας αποστολές του στην Ευρωλίγκα χωρίς να βάλει νίκη στις αποσκευές. Έχασε στη λεπτομέρεια από Κάχα Λαμποράλ και Καντού και αν κόντρα στη πρώτη είχε για παρηγοριά την καλή εμφάνιση των τριανταπέντε λεπτών, δεν μπορεί να ισχυριστεί σε καμία περίπτωση το ίδιο και για την μάχη με την νεοφώτιστη στη νέα έκδοση του θεσμού, ιταλική ομάδα. Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κάκιστοι και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, σε κακή προπονητικά ημέρα, με αποτέλεσμα η πρόκριση στο Top-16 να δυσκολεύει αρκετά. Με μόλις μία νίκη στα τέσσερα πρώτα ματς του ομίλου, επίδοση που θα πρέπει να πάει κανείς πολλά χρόνια πίσω για να βρει όμοια στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας, το μέλλον προμηνύεται αν όχι δυσοίωνο, αγχωτικό.

Αν μάλιστα η μαχητική Νανσί κάνει καμιά έκπληξη κόντρα στους Βάσκους στην Γαλλία, οι Πειραιώτες θα είναι μαζί με την Μπιλμπάο με μόλις μία νίκη και τα πράγματα θα «σκουρύνουν» περισσότερο. Το θετικό, είναι ότι υπάρχουν τέσσερα παιχνίδια στο ΣΕΦ, όμως με εμφανίσεις όπως αυτή κόντρα στην μέτριων δυνατοτήτων, Καντού, κανείς δεν εγγυάται με σιγουριά ότι αυτά θα κερδηθούν. Γιατί όσο και αν μία εκτός έδρας αναμέτρηση κρύβει παγίδες, η Καντού αποδείχθηκε κατώτερη του αναμενομένου. Ομάδα με μικρό επιθετικό ταλέντο, τρείς παίκτες άνω των 35 και απλά υποφερτή άμυνα, κατάφερε να νικήσει τον Ολυμπιακό, γιατί πολύ απλά προσαρμόστηκε καλύτερα στις αδυναμίες του μέσα από το παιχνίδι και δεν άφησε την παραμικρή ευκαιρία που της προσέφεραν οι νωχελικοί «ερυθρόλευκοι» και ο προπονητής τους να πάει χαμένη.

Το ξεκίνημα του ματς δεν προϊδέαζε για αυτό που θα επακολουθούσε, αφού οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν διαβασμένοι στην άμυνα, δεν επέτρεπαν το inside game στους Ιταλούς, που εκτόξευαν «τούβλα» έξω από τη γραμμή των 6.75. Σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό, που ήταν «ζεστός» από μακρινή απόσταση χάρη στον Κέσελ –έδειχνε για πρώτη φορά ίσως πραγματικά καλά-, ενώ στερούσε τη δημιουργία του αντιπάλου, απόρροια της εξαιρετικής άμυνας του Κατσίβελη. Ο νεαρός μάλιστα, έδειχνε έτοιμος να βγάλει το επιθετικό ταλέντο που δείχνει στις προπονήσεις και σε επίσημο ματς. Σε γενικές γραμμές στο πρώτο ημίχρονο και παρότι ο Σπανούλης ήταν εγκλωβισμένος, οι Πειραιώτες ήλεγχαν τον ρυθμό. Όμως, η κακή επιθετικά βραδιά των Άντιτς, Παπαδόπουλου, Χάινς και Πρίντεζη, δεν τους επέτρεψε να πάρουν διαφορά ασφαλείας.

Με την έναρξη της τρίτης περιόδου, άρχισαν να βγαίνουν στον «αφρό» οι αδυναμίες και η κακή εμφάνιση που πραγματοποιούσε συνολικά ο Ολυμπιακός. Η Καντού βρήκε τρόπους να περάσει τη μπάλα στο χαμηλό ποστ και να πάρει σκορ από τους Σερμαντίνι και Μαρκονάτο, την ώρα που οι φιλοξενούμενοι έπαιζαν άμυνα με τα μάτια. Δέχονταν καλάθια με απλά σπλιτ άουτ, δεν είχαν καθαρό μυαλό στις περιστροφές, αδυνατούσαν να πάρουν σκορ από τους ψηλούς, έχαναν αμυντικά ριμπάουντ, ήταν άστοχοι στα δίποντα και τα λάθη στην επίθεση διαδέχονταν το ένα το άλλο. Μοναδική αχτίδα φωτός, ήταν η αφύπνιση του συγκινητικού Σπανούλη, που προσπαθούσε στην κυριολεξία μόνος του να πάρει το παιχνίδι. Οι μόλις οκτώ ασίστ που έγραψε η στατιστική για τον Ολυμπιακό, φανερώνει την έλλειψη δημιουργικότητας, αλλά και τον μονόδρομο που φυσιολογικά ακολουθούσε ο Λαρισαίος γκαρντ στα κρίσιμα σημεία του ματς.

Όμως, όσο καλός παίκτης και αν είναι κάποιος, χρειάζεται ανάσες και αυτές δεν δόθηκαν ποτέ στο δεύτερο ημίχρονο στον Σπανούλη. Κέσελ και Κατσίβελης σχεδόν ξεχάστηκαν στον πάγκο στο δεύτερο μέρος, ενώ ο Χάινς έδειχνε λόγω του προβλήματος στον ώμο να μην μπορεί να βοηθήσει, αλλά παρόλα αυτά παρέμενε στο παρκέ. Και όχι μόνο αυτό, ανέλαβε –θέλω να πιστεύω αγνοώντας εντολή του πάγκου- την τελευταία επίθεση, που όπως αποδείχθηκε έκρινε το ματς. Τώρα, αν ο Αμερικανός πήρε το «ok» να διασχίσει το γήπεδο και να τελειώσει τη φάση, έχοντας έξι χαμένα λέι άπ στο ματς…Σε συνδυασμό με την αδυναμία του Παπαδόπουλου να βοηθήσει ουσιαστικά, θα μπορούσε να πάρει λίγο χρόνο συμμετοχής ο Γλυνιαδάκης, που ίσως να ανταποκρινόταν καλύτερα στην προσωπική άμυνα με τους αντιπάλους ψηλούς. Όσο για την χρησιμοποίηση του Πελεκάνου που μόλις επέστρεψε από σοβαρό τραυματισμό στα κρίσιμα τελευταία λεπτά, μόνο η λέξη «ανεξήγητο» ταιριάζει.

Εν κατακλείδι, ο Ολυμπιακός αδίκησε στο Καντού τον εαυτό του και έκανε δύο βήματα πίσω, την ώρα που μία εβδομάδα πριν στη Βιτόρια, είχε κάνει ένα, αλλά αποφασιστικό για την ψυχολογία του. Το να αναφέρει κανείς το που χρειάζεται ενίσχυση είναι εκ των ων ουκ άνευ, όμως για το πότε θα γίνει αυτή, ίσως να πρέπει προπονητής και διοίκηση να το ξανασκεφτούν. Η δεδομένη μέχρι πέρυσι πρόκριση στο Top-16, έχει γίνει πλέον επικίνδυνη αποστολή και για να είμαστε ξεκάθαροι, για αυτό δεν ευθύνεται μόνο η μείωση του μπάτζετ…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com