Και στο τέλος κερδίζει ο «Kill Bill»!

Ο Ολυμπιακός βρήκε πάλι τρόπο να μας κάνει καρδιακούς. Να μας βγάλει τη ψυχή. Αλλά στο τέλος αυτό που κατάφερε, ήταν να στείλει πάλι ξαπλωμένους στο καναβάτσο τους Ρώσους. Ο Βατούτιν ξόδεψε ένα… σκασμό λεφτά, αλλά πάλι τον τελικό θα τον δει από τον καναπέ, όπως το 2013. Ο Ολυμπιακός μπορεί να ήταν πίσω στο σκορ, σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του ματς. Αλλά, όταν η μπάλα «καίει» ο Σπανούλης ξέρει καλύτερα από τους ακριβοπληρωμένους σταρ της ΤΣΣΚΑ πώς να τη βάλει στο καλάθι.

Ο Θρύλος μπορεί να μην ξεκίνησε καλά, αλλά έκανε αυτό που θα τον κρατούσε μέσα στο παιχνίδι μέχρι το τέλος. Ήταν «γαντζωμένος» ακλουθώντας από κοντά τους Μοσχοβίτες και γνώριζε πολύ καλά πως όσο αυτό θα συνέβαινε και θα πηγαίναμε προς το τέλος του αγώνα, το βάρος θα πήγαινε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο Σπανούλης μπορεί να είχε 11 άστοχα σουτ μέχρι να βάλει το πρώτο τρίποντο. Όμως, όταν αρχίζει ο «Kill Bill» η κατάληξη είναι γνωστή…

Επειδή δεν θα πρέπει να αδικήσω κανέναν. Πολλά μπράβο αξίζουν στον Ιωάννη Παπαπέτρου που… κολύμπησε στα βαθιά, έβαλε κρίσιμους πόντους όταν ο Ολυμπιακός είχε «κολλήσει» στο σκορ και ταυτόχρονα πήρε «αιχμάλωτο» τον Κιριλένκο, σε πολλά σημεία του αγώνα. Ο «Άι-Γιώργης» Πρίντεζης κράτησε όρθια την ομάδα στο πρώτο ημίχρονο με τους 11 πόντους και γενικά όλα τα παιδιά έδωσαν σε άμυνα και επίθεση το καλύτερο που μπορούσαν.

Μία βαθιά υπόκλιση και στον Γιάννη Σφαιρόπουλο που κράτησε σταθερή την πορεία, ακόμα κι όταν έπιασε η «τρικυμία» μέσα στο ματς, καθώς παρέμεινε ψύχραιμος. Διάβασε καλύτερα το παιχνίδι από τον Ιτούδη και παρόλο που πολλά του πήγαν στραβά, χωρίς να ευθύνεται αυτός, στο τέλος ήταν εκείνος που χαμογέλασε. Από την άλλη ο Ιτούδης, μπορεί να έχει δει πολλά Final 4 δίπλα στον Ομπράντοβιτς, αλλά στην πιο κρίσιμη στιγμή τράβηξε το λάθος χαρτί (τον Τεόντοσιτς) κι αυτός –ως συνήθως- έκαψε την ΤΣΣΚΑ και τον ίδιο.

Στον τελικό, όποιος κι αν βρεθεί απέναντι στον Ολυμπιακό γνωρίζει πολύ καλά πως ο Θρύλος είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει.