Μια από τις ατάκες του ελληνικού κινηματογράφου που έμειναν στην ιστορία, την είχε πει ο αείμνηστος Ντίνος Ηλιόπουλος και ήταν το: «Σήμερα, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα». Για τον Παναθηναϊκό σίγουρα δεν ισχύει, όπως φαίνεται από τα συμβαίνοντα το τελευταίο 48ωρο και όχι μόνο.
Γράφει ο Τάσος Νικολόπουλος
Όταν η «πράσινη» ΚΑΕ ανακοίνωνε στις 12 Ιουνίου του 2012 τη λύση της συνεργασίας με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, ουδείς περίμενε ότι πέντε χρόνια μετά, αυτό το «διαζύγιο» θα αποτελούσε ακόμη «ανοιχτή πληγή» για τον σύλλογο. Ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι η τελευταία συνέντευξη του «Ζοτς» θα προκαλούσε τέτοια αντίδραση από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, σε μια ιδιαίτερη περίοδο για την ομάδα και το αγωνιστικό τμήμα.
Το επεισόδιο που έφερε νέα αναστάτωση ήρθε μετά την απάντηση του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς σε σχετική ερώτηση στο live chat με τους αναγνώστες του sdna.gr ότι δεν έφυγε από τον Παναθηναϊκό λόγω μπάτζετ. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος εξερράγη και «έβγαλε στη φόρα» μέσω του newsbomb.gr τις συνομιλίες με τον Σέρβο τεχνικό για την ανανέωση της συνεργασίας τους. Σε αυτές ακούγεται μεταξύ άλλων να του προτείνει μείωση μπάτζετ λόγω των συνθηκών στην Ελλάδα και εκείνος να… κλωτσάει, κάνοντας λόγο για σεβασμό.
Η παθολογική αγάπη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για τον Παναθηναϊκού και επιθυμία του να τον διατηρήσει στην κορυφή, δεν αμφισβητείται από κανέναν. Το ίδιο και τα χρήματα που έχει βάλει στην ομάδα. Όμως, η παρορμητικότητα, με την οποία λειτουργεί κάποιες φορές, τον έχει οδηγήσει σε λάθη. Φρονώ ότι δεν εξυπηρετεί σε τίποτε να έρχεται στο προσκήνιο το συγκεκριμένο θέμα, πολύ περισσότερο να έρχονται στην επιφάνεια οι ιδιωτικές συνομιλίες εκείνου του καλοκαιριού, ανεξάρτητα με το αν ήταν ή όχι εις γνώση των συμμετεχόντων. Στο απόσπασμα φαίνεται να έχει δίκιο και μάλλον αυτό τον «έπνιγε» τόσα χρόνια και αντίδρασε έτσι. Γιατί από πολλούς θεωρείται ως ο υπαίτιος για το διαζύγιο.
Όμως, όσο δίκιο κι αν έχει, πρέπει να το διεκδικεί με σωστό τρόπο. Αυτός που προσπάθησε να το βρει δεν ήταν ο ενδεδειγμένος. Θεωρώ ότι δεν έπρεπε καν να «σηκώσει το γάντι» και να μπει σε τέτοια αντιπαράθεση, ακόμη κι αν «προκλήθηκε», όπως ο ίδιος εκτίμησε. Κι αυτό δεν αφορά μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το να μην απαντάει συνέχεια σε ό,τι θεωρεί ότι τον θίγει, στα δικά μου μάτια δεν σημαίνει απαραίτητα αδυναμία. Γιατί πέρα από το προσωπικό, υπάρχει κι ένας ο σύλλογος. Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς και ποτέ.
Σε ό,τι αφορά τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, είναι ένας κορυφαίος προπονητής και ουδείς το αμφισβητεί, αλλά εκτιμώ ότι το θέμα του «διαζυγίου» ότι το έχει χειριστεί λάθος. Θα έπρεπε, τότε ακόμη, να έχει ξεκαθαρίσει τους λόγους που αποφάσισε να φύγει. Ακόμη κι αν δεν ήθελε από σεβασμό προς τον σύλλογο, υπερασπιζόμενος τη φράση ‘Τα εν οίκω, μη εν δήμω’, που είχε πει στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του, δεν έπρεπε να αφήνει μέχρι σήμερα να υπάρχουν σύννεφα.
Στην τελική, ας απέφευγε να απαντήσει σε τέτοιες ερωτήσεις, αφού αφορούν το παρελθόν και δεν υπάρχει λόγος αναμόχλευσης. Γιατί αν τα είχε εξηγήσει όλα, όπως απάντησε, δεν θα είχε απορίες ο κόσμος, ούτε θα ρωτούσαν πέντε χρόνια μετά το γιατί. Διότι οι περισσότεροι έχουν μείνει με την εντύπωση ότι έφυγε επειδή δεν μπορούσε να συνεργαστεί με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, που έφαγε όλο το ανάθεμα. Και μιλάμε για τον κόσμο, στον οποίο δεσμευόταν μετά το χαμένο πρωτάθλημα του 2012 ότι το μέλλον του είναι κοντά τους…
Πέρα κι απ’ όλα, ο Παναθηναϊκός οφείλει να βάλει τελεία και να πάει μπροστά, όπως έκανε και ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Δυστυχώς, ένα θέμα, που έπρεπε να έχει κλείσει από το 2012, εξακολουθεί να ταλανίζει τον σύλλογο και να διχάζει (δεν είναι το μοναδικό) τον κόσμο, που ταυτίζεται με πρόσωπα και παίρνει το μέρος της μιας ή της άλλης πλευράς. Η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι, αλλά απ’ όλα αυτά, δεν ωφελείται κανείς. Το αντίθετο μάλιστα. Μόνο ζημιά προκαλεί.
Και κάτι τελευταίο, για όσους το έχουν ξεχάσει. Μέσα σε όλα και τριγύρω από αυτά, υπάρχει μια ομάδα, που προετοιμάζεται για τους τελικούς του πρωταθλήματος. Και από την οποία περιμένουν να επιστρέψει στην κορυφή.