Η ποιοτική διαφορά των αλλαγών έφερε τεσσάρα της ΑΕΚ, σε ματς με παράξενα σφυρίγματα

Πριν από την εκκίνηση του αγώνα, στην πρώτη σύνδεση για να δώσουμε τις συνθέσεις, είχα τονίσει πως η σύνθεση με την οποία παρατάχθηκε η ΑΕΚ, ήταν τέτοια που θα μπορούσε να περιπλέξει την κατάσταση. Η Ένωση έκανε τέσσερις καλές φάσεις στο πρώτο μέρος, πλην όμως δεν είχε την ροή που χρειαζόταν στο παιχνίδι της. Επίσης θεωρούσα, πως θα έπρεπε να ξεκινήσουν αυτοί που θεωρούνται βασικοί, τουλάχιστον στα άκρα ένας από τους δύο, να πάρει ο Αθανασιάδης μια ευκαιρία και ο Μπακάκης αντί του Παουλίνιο, για να υπάρχει ρυθμός σε ατού της ΑΕΚ. Ίσως και ο τραγικός αγωνιστικός χώρος, αποτελεί ένα ελαφρυντικό και ίσως αυτή τη σκέψη να έκανε και ο Καρέρα.

Καθαρά αγωνιστικά λοιπόν έγιναν όλα πολύ απλά, ακόμα και αν η ΑΕΚ ισοφαρίστηκε στο 69’, γιατί η ποιοτική διαφορά αυτών που βρίσκονταν μέσα μετά το 65’ που η Ένωση θα έβρισκε το γκολ, ότι και αν γινόταν. Γιατί ο Ανσαριφάρντ είναι ένας ποδοσφαιριστής που κινείται χωρίς την μπάλα και ξέρει να ανοιχτεί. Επειδή είχα πολύ καθαρά πεδίο στο δεύτερο γκολ και η φάση εξελίσσεται μπροστά μου, όταν ο Σιμόες κάνει το κλέψιμο, ο Καρίμ ήδη ενώ βρίσκεται περίπου μαζί με τον Μάνταλο, έχει ανοιχτεί δεξιά, ο Λιβάγια αριστερά και ο αρχηγός έχει δύο επιλογές. Ο Μάνταλος πασάρει στον Ιρανό το 2-1 έρχεται και καπάκι ο Σιμόες με ένα γκολ αλά Βόλφσμπουργκ κάνει το 3-1.

Το 4ο τέρμα από τον Γαλανόπουλο, αποτελεί απλά το κερασάκι στην τούρτα και για μένα είναι λίγο πιο όμορφο από τα υπόλοιπα που έβαλε η ΑΕΚ σήμερα. Αλλά πέρα από την πανέμορφη πάσα του αρχηγού, χρειάζεται και ο Γαλανόπουλος να κάνει την κίνηση που κάθε σύγχρονο χαφ οφείλει να κάνει, να έρθει με δύναμη, ώστε αν η πάσα είναι κατάλληλη να εκτελέσει άμεσα. Είναι τελείως διαφορετικός λοιπόν ο Μάνταλος, όταν έχει επιθετικούς που κινούνται χωρίς την μπάλα, τον Καρίμ και φυσικά τον Τάνκοβιτς και τον Λιβάια, με τον οποίο παίζει και περισσότερα χρόνια και τελείως πιο δύσκολο για το δικό του στιλ παιχνιδιού, να παίζει όταν πρέπει να ταϊσει τον Ολιβέιρα που ξεκάθαρα είναι ένας στατικός σέντερ φορ, για πολύ σωματική επαφή, αλλά δύσκολα ξεμαρκάρεται και όταν το κάνει πάει και κουτουλάει πάνω στα στόπερ.

Πάμε τώρα στην κουβέντα για τη διαιτησία. Ο Φωτιάς έκανε πολλά πράγματα διαφορετικά στον πειθαρχικό έλεγχο, χάρισε τουλάχιστον τρεις κάρτες στην ΑΕΛ και υπήρξαν πολλές φάσεις που διέλαθαν (;) της προσοχής του. Για παράδειγμα ο Μιλοσάβλιεβιτς έχει γλιτώσει δύο κάρτες πολύ νωρίς, η πρώτη μόλις στο πρώτο φάουλ που δόθηκε για την ΑΕΚ, όπου έχει γραπώσει τον Λόπες με τα δύο χέρια. Επίσης αν υπάρχει φάουλ του Σάκχοφ εκεί που κλέβει την μπάλα για να βγει η κόντρα που καταλήγει στο σουτ του Μαχαίρα για το πέναλτι που τελικά δεν δίνεται γιατί πάει πίσω η φάση, σίγουρα είναι και αυτό του Τσόλακ στον αμυντικό του ΠΑΣ, πριν την κεφαλιά που ξεκινάει το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ. Γραμμή βέβαια για το οφσάιντ στη φάση αυτή είδαμε πολύ καθυστερημένα και μετά την λήξη του ματς. Αν μπορεί κάποιος να βγάλει άκρη, δε νομίζω πως μπορεί κατηγορηματικά, παρότι ο επιθετικός των Θεσσαλονικέων και στο παγωμένο ριπλέι, φαίνεται έστω και ελάχιστα εκτεθειμένος.

Καταληκτικά οι περισσότεροι διαιτητές που παίζουν ως τώρα την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, έχουν ένα πρωτοφανές άγχος, μήπως δώσουν έστω και σπόρι στην Ένωση και αυτό δείχνει πολλά. Η Ένωση στις επόμενες εβδομάδες θα γίνει ακόμα ισχυρότερη και αυτό είναι μαθηματικά βέβαιο.