Η ζώνη σπάει και με… καρύδια

Μέχρι απόψε, ξέραμε ότι οι άμυνες ζώνης σπάνε με περιφερειακό σουτ, καλή κυκλοφορία της μπάλας, «ρήγματα» με διεισδύσεις, ή σωστό «τάισμα» του ψηλού. Ο φοβερός και τρομερός τα τελευταία δυόμιση χρόνια, αλλά κακός κόντρα στην Ζιέλονα Γκόρα, Ολυμπιακός, απέδειξε ότι σπάει και αλλιώς. Μπορείς να την αντιμετωπίσεις, ακόμα και αν δεν κάνεις σωστά τα παραπάνω, αλλά διαθέτεις… αυτά που ευγενικά αποκαλούμε «καρύδια». Γιατί μόνο μία ομάδα που έχει γαλουχηθεί στις νίκες, έχει αποκτήσει μέταλλο και καρδιά μπορεί να πάρει τέτοιες νίκες. Όταν δεν λειτουργεί σχεδόν τίποτα και ο αντίπαλος, απαλλαγμένος από το άγχος και ίσως υποτιμημένος, κάνει ίσως την καλύτερη εμφάνιση της ιστορίας του.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Μόνο αν είσαι ο καλύτερος εν ενεργεία ευρωπαίος γκαρντ μπορείς να έχεις μόλις δύο πόντους με βολές στο πρώτο ημίχρονο και όταν η μπάλα «καίει» να βάλεις τα σουτ που έβαλε ο Σπανούλης. Επίσης, μόνο αν λέγεσαι Πρίντεζης και έχεις πλέον καταξιωθεί-αναγνωριστεί, έχεις το θάρρος να πάρεις στα χέρια επιθετικά την ομάδα σου, όταν πρωτύτερα έχεις χάσει δύο κρίσιμες βολές. Ακόμα-ακόμα, μόνο αν είσαι ο Μάντζαρης, με δύο Ευρωλίγκες στην πλάτη, την ώρα που άλλοι στην ηλικία σου ακόμα παλεύουν και ονειρεύονται όλα αυτά που έχεις ζήσει, στέκεσαι και… αποτελειώνεις τον αντίπαλο με τρίποντο με 1.6 δεύτερα να απομένουν. Για όλα αυτά, ο Ολυμπιακός έχει περάσει πολλά και δουλεύει νυχθημερόν για να τα κατακτήσει. Ίσως να έχουν μεγαλύτερη σημασία ακόμα και από το 5-0 στις νίκες, που αποτελεί το καλύτερό του ξεκίνημα στην ιστορία του στην διοργάνωση.

Σπουδαίο είναι επίσης, ότι άπαντες γνωρίζουν λίγα λεπτά μετά τη λήξη του ματς και με τους σφυγμούς ακόμα σε υψηλά επίπεδα, τι ακριβώς δεν πήγε καλά, σκύβουν το κεφάλι και υπόσχονται δουλειά για να διορθωθεί. Όσο και αν ακούγεται κλισέ, η νίκη, το ρεκόρ, αλλά και το καλάθι ψυχολογίας για τον μεγάλο άτυχο της περυσινής σεζόν, Βαγγέλη Μάντζαρη, είναι τα μοναδικά που θα πρέπει να κρατήσει ως θετικά στον «σκληρό του δίσκο» ο πρωταθλητής Ευρώπης. Γιατί σε όλα τα υπόλοιπα, ο βαθμός ήταν κάκιστος. Στην προετοιμασία του ματς, στο κατά πόσο εκτιμήθηκαν σωστά οι δυνατότητες των, διόλου ευκαταφρόνητων, πολωνών, αλλά και στον τρόπο αντίδρασης στα εμπόδια που αυτοί έβαλαν στο παρκέ.

Ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε υπέρ του δέοντος στην άμυνα ζώνης με καταιγισμό άστοχων-βιαστικών σουτ τριών πόντων. Άσχετο αν ο συμπαθής κόουτς Ουβαλίν, λανθασμένα την εφήρμοσε και στο τελευταίο δίλεπτο με αποτέλεσμα να… τιμωρηθεί. Την ώρα που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν εξαιρετικό ποσοστό στα δίποντα, επέμεναν ανεξήγητα να «χτίζουν» σουτάροντας από μακριά και κυρίως, υπό κακές προϋποθέσεις. Η μεγάλη «ζημιά» όμως, έγινε στην άμυνα. Εκεί όπου οι παίκτες της Ζιέλονα έκαναν ο,τι ήθελαν από μέση, κοντινή και μακρινή απόσταση. Βάλτε και την αδράνεια για μία ακόμα βραδιά στο αμυντικό ριμπάουντ και θα καταλάβετε γιατί η… σταχτοπούτα πήγε να ρίξει ηχηρή «σφαλιάρα» στον «βασιλιά» της τελευταίας διετίας. Επιβεβαιώνοντας ότι σε αυτό το επίπεδο, όλοι αξίζουν σεβασμό και προσοχής, ειδάλλως σε τιμωρούν.

Η Ζιέλονα δεν το έκανε, χάρη στα μεγάλα σουτ της προαναφερθείσας τριάδας. Μία καλύτερη και κυρίως πιο έμπειρη στη διαχείριση αποτελεσμάτων ομάδα –ακόμα ο Ολυμπιακός δεν έχει βρει τέτοια στο διάβα του φέτος- θα είχε φύγει από το ΣΕΦ με υψωμένες γροθιές. Αν όμως οι φύλακες –παίκτες, προπονητής- μετατρέψουν τη γνώση που αναμφισβήτητα έχουν σε πράξεις και εκμεταλλευτούν τα διδάγματα, θα έχουν κάνει το μεγάλο βήμα για να μεταφέρουν τα… καρύδια τους και προς Μιλάνο μεριά.

Follow @ZervasNikolaos