Η Εθνική θα παίξει για το κάτι πολύ παραπάνω τη Δευτέρα

Όμιλος με Γαλλία και Ολλανδία σημαίνει αυτόματα ότι οι περισσότερες πιθανότητες είναι να πας για 3ος. Λες πάλι καλά που γνωρίζεις από πριν πως έχεις ως Εθνική μια 2η ευκαιρία μέσω του Nations League, να αρπάξεις ένα από τα τρία εισιτήρια, μέσω αυτού του δρόμου, για να βρεθείς στα γήπεδα της Γερμανίας. Όλα αυτά θα αποτελούσαν κεντρική ιδέα σκέψης και λογικής, σε μια χώρα όπου αυτή δεν έχει αποχωρήσει από τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της και το ποδόσφαιρο δεν αποτελεί πεδίο συγκρούσεων, που βγαίνει και έξω από τα στενά σύνορα αυτού κάθε αυτού του αθλήματος.

Και εκεί που εκατοντάδες χιλιάδες λέξεων έχουν αποτυπωθεί στα πόρταλ, στις εφημερίδες, σε σχόλια και κριτικές, ξαφνικά υπάρχει μια ευκαιρία. Για άμεση πρόκριση από τον όμιλο. Μια ζαριά, που θα κληθεί να παίξει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, μπροστά στο κοινό της, στη Νέα Φιλαδέλφεια, στην ΟPAP Arena, τη Δευτέρα το βράδυ. Νικάμε, έστω και με μισό μηδέν και μετά χρειαζόμαστε, έναν πόντο με τη δευτεραθλήτρια κόσμου Γαλλία, ώστε να πάρουμε το εισιτήριο απευθείας για τα γήπεδα της Γερμανίας. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, αρκεί μια αλληλουχία γεγονότων, προκειμένου να ανατρέψει μια διαφαινόμενη «αποτυχία» για κάποιους ή αυτό που θα ήταν λογικό, για τον νορμάλ κόσμο, που θα ήταν ο αποκλεισμός από αυτόν τον όμιλο.

Η κριτική στον Πογέτ είχε να κάνει με τα πρόσωπα. Δεν χρειάζεται να είσαι φίλος της ΑΕΚ, για να γνωρίζεις, αν απλά παρακολουθείς τον Τύπο, ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ο ομοσπονδιακός μας προπονητής, αποτελεί μια ισχυρή προσωπικότητα, όπως ακριβώς ήταν και ως παίκτης. Υπάρχει σύλλογος στον οποίο να πήγε και να μην ήρθε σε τριβή ή ακόμα και σύγκρουση με τον ιδιοκτήτη-πρόεδρο; Φυσικά όχι. Αποτελεί άνθρωπο που θα πάρει ραβασάκι; Για μένα είναι αστεία και οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση.

Έχει κάνει λάθη σε αυτήν τη διαδρομή; Σίγουρα. Έχει αδικήσει, ίσως, παίκτες; Προφανώς. Kαι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει πάντοτε στους εκλέκτορες. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να δώσω απαντήσεις για καθεμία περίπτωση. Αλλά αυτό θα μπορούσε να το κάνει μόνο ο προπονητής. Θα ευχόμουν να το πράξει σε έναν απολογισμό, που ίσως κάνει μετά το τέλος των προκριματικών, για να εξηγήσει.

Αυτό που βλέπω εγώ είναι μια ομάδα που βγάζει υγεία. Που λειτουργεί καλά, που παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα για το ποδόσφαιρο του Πογέτ, αποδίδει ωραία εικόνα σε Εθνική, που αυτό και αν είναι δύσκολο. Είναι αυτός που πίστεψε στον Ρέτσο, ακόμα και σε εποχή που δεν ήταν καλά ακόμα στον σύλλογό του, που έχει αναδείξει τον Γιώργο Μασούρα που ακούει πολλά, από τους οπαδούς της ίδιας του της ομάδας. Έναν Μάνταλο που έχει εξαιρετική απόδοση και αποτελεί πραγματικά ηγετική μορφή, έναν Πέλκα στα ματς με την Εθνική αναγεννημένο.

Θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο στα εκτός έδρας ματς με Γαλλία και Ολλανδία; Και μόνο το γεγονός πως κοιτάξαμε εκτός έδρας στα μάτια την δευτεραθλήτρια κόσμου, μέχρι το φινάλε, τα λέει όλα. Η Ελλάδα πήρε το μάξιμουμ των πόντων, που ήταν υποχρεωμένη να κερδίσει. Πάει τη Δευτέρα να κερδίσει την Ολλανδία για να πετύχει αυτό που σε μια νορμάλ χώρα, σε μια ποδοσφαιρική καθαρά λογική, θα φαινόταν, πριν την έναρξη των προκριματικών, αδιανόητο. Και μόνο για αυτό αξίζουν συγχαρητήρια.