Η τακτική και… οι τακτικοί του Κοντονή

Η τακτική του υφυπουργού Αθλητισμού, Σταύρου Κοντονή, μοιάζει χαραγμένη εδώ και καιρό. Παρά τις αμφιβολίες όλων, ειδικά στις αρχές, αλλά και τις ενστάσεις όσων έβαλλαν κατά του υπουργού, ο Κοντονής δείχνει σαν πολύ καλά διαβασμένος προπονητής σε παιχνίδι-τελικό.

Γράφει ο Γρηγόρης Ποζιός

Αυτό που φαίνεται να αντιλήφθηκε από πολύ νωρίς στην θητεία του ο Ζακυνθινός πολιτικός ήταν ότι το σύστημα της ΕΠΟ είναι τόσο καλά οργανωμένο, που θα ήταν σχεδόν αδύνατο να το ξηλώσει μόνος του. Τι ήθελε, λοιπόν, ο υπουργός; Να φέρει ουσιαστικά ένα μνημόνιο και μια τρόικα ποδοσφαιρική στην Ελλάδα. Όχι, όμως, με την απλή παρουσία των «τροϊκανών» στην Ελλάδα, αλλά με την άσκηση διοίκησης από εκείνους. Αυτό που του έλειπε ήταν η επαφή με τις διεθνείς ομοσπονδίες. Αυτή την επαφή, λοιπόν, την εξασφάλισε ο ίδιος ο αντίπαλος του, δηλαδή η ΕΠΟ.

Δεν ήταν, βέβαια, ο πρώτος χρόνος της θητείας του εκείνος που έφερε τη σύμπνοια με τις διεθνείς ομοσπονδίες. Αυτό συνέβη τη δεύτερη χρονιά και μάλιστα όταν η ΕΠΟ προσπάθησε παρανόμως και εν τη απουσία του Κοντονή στο Ρίο, να αλλάξει τις συνθέσεις του Διαιτητικού Δικαστηρίου και των πειθαρχικών επιτροπών.

Η ΕΠΟ προσπάθησε να αλλάξει το μεγαλύτερο κεκτημένο και με χειροπιαστά αποτελέσματα επίτευγμα του Κοντονή, δηλαδή τους τακτικούς δικαστές.

Γιατί το μεγαλύτερο επίτευγμα;

Η παρουσία τακτικών δικαστών στα δικαιοδοτικά όργανα της ΕΠΟ ήταν εκείνο το οποίο ήθελε από την αρχή της θητείας του Κοντονή να αποφύγει η διοίκηση της. Προσπάθησε να το παλέψει αρχικά πριν την ψήφιση του νόμου καλώντας τον «μπαμπούλα» FIFA στην Ελλάδα, αλλά ουσιαστικά το μόνο που κατάφερε ήταν να φέρει τους «νοικοκυραίους» σε συνεννόηση, για να διώξουν τον «κλέφτη».

Η αποτελεσματικότητα της παρουσίας των τακτικών δικαστών φάνηκε και στην τελευταία απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου. Οι δικαστές έκαναν δεκτή την προσφυγή του Βίκτωρα Μητρόπουλου για τις επερχόμενες εκλογές, ρίχνοντας «κεραυνό εν αιθρία» για «τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ».

Όπου Ιερουσαλήμ, ποδόσφαιρο. Όπου παροικούντες οι παράγοντες αλλά και οι δημοσιογράφοι. Αυτό, βέβαια, είχε να κάνει με πολλά πράγματα και κυρίως με το γεγονός ότι την προσφυγή την είχε κάνει ένας άνθρωπος σαν τον Βίκτωρα Μητρόπουλο, τον οποίο κανείς δεν είχε υπολογίσει σοβαρά. Όλοι, όμως, αμέλησαν κάτι σημαντικό. Οι τακτικοί δικαστές είναι άνθρωποι που δικάζουν με το γράμμα του νόμου και δεν τους απασχολούν ούτε οι επιπτώσεις, ούτε ο περίγυρος.

Ποιον βολεύει η συγκεκριμένη απόφαση

Αυτόν που βολεύει περισσότερο η συγκεκριμένη απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου να απαγορεύσει τις εκλογές στην ΕΠΟ είναι όντως ο Κοντονής. Ο υφυπουργός βρήκε ακόμα ένα πάτημα για να πιέσει τη FIFA να ορίσει εκείνη διοίκηση η οποία θα αποτελείται από Έλληνες αλλά και ξένους. Αυτό δηλαδή που ήθελε ο υπουργός από την αρχή, εκφράζοντάς το, μάλιστα, στις 10 Αυγούστου με τη δήλωσή του:

«Σας καλώ όπως ενεργοποιήσετε την διάταξη του καταστατικού της ΦΙΦΑ, διορίζοντας προσωρινή διοίκηση στην ΕΠΟ, αποτελούμενη από προσωπικότητες υψηλού κύρους, η οποία θα οδηγήσει σε πλήρη αποκατάσταση της νομιμότητας και σε αδιάβλητες εκλογές στην ΕΠΟ»

Αν το διάστημα για το οποίο θα οριστεί προσωρινή διοίκηση θα είναι μεγάλο ή μικρό φαίνεται πως λίγο απασχολεί τον υπουργό, παρά το περί «μακράς πνοής» που αναφέρθηκε στη δήλωσή του. Το ζητούμενο για τον υπουργό είναι η διενέργεια εκλογών με τον πλέον διαφανή τρόπο. Προφανώς ο τρόπος με τον οποίο θα διεξάγονταν οι εκλογές με εκατέρωθεν κατηγορίες για χρηματισμούς από τη μια ή την άλλη πλευρά, μόνο τέτοιος δεν ήταν. Πόσω μάλλον όταν πλέον θα κληθούν να καταμετρηθούν στις εκλογές τις ΕΠΟ πάνω από 400 ψήφοι και όχι 181 που ήταν μέχρι τώρα.