Η σημασία να κερδίζεις όταν δεν είσαι καλά, και τα δυο ματς… εξάποντα

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Αυτή τη φορά ανατροπή δεν είχαμε. Είχαμε όμως καρδιοχτύπι, αγωνία και ολίγη δόση απαραίτητης στο ποδόσφαιρο τύχης. Ο Άρης έστω και πιο δύσκολα από ό, τι φαινόταν εκ προοιμίου, κέρδισε και τον ΑΟΧ Κισσαμικό, συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα κάνοντας το 6Χ6 και ήδη έχει δημιουργήσει μια διαφορά πέντε πόντων από δυο εκ των βασικών διεκδικητών της ανόδου (Παναχαϊκή, Δόξα Δράμας).

Δεν το λες και μικρό πράγμα μετά από μόλις έξι αγωνιστικές. Προσφέρει ηρεμία στην ομάδα, χαρίσει αυτοπεποίθηση, στέλνει μηνύματα αλλά και την δυνατότητα στο τεχνικό τιμ να διορθώσει πράγματα, αφού χθες η ομάδα του Σπανού ήταν μέτρια. Το ότι κέρδισε στην κακή της μέρα είναι, αν μη τι άλλο, κι αυτό δείγμα αλλαγής, προσωπικότητας και γενικότερης λειτουργίας φέτος στην ομάδα.

Ο προπονητής του Άρη, γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα την ομάδα και την καθημερινότητά της, αποδείχθηκε προφητικός όταν όλη την εβδομάδα έλεγε στους παίκτες του πόσο δύσκολα θα ήταν το παιχνίδι με τους Χανιώτες. Το είχε χαρακτηρίσει ύπουλο και δικαιώθηκε. Όχι μόνο γιατί αγωνιστικά η ομάδα του νεαρότατου (μόλις 29) κόουτς Πετράκη έδειξε ικανή να κάνει ζημιές αλλά γιατί υπήρχαν θεματάκια που είχε να διαχειριστεί. Έλειπε ο Πλατέλλας που για αυτή την ομάδα είναι απαραίτητος, ειδικά απέναντι σε κλειστές άμυνες, δεν ήταν έτοιμος 100% ο Διαμαντόπουλος και ο έτερος σέντερ φορ ο Καπνίδης επιλέχθηκε ως αλλαγή και σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο, οι κίτρινοι έπαιζαν με ψευτοεννιάρι τον Πασσά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η περιοχή να είναι άδεια, ο Παυλίδης να μην έχει έναν μπροστά του να κρατήσει μπάλα και να παίξει το ένα-δυο αλλά και σε όσες περιπτώσεις έφτανε η μπάλα στην περιοχή δεν υπήρχε ο παίκτης να τελειώσει τη φάση αλλά και το καθαρό μυαλό.

Από αυτή την άποψη, το γκολ του Μπαργκάν στο 45΄ ήταν βάλσαμο. Ο Πετράκης αναγκάστηκε να διαφοροποιήσει σχηματισμό και τακτική, οι κίτρινοι βρήκαν χώρους αλλά στις 2-3 καθαρές ευκαιρίες που δημιούργησαν ως το 60΄ για να τελειώσουν το ματς, τα έκαναν μαντάρα. Μετά έπαιξαν κυριολεκτικά με τη.. φωτιά. Με εντολή δική του, όπως ειλικρινέστατα, για μια ακόμη φορά, παραδέχθηκε ο Σπανός , οπισθοχώρησαν, έδωσαν χώρους στον αντίπαλο αλλά εκεί μίλησε και η τύχη στη φάση με το δοκάρι του Ξύδα. Θα υπάρξουν και τέτοια παιχνίδια. Θα χρειαστεί σε κάποια από αυτά ο Άρης να κάνει και άμυνα και να επιλέξει να μην πάει σε παιχνίδι κυριαρχίας. Έχω όμως την εντύπωση ότι αυτή η ομάδα δεν ξέρει να παίζει άμυνα. Φάνηκε και χθες όταν δεν υπήρχε ηρεμία στην πίεση του Κισσαμικού και ένα πλάνο αντιμετώπισής της. Ξαναλέω όμως. Οι νίκες καμουφλάρουν τις αδυναμίες (για τους πολλούς). Κανείς δεν θα θυμάται αν έρθει η άνοδος ότι ο Άρης αγκομάχησε για να κερδίσει τον Κισσαμικό. Όχι όμως για τον προπονητή που με ηρεμία λόγω του απόλυτου, οφείλει να σκύψει πάνω στις ανορθογραφίες της ομάδας του και να βρει το αντίδοτο. Γιατί στην πρώτη… τυχόν στραβή, θα βγουν από το χαλάκι και ως γνωστόν ο Άρης στη διαχείρισή της έχει μια παθογένεια.

Πάμε τώρα στα σπουδαία. Μένουν ως την διακοπή δυο ματς από αυτά που η νίκη δίνει … εξάποντο. Την Κυριακή στην Δράμα και την επόμενη στο Βικελίδης με τον ΟΦΗ. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι με δυο νίκες, ο Άρης είναι ουσιαστικά σαν να λέει: «μάγκες ψάξτε για τον δεύτερο». Εγώ θα τολμήσω να πω ότι και με τέσσερις πόντους κάτι ανάλογο ισχύει. Από την 8η αγωνιστική οι κίτρινοι θα έχουν πάρει τέτοιο πλεονέκτημα που θα πρέπει να αυτοκτονήσουν για να χάσουν την άνοδο. Είναι παιχνίδια χαρακτήρα, προσωπικότητας, τεστ δυνατοτήτων. Ειδικά στη Δράμα, που το περιβάλλον δεν θα το λες και φιλόξενο θα είναι η πρώτη ισχυρή δοκιμασία για παίκτες και τεχνικό τιμ. Θα πω και για τη διοίκηση γιατί αυτό το παιχνίδι έχει κι άλλου είδους προεκτάσεις. Εξωαγωνιστικές. Το ευχάριστο είναι ότι την πίεση έχει ο γηπεδούχος και ότι ο Σπανός θα πάει σχεδόν πλήρης.