Η σιγουριά στα μετόπισθεν μπορεί να κάνει λίγο πιο τολμηρή την ΑΕΚ

Οι αρχές και οι κανόνες που είχε στο παιχνίδι της η ΑΕΚ θεωρώ πως δεν θα διαφοροποιηθούν ούτε τη φετινή χρονιά, τουλάχιστον ως προς το αμυντικό κομμάτι και κάτω από την καθοδήγηση του Τιμούρ Κετσπάγια. Έτσι κι αλλιώς έτσι πρέπει να συμβαίνει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Θεωρώ όμως την ύπαρξη μιας επιφυλακτικότητας, δικαιολογημένη σε μεγάλο βαθμό την σεζόν που πέρασε, καθώς υπήρχε μία φοβία, μια πιο αμυντική τακτικά προσέγγιση των αγώνων σε μεγάλο διάστημα, ειδικά με τον Πογέτ, αλλά και μία φοβία να μην μένουν κενοί χώροι για τους αντιπάλους. Όλοι πάσχιζαν να μην μείνουν ακάλυπτα τα νώτα. Και σε μεγάλο βαθμό η εξαιρετική επίδοση οφείλεται και σε όλους τους άλλους, πλην τερματοφυλάκων και αμυντικής τετράδας.

Η ΑΕΚ θυσίασε την επίθεση της για την άμυνα την περασμένη χρονιά. Αυτό είναι γεγονός αναμφισβήτητο και αποτέλεσε τον λόγο που η «Ένωση» δεν μπορούσε σε πολλά παιχνίδια, ακόμα και με αντιπάλους πολύ κατώτερους, να έχει την επιθετική επάρκεια που θα ήθελαν οι φίλοι της, προκειμένου να αποζημιώνονται και από άποψη θεάματος. Σκεφτείτε το εξής απλό: Η περιορισμένη δυνατότητα του Μπουονανότε να δίνει αμυντικές βοήθειες και να μαρκάρει, τον οδήγησε εκτός πλάνων στα περισσότερα παιχνίδια με όλους τους προπονητές.

Επιπλέον υπήρχε από μία μερίδα φίλων της ομάδας, γκρίνια για την συνεχή παρουσία του Αραβίδη. Πέρα από το γεγονός πως ο Τζεμπούρ ήταν εκτός φόρμας όλη τη χρονιά, ο «Άραβας» έπαιζε ακριβώς για τον λόγο του πρέσινγκ της πίεσης, αλλά και του γεγονότος πως όταν έπαιζε στα άκρα, πάντοτε βοηθούσε τον ακραίο μπακ. Ακόμα και η επιλογή που έγινε στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ που ουσιαστικά έβγαλε την «Ένωση» από την διεκδίκηση της 1ης θέσης στα πλέι-οφ, η αρχική επιλογή ήταν να παίξει και ο Γκάλο και ο Μπακάκης για να μην κινδυνεύσει από τους ακραίους των Θεσσαλονικέων.

Σε κάποιον χρόνο έχω αναφερθεί σε αυτό το ζήτημα και προφορικά, αλλά δεν θα πάψω να το επισημαίνω. Η καλή αμυντική επίδοση της ΑΕΚ δεν ήταν αποτέλεσμα της αμυντικής γραμμής, αλλά κυρίως της καλής λειτουργίας. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η απόδοση των Γιόχανσον-Σιμόες, αλλά και η αμέριστη συμπαράσταση των αμυντικογενών παικτών. Ο Μπαρμπόσα ποτέ δεν παραμέλησε τα αμυντικά καθήκοντα, αλλά πολλές φορές όταν έπρεπε να βγει μπροστά, όπως το ίδιο συνέβαινε έστω και σε μικρότερο βαθμό με τον Βάργκας. Αν η «Ένωση» θελήσει να είναι περισσότερο συνεπής επιθετικά, οφείλει να επενδύσει σε ποδοσφαιριστές που θα της εξασφαλίζουν μεγαλύτερη ασφάλεια αμυντικά. Γι’ αυτό και θα ήθελα ο ένας ή οι δύο (στόπερ) που θα προστεθεί (προστεθούν αν είναι 2) στο δυναμικό της ομάδας, να έχουν μια ικανότητα στο κατέβασμα της μπάλας. Ο ηγέτης της αμυντικής γραμμής θα ήταν σωστό να έχει και αυτό το προσόν.

Επίσης θέλω να προτρέψω τους φίλους της «Ένωσης» που έχουν εξάρει πολλές φορές την αμυντική επίδοση της ομάδας πέρσι, να θυμηθούν τους αγώνες έναν-έναν. Η ΑΕΚ έκανε πολλά αμυντικά σφάλματα που δεν τα πλήρωσε. Αυτό συνέβη για ένα σημαντικό διάστημα κι εξαιτίας των καλών εμφανίσεων του Ανέστη, αλλά και με τον Μπαρόχα. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έγιναν σφάλματα. Για την ακρίβεια τα περισσότερα γκολ η ΑΕΚ τα δέχτηκε από ατομικά λάθη. Γι’ αυτό και η επιλογή ή οι επιλογές που πρέπει να γίνουν για το κέντρο της άμυνας, πρέπει να είναι τέτοιες που θ’ ανεβάσουν το επίπεδο σε αυτόν τον χώρο και που θα πρέπει να φέρουν σημαντικό περιορισμό των λαθών.

Χωρίς αυτό που θα γράψω να σημαίνει πως προτιμώ τον α’ ή τον β’ απ’ όσους αμυντικούς ενδιαφέρουν την ΑΕΚ, πιστεύω πως η περίπτωση Καρλάο αξίζει πραγματικά. Ο Βραζιλιάνος έχει την πείρα και την οξυδέρκεια να διαβάζει εξαιρετικά τις φάσεις. Εκτός των άλλων μπορεί κάτω από αντίξοες και πιεστικές για την ομάδα συνθήκες να παίξει αριστερό μπακ ακόμα και αμυντικό χαφ. Θεωρώ πώς αν η ΑΕΚ, έπρεπε να κάνει μία μικρή υπέρβαση αξίζει τον κόπο για τον 30χρονο Βραζιλιάνο.