Η πρόοδος και οι αναγκαίες αλλαγές της Εθνικής

Όταν ολοκληρώνεται αποτυχημένα μία μεγάλη διοργάνωση για μία Εθνική ομάδα σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ σπορ, καλό θα είναι ο απολογισμός και η οποιαδήποτε κριτική να γίνεται εφόσον η… σκόνη έχει καθίσει στο έδαφος. Έτσι και αλλιώς, όταν τεθείς νοκ άουτ, δε μπορείς να διορθώσεις το παραμικρό την επόμενη ημέρα. Μέχρι την επόμενη μάχη, μεσολαβεί τουλάχιστον ένας ημερολογιακός χρόνος, τον οποίο καλείσαι να εκμεταλλευτείς στο έπακρο, αν θέλεις να παρουσιαστείς πιο ανταγωνιστικός, ή αλλιώς έχοντας κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Η Εθνική και η ομοσπονδία (άρρηκτα συνδεδεμένη με τις επιτυχίες και τις αποτυχίες σε πορείες και επιλογές), λειτούργησαν φέτος εντελώς διαφορετικά και προς τον σωστό δρόμο. Η πρόσληψη του Φώτη Κατσικάρη και η -σε αντίθεση με το πρόσφατο παρελθόν και με τους προκατόχους του- εν λευκώ ανάθεσή όλου του σχεδιασμού εντός και εκτός παρκέ σε αυτόν, γέμισε αισιοδοξία πως κάτι αλλάζει. Τα αποτελέσματα της εύστοχης επιλογής και της απουσίας κάθε λογής παρεμβάσεων, δεν άργησαν να φανούν. Η Εθνική, εκτός από όμορφο μπάσκετ στα πέντε πρώτα παιχνίδια της, απέκτησε και πάλι όρεξη, λάμψη και ήταν ομάδα με κεφαλαία όλα τα γράμματα. Οι παίκτες το απόλαυσαν, οι φίλαθλοι άρχισαν ξανά να την χαίρονται και παρόλο που οι προσδοκίες που η ίδια δημιούργησε μέσα από τις εμφανίσεις της -και όχι στα λόγια όπως στο παρελθόν- δεν δικαιώθηκαν κόντρα στους Σέρβους, ελάχιστοι μηδένισαν τη προσπάθεια.

Πλην της δεδομένης τεχνικής αξίας του Κατσικάρη –ο,τι πιο σύγχρονο είδαμε από Εθνική τα τελευταία χρόνια στο παρκέ- το εγχείρημα βοηθήθηκε- απέκτησε στεγανά λόγω του ότι ο Έλληνας προπονητής δεν έχει «πράσινο» ή «κόκκινο» παρελθόν. Είναι αυτό που λέμε… άφθαρτος και η νοσηρή νοοτροπία του οπαδού (και όχι μόνο) τον αντιμετώπισε όπως έπρεπε. Αμφιβάλει κανείς για την κριτική που θα είχαν δεχθεί οι ίδιες επιλογές παικτών, αν ήταν πρώην ή νυν προπονητής Ολυμπιακού ή Παναθηναϊκού; Είναι εκ των ων ουκ άνευ να αναφέρουμε πως ο 47χρονος πρέπει να μείνει. Το δήλωσαν άλλωστε και οι παίκτες. Μακάρι να βρεθεί η λύση -είναι δεδομένο πως θα έχει κρούσεις για συνεργασία από μεγάλους συλλόγους- και να είναι και τη νέα σεζόν στην άκρη του πάγκου. Φυσικά και έχει μερίδιο ευθύνης για το ματς με την Σερβία, αλλά του χρόνου θα είναι πλέον πιο έμπειρος και σε επίπεδο αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.

Φτάνουν όμως η παρουσία ενός ικανού προπονητή, η εμπειρία που πήραν φέτος οι νεότεροι και μία-δύο επιστροφές παικτών (π.χ. Σπανούλης, Περπέρογλου) για να εξασφαλιστεί η επιτυχία στο Ευρωμπάσκετ; Μπορεί και να φτάνουν, αλλά καλό θα είναι να μην βλέπουμε τόσο κοντόφθαλμα. Βάσει ταλέντου και υλικού που υπάρχει στις νεότερες Εθνικές (έργο και της ΕΟΚ), υπάρχουν οι προοπτικές να δημιουργήσουμε κάτι πολύ πιο μακρόπνοο και το μοντέλο να βαδίσει σε διαφορετικά ή αν θέλετε σε πιο σίγουρα μονοπάτια. Για να μπορέσει η νέα γενιά παικτών που έρχεται να αποδώσει, χρειάζεται εκσυγχρονισμός και σε άλλα επίπεδα. Μόνο μελαγχολία προκαλεί το ότι η Σερβία έχει ως αντιπρόεδρο της ομοσπονδίας και υπεύθυνο Εθνικών ομάδων τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, αθλητικό διευθυντή των φυτωρίων της Εθνικής τον Ντράγκαν Τάρλατς και πρόεδρο της Ολυμπιακής Επιτροπής τον Βλάντε Ντίβατς. Μόνο θλίψη δημιουργείται από το γεγονός πως η μέχρι πριν μερικά χρόνια του… χεριού μας Γαλλία, έχει τεράστια ανάπτυξη και υποδομή με δίκτυο παραγωγής παικτών ακόμα και στις ΗΠΑ.

Ακόμα χειρότερο, είναι το ότι οι δικοί μας παλαίμαχοι θρύλοι των παρκέ που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ανάδειξης του αθλήματος –αυτοί παίζουν και όχι οι παράγοντες- δεν έχουν παρά ελάχιστα πόστα στις Εθνικής ομάδες. Κάντε τις συγκρίσεις των επικεφαλής των άλλων χωρών και θα κατανοήσετε καλύτερα πως ίσως είναι μία ιστορική ευκαιρία για ανάδειξη φρέσκων ιδεών, διάθεσης και τεχνογνωσίας. Ειδάλλως, ελλοχεύει ο κίνδυνος να μην αξιοποιηθούν και να μη δουλευτούν στο έπακρο αυτοί που έρχονται και να παραμείνουμε κάθε καλοκαίρι στο τι φταίει. Η συγκεκριμένη στασιμότητα, ίσως να είναι πιο επικίνδυνη και από το… κόμπλεξ που τείνει να δημιουργηθεί, όταν παίζουμε νοκ άουτ παιχνίδι…

Υ.Γ. Αν μη τι άλλο, ο κεφαλικός φόρος των αρχικά 10 και κατόπιν 5€ για τους αθλητές όλων των ηλικιών, δικαίως προκάλεσε την αντίδραση των σωματείων και την ανακοίνωση από την ΕΣΚΑΝΑ. Ένας σύγχρονος παράγοντας σίγουρα θα έβρισκε διαφορετικούς και πιο δίκαιους τρόπους άντλησης εσόδων.

Follow @ZervasNikolaos