Η πρόκριση της Γαλλίας ήταν θέμα ενέργειας και φανέλας

Η Γαλλία για πρώτη φορά μετά το 2006 φτάνει στον τελικό. Η ομάδα των «τρικολόρ» ήταν εκείνη που ξεπέρασε τρία σοβαρά εμπόδια για να φτάσει μέχρι το φινάλε και θεωρώ πως πανάξια φτάνει μέχρι εδώ. Ο Ντιντιέ Ντεσάν, παρέταξε σε αυτό το ΠΚ, μια ομάδα με προσωπικότητα, με ποδοσφαιριστές που μπορούν ανά πάσα στιγμή να του κάνουν τη διαφορά, με τον Βαράν να κάνει το καλύτερο τουρνουά της καριέρας του, μα πάνω απ’ όλα με μια μεσαία γραμμή πολύ ισχυρή. Κι αυτή τελικά είναι που της εξασφάλισε και το εισιτήριο για τον τελικό.

Τα δύο στόπερ σκόραραν σε κλειστά παιχνίδια και άνοιξαν τον δρόμο για τις νίκες, τόσο με την Ουρουγουάη, όσο και απόψε. Εκείνος όμως που έκανε εξαιρετικό παιχνίδι ήταν ο Ματουιντί που μετά το 30ο λεπτό της συνάντησης, ανέβασε κατακόρυφα την απόδοση του και έκανε ένα μυθικό παιχνίδι.

Ο Γκριεζμάν αποτελεί τον σταρ που κάθε προπονητής θα ήθελε στην ομάδα του μιας και είναι παίκτης που δεν παίζει μόνο για τον εαυτό του, ενώ ο Εμπαπέ, πριν καλά-καλά συμπληρώσει τα 20 του χρόνια, δείχνει μια πρωτοφανή ωριμότητα.

Όλα τα παιδιά της Γαλλίας, ο Παβάρντ, ο Ερναντέζ δείχνουν να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Αυτό το στοιχείο ανέδειξε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μια σκληροτράχηλη ομάδα με ποιότητα, μα πάνω απ’ όλα με ένα πανίσχυρο κέντρο και με έναν έμπειρο πορτιέρε που είναι εκεί όταν τον χρειάζεται η ομάδα.

Ο Ντεσάν έμοιαζε να περιμένει πως οι «κόκκινοι διάβολοι» του Μαρτίνες, θα έμεναν κάποια στιγμή από βενζίνη, δηλαδή από ενέργεια. Οι Βέλγοι λόγω απροσεξίας σπατάλησαν με την Ιαπωνία πολύ περισσότερες δυνάμεις, απ’ όσο υπολόγιζαν, ενώ με την Βραζιλία, στο κορυφαίο ποιοτικά παιχνίδι του τουρνουά ως τώρα ήταν μοιραίο πως θα σπαταλούσαν χρήσιμες δυνάμεις για τη συνέχεια.

Η Γαλλία από την άλλη έκανε ένα τρελό ματς με την Αργεντινή, το οποίο παρά την άγρια ομορφιά που απέκτησε μετά το προσωρινό προβάδισμα της Αργεντινής, δεν ήταν δύσκολο, γιατί οι Γάλλοι το έκαναν 4-2 και στο τέλος έκαναν και πλάκα.

Με την Ουρουγουάη σχεδόν σβηστά προκρίθηκαν, άρα και με τις λύσεις που διαθέτει η Γαλλία, το ματς με το Βέλγιο ήταν επόμενο πως θα έδινε προβάδισμα στους «τρικολόρ» από την άποψη της ενέργειας. Ο Ντεσάν ίσως και εσκεμμένα, άφησε το πρώτο ημίωρο στους Βέλγους, αλλά από το 25’ και μετά τα λάθη τους στον χώρο του κέντρου έδειχναν τον νικητή.

ΥΓ: Γνωρίζω πως υπάρχει κόσμος που αγωνιά με την μεταγραφική δυσπραγία της ΑΕΚ. Αυτό το έλλειμμα συνεννόησης που υπάρχει στα μεταγραφικά έχει αρχίσει να εξοργίζει τον κόσμο. Επίσης ήταν καλό που επιτέλους η Ένωση ξεκόλλησε από τον Πόνσε, με την επιμονή της ομάδας να αφορά και τα «θέλω» του προπονητή. Η δυσκολία στην σύμπλευση απόψεων και η απόσταση στο τι προτείνεται στον προπονητή και στο τι θέλει εκείνος, αποτελεί ένα θέμα που αναζητά άμεσα λύση, αλλιώς τα πράγματα ίσως εξελιχθούν πολύ πιο άσχημα.