Η...πλατεία της ελπίδας

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Το κυρίως μενού της 3ης αγωνιστικής δεν είχε εκπλήξεις, αφού τα φαβορί εύκολα ή δύσκολα επικράτησαν. Ο Άρης των ξένων που φεύγουν αλλά μένουν, νίκησε εύκολα τον ΠΑΟΚ στο πάλαι ποτέ ντέρμπι του πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός έκανε καλή προπόνηση με το Περιστέρι, ο Πανελλήνιος «σεφτέ» επί της κακής ΑΕΚ, η Καβάλα επίδειξη δύναμης κόντρα στον ελλιπή Κολοσσό και ο Ηρακλής κατέβαλε στην παράταση τον μαχητικό Ηλυσιακό. Αυτός που δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα κόντρα στον Πανιώνιο, ήταν ο Ολυμπιακός, του οποίου τα φυσιολογικά σκαμπανεβάσματα μέχρι να «δέσει», οι απουσίες και τα «κενά» που έχει στο ρόστερ, έκαναν και πάλι την εμφάνιση τους. Η νίκη ήρθε, αφού στο κρίσιμο τέταρτο δεκάλεπτο «μίλησε» ο ηγετικός Σπανούλης, η εμπειρία και η λογική…ανικανότητα των «κυανέρυθρων» να αντεπεξέλθουν για σαράντα λεπτά κόντρα σε ένα, εκτός των άλλων, δεκαπλάσιο σε τιμή ρόστερ.

Για τον Ολυμπιακό, το θετικό είναι πως «γύρισε» από το -13 και είχε καθαρό μυαλό και ορθή καθοδήγηση από τον πάγκο, σε ένα ματς που αν γινόταν πέρυσι κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες λογικά θα το έχανε, παρότι το υλικό του ήταν πιο πλήρες και γεμάτο με παίκτες-σταρ. Το «διπλό» της ομάδας του Ίβκοβιτς σε κάποιον που δεν έχει δει το παιχνίδι, θα περάσει απαρατήρητο και θα κριθεί φυσιολογικό. Η τεράστια προσπάθεια του Πανιωνίου, το ταλέντο που ξεδίπλωσε στο παρκέ και οι δυνατότητες που έχει όμως, δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες, ούτε να χαρακτηριστούν φυσιολογικές. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, είναι μόλις λίγες ημέρες στην ομάδα και το μόνο που μπόρεσε να προσφέρει, είναι η ψυχολογική ανάταση των παικτών και ένα ορθολογικό κοουτσάρισμα, στοιχείο που ο προκάτοχός του, δεν διέθετε.

Η διοίκηση, διόρθωσε το περυσινό της λάθος με την αντικατάσταση του Νέναντ Μάρκοβιτς, που είχε δείξει ότι δεν μπορεί να προσφέρει το κάτι παραπάνω. Κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά πως ο Μπαρτζώκας θα το καταφέρει, όμως το πρώτο δείγμα ήταν θετικότατο. Ο κορυφαίος Έλληνας τεχνικός για την περυσινή περίοδο, έχει σίγουρα τις γνώσεις, την διάθεση και την εμπειρία πλέον, να διαχειριστεί μία ιστορική ομάδα, που φαίνεται να ταιριάζει πλήρως στο προφίλ και στην ιδιοσυγκρασία του. Παράλληλα, έχει ένα αξιόλογο –τηρουμένων των αναλογιών- ρόστερ να διαχειριστεί, αφού όταν αποθεραπευτεί ο Μακλίοντ, εγκλιματιστεί περισσότερο ο Βούγιανιτς –τεράστια προσθήκη-, σε συνδυασμό με την διαρκή άνοδο του Μπατή, θα έχει μία εξαιρετική περιφέρεια που θα μπορεί να οργανώνει αλλά και να προσφέρει σκορ.

Τσιάρας και Μπάρλος μπορούν να προσδώσουν ποιότητα και την απαιτούμενη ελληνική ψυχή. Ο Ελονού αν βελτιωθεί και πάρει βοήθειες από τον Σαρικόπουλο θα συνθέσουν μία αξιοπρεπή φροντ λάιν που ενδεχομένως να χρειάζεται ένα ακόμη «κορμί». Από εκεί και έπειτα, υπάρχει άπλετο ταλέντο Ελλήνων παικτών που σίγουρα θα δουλέψουν υπό καλύτερες συνθήκες. Γιαννόπουλος, Παραγιός, Αθανασούλας, Γιάνκοβιτς, Αθηναίου και Ιωάννου μόνο παρείσακτες μονάδες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σε μία ομάδα με την φιλοσοφία και την μπασκετική παιδεία του Πανιωνίου. Οπότε; Μένει αυτό το σύνολο να δουλέψει σκληρά, για να παρουσιαστεί ακόμη καλύτερο στην συνέχεια και να πραγματοποιήσει εμφανίσεις και πορεία, αντάξιες του ονόματος και της οντότητας της ομάδας. Η τρίτη θέση και η Ευρωλίγκα δεν θα αποτελούν άπιαστο στόχο, αν και καλό θα είναι οι προσδοκίες να κρατηθούν σε χαμηλό επίπεδο.

Το πρωτάθλημα, έχει μεγάλη ανάγκη προσπάθειες που εμπεριέχουν έντονο ελληνικό στοιχείο και αναβλύζουσα υγεία σε διοικητικό-αγωνιστικό τομέα. Μόνο έτσι το μέλλον του, θα αρχίσει να εμφανίζει αχτίδες φωτός και θα έχουν μπει οι βάσεις για μεγαλύτερο ανταγωνισμό, δημιουργικότητα και ελπίδα. Προς το παρών, όλα δείχνουν πως η τελευταία, εδώ και λίγες μέρες, κατοικοεδρεύει στην πλατεία…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο nikosze2001@yahoo.com