Το πήρε στη Ρώμη για πρώτη φορά. Το πήρε και στην Πόλη με επικό τρόπο… Όμως η νίκη του Ολυμπιακού επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι η μεγαλύτερη της ιστορίας του. Όχι επειδή προκρίθηκε στον τελικό. Άλλωστε αυτός της Κυριακής θα είναι ο τρίτος του τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Είναι η σπουδαιότερη νίκη του για τον επιβλητικό τρόπο που ήρθε.
Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Απέναντί του ο Ολυμπιακός είχε έναν αντίπαλο πιο ακριβό, πιο δυνατό, πιο ψηλό, με μεγαλύτερο κίνητρο, με καλύτερες «άκρες»… Όλα αυτά, ωστόσο, μόνο στη θεωρία. Γιατί στην πράξη ο Ολυμπιακός δίδαξε στην ΤΣΣΚΑ ποια είναι η διαφορά της ΟΜΑΔΑΣ από ένα συνονθύλευμα ακριβοπληρωμένων αστέρων. Ο Σπανούλης παρέδωσε μαθήματα στον Τεόντοσιτς για το πώς πρέπει να παίζει ένας πραγματικός ηγέτης. Ο «κοντός» Χάινς δάμασε τα θηρία Κρστιτς και Κάουν. Και όλοι οι υπόλοιποι παίκτες, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, λειτούργησαν σαν ένα καλοκουρδισμένο… Big Ben.
Ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ με την ταμπέλα του αουτσάιντερ. Άφησε τα μεγάλα λόγια περί εκδίκησης και ξυρίσματος κεφαλιών για τους αντιπάλους και επικεντρώθηκε στο έργο του. Τα μέχρι πέρσι αμούστακα παιδάκια της ομάδας φάνταζαν μπαρουτοκαπνισμένοι παίκτες των ευρωπαϊκών γηπέδων, την ώρα που τα μεγάλα ονόματα των αντιπάλων έμοιαζαν να καταρρέουν υπό το βάρος των απαιτήσεων. Πέρα από το καθαρό μυαλό και τη συγκέντρωση στο άριστο πλάνο του προπονητή, οι «ερυθρόλευκοι» είχαν περίσσευμα ψυχής κι ενέργειας απέναντι στους αντιπάλους τους.
Με αυτή την εικόνα στον τελικό δικαιούται να θεωρείται φαβορί. Έστω κι αν αυτός ο τίτλος δεν προσφέρει τίποτα, παρά μόνο περισσότερη πίεση. Αν παρουσιάσει αυτό το πρόσωπο, ο Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί κανέναν και τίποτα.
Follow @ChristosRobolis