Η νίκη-έπος του Ιστορικού και το ρίσκο Ζαμάνη που δικαιώθηκε

Η ομάδα που έχει την καλύτερη μετάβαση στο επιθετικό κομμάτι σε όλο το πρωτάθλημα κέρδισε στο «Καραϊσκάκη». Για να έρθει βέβαια ένα τέτοιο αποτέλεσμα, πρέπει να συντρέξουν πολλές ακόμα προϋποθέσεις που θα «κάτσουν» και θα συντελέσουν ώστε να έρθει ένα τέτοιο αποτέλεσμα, από μία ομάδα που δεν είναι από τις κλασσικές μεγάλες ανταγωνίστριες. Ο Βαγγέλης Οικονόμου έκανε το παιχνίδι της ζωής του, ο Μανώλης Σιώπης έτρεχε όταν όλοι οι υπόλοιποι περπατούσαν, ο Παναγιώτης Κόρμπος έδειξε πως ένας παίκτης που έχει φάει τα γήπεδα με το κουτάλι, μπορεί να βελτιώνεται όσο περνάει ο καιρός και να γίνεται σαν το παλιό κρασί. Μεγάλο ματς έκανε όσο άντεξε και ο Σαββίδης, τρομερή παράσταση από τον Τασουλή, φοβερό ματς και από τον Ταξιάρχη Φούντα.

Μόλις την δεύτερη –επί πραγματικής σειράς- αγωνιστική, ύστερα από τη νίκη του Πανιωνίου μέσα στην Ξάνθη, είχα επισημάνει μέσα από τη στήλη πως ο Πανιώνιος θα είναι καλύτερος από πέρσι. Αυτό δεν αποδεικνύεται μόνο σε φιλολογικό επίπεδο, αλλά στη βαθμολογία. Ο Πανιώνιος έχει ακριβώς τους ίδιους πόντους που πήρε πέρσι (44) σε 30 αγωνιστικές, αυτή τη στιγμή σε μόλις 22 παιχνίδια. Επειδή η λέξη πρωταθλητισμός έχει να κάνει και με το αν μπορείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, ο Πανιώνιος κατά μία έννοια είναι πρωταθλητής. Και με βάση μια ρεαλιστική προσέγγιση οι Νεοσμυρνιώτες μπορούν να ξεπεράσουν άνετα τους 55 πόντους.

Φέτος τυγχάνει να ζω την ομάδα αυτή από πολύ κοντά. Ο διευθυντής του Μέσου στο οποίο εργάζομαι μάλλον θα έχει βαρεθεί να με ακούει να του μιλάω εδώ και ένα τρίμηνο για την δουλειά που γίνεται σε αυτή την ομάδα, για το πόσο λεπτομερής είναι η δουλειά που κάνει ο Μιλόγεβιτς και ειδικά στο πόσο δουλεύει στη μετάβαση της μπάλας. Για όποιον έχει παρακολουθήσει κάποια προπόνηση του Μιλόγεβιτς, το σημερινό νικητήριο γκολ, είναι το αποτέλεσμα μεγάλης και σχολαστικής πάνω απ’ όλα δουλειάς. Πραγματικά είναι μοναδικό να σου φεύγει ο καλύτερος σου παίκτης και να καταφέρνεις να παρουσιάζεις στον δεύτερο γύρο μια μοναδική εικόνα καλύτερη κι από του πρώτου γύρου. Είναι ακόμα πιο σπάνιο να σου λείπουν τέσσερις βασικοί και να κατορθώνεις να πάρεις ένα τέτοιο αποτέλεσμα μέσα στο Φάληρο.

Τώρα πάω σε ένα δύσκολο κομμάτι που ήταν η διαχείριση του να μην παίξουν οι ποδοσφαιριστές αυτοί που απουσίασαν σήμερα από το «Καραϊσκάκη». Αυτό που γνωρίζω είναι πως το αφεντικό της ομάδας πήρε ένα συνειδητό ρίσκο που βγήκε. Ήξερε πως μετά την ήττα του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, θα ήταν μια πολύ δύσκολη βραδιά, όπως και αποδείχτηκε πως ήταν, από άποψη διαιτησίας. Δεν ήθελε λοιπόν να βάλει στη διαδικασία ποδοσφαιριστές που έπρεπε να εκτίσουν, σε ένα ματς που ίσως να ήταν χαμένο από χέρι (όπως αποδείχτηκε τελικά πως δεν ήταν) και να έχει ίσως και περισσότερες απώλειες που θα αποσυντόνιζαν την ομάδα. Σε αυτή τη λογική δεν είμαι σύμφωνος, όπως δεν ήταν και πολύς κόσμος του Πανιωνίου που διαμαρτυρήθηκε μέσα στην εβδομάδα για την επιλογή αυτή. Ωστόσο ο Νίκος Ζαμάνης μαζί με τον προπονητή της ομάδας δικαιώθηκαν για το τεράστιο ρίσκο που πήραν. Πλέον από τιμωρίες μένει να εκτίσει μία ακόμα ο Ρισβάνης και ο Πανιώνιος κρατήθηκε φρέσκος και για το επόμενο ματς.


Οποιοδήποτε και αν ήταν το αποτέλεσμα σήμερα, ο Ζαμάνης με τη βοήθεια των συνεργατών του, τόσο του Χρήστου Δάρρα, όσο και του Δημήτρη Ναλιτζή έχουν καταφέρει ένα θαύμα από τότε που έγιναν team. Ο Πανιώνιος καθημερινά είναι μια ομάδα που προσπαθεί να βγάλει την θηλειά των οικονομικών θεμάτων που κληρονόμησε από το λαιμό της ομάδας. Τα έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό και συνάμα καταφέρνουν να παρουσιάζουν με την επιλογή του προπονητή μία θαυμάσια ομάδα που παίζει πάνω απ’ όλα για να ευχαριστηθεί το ποδόσφαιρο.

Κλείνω με κάτι προσωπικό, που όμως είναι πιθανό να το βιώνουν και άλλοι πατεράδες αυτή την εποχή, ως προς το ποδόσφαιρο. Στην ψυχή ενός παιδιού που αρχίζει να παρακολουθεί το ποδόσφαιρο, όπως κάναμε εμείς και οι πατεράδες μας, πάνω κάτω στην ίδια ηλικία, είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξηγηθούν ορισμένα πράγματα ως προς την πραγματικότητα αυτού του σπορ, αυτή την εποχή στη χώρα μας. Ήταν εξαιρετικά περίπλοκο να εξηγήσω στο δικό μου παιδί, γιατί οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές της ομάδας στην οποία μαθαίνει το ποδόσφαιρο για να το καταλαβαίνει και να το χαίρεται και κάνει μια τρομερή πορεία φέτος, δεν θα αγωνίζονταν, ενώ η δική του ομάδα ήταν 2η και η άλλη 1η. Μπαίνεις σε διαδικασίες να εξηγήσεις τι είναι οι κάρτες, τι είναι οι τιμωρίες. Όπως είναι πολύ δύσκολο, ζώντας στην Ελλάδα, να του εξηγήσεις τι είναι σωστό και τι λάθος στους κανόνες του παιχνιδιού, με βάση αυτά που υποδεικνούν οι διαιτητές σε αυτόν τον τόπο. Τουλάχιστον μετά τη σημερινή βραδιά, θα έχει να διηγηθεί μια ιστορία που θ’ αναφέρεται σε μία ομάδα που κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, κατάφερε κάτι πολύ σπουδαίο.