Τι κι αν το πρωτάθλημα έχει κριθεί προ πολλού, τι και αν μπορεί να χωρίζει τις δύο ομάδες ένα τσουβάλι βαθμούς;
Όταν παίζουν ο Ολυμπιακός απέναντι στον Παναθηναϊκό, είτε με μπάλα μπάσκετ, είτε με ρακέτα πινγκ πονγκ, το ματς είναι ντέρμπι.
Παντού και πάντα. Ακόμα και στο... τάβλι. Αρκεί τα πούλια να είναι κόκκινα και πράσινα.
Εξ ορισμού η συνύπαρξη δύο τόσο διαφορετικών χρωμάτων και ετερόκλητων παρατάξεων σε οποιοδήποτε χώρο γεννά το άσβεστο μίσος προς το αντίπαλο στρατόπεδο και συνιστά αιτία πολέμου.
Γράφει ο Παναγιώτης Ιωάννου
Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι φορές, κατά τις οποίες στο βωμό της οπαδικής μισαλλοδοξίας οικογένειες έχουν θρηνήσει αθώα θύματα.
Παρόλα αυτά, υπήρξε έστω μια φορά που οι άσπονδοι εχθροί στις εξέδρες συσπειρώθηκαν. Και αυτό, διότι θεώρησαν ότι το μεταξύ τους παιχνίδι είχε προαποφασιστεί να λήξει ισόπαλο, για να γεμίσουν τα ταμεία της ΕΠΟ και των δύο ομάδων με «ζεστό» χρήμα.
Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έπρεπε να διεξαχθεί δεύτερη αναμέτρηση.
Το ημερολόγιο έδειχνε 17 Ιουνίου 1964 και συγκεκριμένα ήταν μια τυπική καλοκαιρινή Τέταρτη. «Πράσινοι» και «ερυθρόλευκοι» μετρούσαν τις δυνάμεις τους στο πλαίσιο της ημιτελικής φάσης του Κυπέλλου Ελλάδας στην πλημμυρισμένη από κόσμο Λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Αξιοσημείωτο ότι τότε επιτρεπόταν η παρουσία οπαδών και των δύο ομάδων στις κερκίδες. Το κίνητρο για αμφότερους τους «μονομάχους»; Κολοσσιαίο.
Πώς θα μπορούσε να έχουν διαφορετικά τα πράγματα, εφόσον ο νικητής θα σφράγιζε το εισιτήριο για τον τελικό, εκεί όπου θα αντιμετώπιζε την ΑΕΚ, η οποία επιβλήθηκε του Πιερικού με σκορ 3-1;
Το «τριφύλλι» με μαέστρο στην τεχνική ηγεσία τον διορατικό Στέφαν Μπόμπεκ και έχοντας σπασμένα τα φρένα από τη ξέφρενη πορεία της κατάκτησης του αήττητου πρωταθλήματος (24 νίκες, 6 ισοπαλίες ρεκόρ, το οποίο έμελλε να καταρριφθεί μόλις πέρυσι από τον ΠΑΟΚ), επιζητούσε το νταμπλ.
Στον αντίποδα, οι Πειραιώτες είχαν τερματίσει επτά πόντους πίσω από τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό. Έτσι, η κατάκτηση του Κυπέλλου αποτελούσε μονόδρομο προκειμένου να «γλυκάνουν» ως ένα βαθμό τον κόσμο τους.
Στα του παιχνιδιού, ο Νεοφώτιστος εκμεταλλεύτηκε ασταθή απόκρουση του Βουτσαρά και εξ επαφής έδωσε το προβάδισμα στον Ολυμπιακό (16’).
Εντούτοις, το «τριφύλλι» δεν τα παράτησε και επιβραβεύτηκε. Ο «στρατηγός» Μίμης Δομάζος αποκατέστησε την ισορροπία στο σκορ (36’).
Όσον αφορά στο αγωνιστικό κομμάτι, το ντέρμπι δικαίωσε όλους όσοι προέβλεπαν μια αμφίρροπη «μάχη» που θα κρινόταν στις λεπτομέρειες. Ως εκ τούτου, οδηγήθηκε στην παράταση.
Πάντως, αφενός η κούραση από το «μαραθώνιο» των προηγούμενων μηνών στο πρωτάθλημα και αφετέρου η ανυπόφορη ζέστη που επικρατούσε, ψαλίδισαν τις πιθανότητες να παρακολουθήσουν οι παρευρισκόμενοι ένα ματς υψηλών προδιαγραφών.
Λίγο πριν από τη λήξη του 90λεπτου και ακολούθως της ημίωρης παράτασης καμία ομάδα δεν μπορούσε να βρει δίχτυα. Παράλληλα, εκείνη την εποχή δεν είχε θεσπιστεί ακόμα η διαδικασία των πέναλτι. Έτσι, τα δύο κλαμπ υποχρεούνταν να παίξουν ξανά, με στόχο την ανάδειξη νικητή.
Μοιραία η καχυποψία έγινε εντονότερη.
«Πουλημένοι»
Σε ένα τέτοιο κλίμα, δεν άργησε ένα μικρός πυρήνας φιλάθλων να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του προς τους παίκτες φωνάζοντας: «Πουλημένοι», «θα μπούμε μέσα». Δυστυχώς, όπως αποδείχτηκε, κάθε άλλο παρά για λεκτική υπερβολή επρόκειτο.
Πράγματι, ύστερα από λίγο το κακό συνέβη. Τα μέτρα προστασίας αποτελούσαν είδος εν ανεπαρκεία (ένα μονάχα κιγκλίδωμα χώριζε ποδοσφαιριστές- κόσμο). Με δεδομένα όλα τα παραπάνω, μέλη προπονητικών επιτελείων και παίκτες έμοιαζαν με θηράματα στην αρένα. Ο αγώνας διακόπηκε και ευτυχώς ποδοσφαιριστές, παράγοντες και διαιτητές πρόλαβαν να γίνουν σκόνη. Το γήπεδο πάλι, όχι…
Τίποτα δεν φάνταζε ικανό να κατευνάσει τις οργισμένες ορδές του πλήθους, το οποίο εισέβαλε στο γήπεδο… Άπαντες γνώριζαν ότι το συγκεκριμένο περιστατικό δεν γινόταν να τελειώσει αναίμακτα, αλλά ουδείς είχε τη δυνατότητα να αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής.
Φωτιές, σπασμένα καθίσματα, ξήλωμα των τουρνικέ, τα οποία μετατράπηκαν σε λάφυρα, ενώ ορισμένες αναφορές κάνουν λόγο ακόμα και για προσπάθεια του κόσμου να κάψει ποδοσφαιριστές.
«Δοκάρια βρέθηκαν στην Κοκκινιά»
Η εικόνα της ιστορικής έδρας μετά την… επιδρομή των βαρβάρων προσομοίαζε περισσότερο σε κρανίου τόπο. Η αστυνομία επέλεξε να μην κάνει χρήση βίας και κατά πολλούς δικαιώθηκε.
Βλέπετε, δεν καταγράφηκαν νεκροί. Σίγουρα έπαιξε ρόλο ότι -ω του θαύματος- δεν σημειώθηκε συμπλοκή μεταξύ των δύο πλευρών.
Οι 1500 αστυφύλακες -επιφορτισμένοι με την τήρηση της τάξης- ξεκίνησαν να χειροκροτούν το μανιασμένο πλήθος, με διαταγή του αστυνομικού διευθυντή Γεωργίου Κανελλάκη, προκειμένου να συμβάλουν στην εκτόνωση της κατάστασης.
«Δοκάρια βρέθηκαν στην Κοκκινιά, δίχτυα στο Ρουφ», περιέγραψε γλαφυρά μεταγενέστερα ο άσος του Παναθηναϊκού Ανδρέας Παπαεμμανουήλ.
«Εκφράζουμε τη συμπάθειά μας προς τον Παναθηναϊκό»
Το κόστος των ζημιών ξεπέρασε το 1.000.000 δραχμές, ενώ οι «πράσινοι» εξέδωσαν ανακοίνωση, με αφορμή τα όσα θλιβερά διαδραματίστηκαν:
«Ο Παναθηναϊκός αποκρούει με αγανάκτησιν τη µοµφή ότι το ματς ήτο προσυνεννοηµένο. Διαμαρτύρεται για τους βανδαλισµούς και ζητά την παραδειγµατικήν τιµωρίαν των ενόχων».
Στη συνέχεια, ο Ολυμπιακός καταδίκασε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο τα γεγονότα: «Ουδείς έχει το δικαίωμα να κατασπιλώνει την ιστορία του Ολυμπιακού, τους αθλητάς του και τη διοίκησή του. Αποδοκιμάζουμε τους βανδαλισμούς και εκφράζουμε τη συμπάθειά μας προς τον Παναθηναϊκόv».
Η ΕΠΟ ανέλαβε τη διαλεύκανση της υπόθεσης, μηδενίζοντας Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Επίσης, αν και αρχικά, δεν ανακήρυξε Κυπελλούχο την ΑΕΚ, κατόπιν της απένειμε τον τίτλο.
_103051.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
