Η μεγάλη των Σέρβων σχολή

Έτσι, δεν προκαλεί και τόσο μεγάλη έκπληξη το γεγονός πως εννιά σερί χρονιές, ήτοι από το 1989 μέχρι το 1997, οι ομάδες που κατέκτησαν την κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση είχαν στον πάγκο τους Σέρβους προπονητές.

Ζέλικο Ομπράντοβιτς, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς και με Παναθηναϊκό, Ζέλικο Παβλίτσεβιτς και Ντούσαν Ιβκοβιτς με τον Ολυμπιακό, υπό τις «ευλογίες» του Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, που «έλυνε και έδενε» εκείνη την εποχή στο παγκόσμιο μπάσκετ, επιβεβαίωσαν την κυριαρχία της σερβικής σχολής και το sport-fm.gr σας θυμίζει τι συνέβη στις εννιά εκείνες διοργανώσεις.

1989: Ο πρώτος θρίαμβος του Μάλκοβιτς και της Γιουγκοπλάστικα
Οι τότε Γιουγκοσλάβοι κατάφεραν να τερματίσουν στην τρίτη θέση στον μοναδικό όμιλο της κανονικής φάσης της διοργάνωσης πίσω από Μακάμπι και Μπαρτσελόνα, κάνοντας ήδη την υπέρβασή τους πριν πάνε στο φάιναλ φορ του Μονάχου.

Στην πρωτεύουσα της τότε Δυτικής Γερμανίας, η «αρμάδα» του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς απέδειξε περίτρανα για πρώτη φορά πως ήταν το παράδειγμα της ομάδας μοντέλου που της πρόσαψαν εκείνη την περίοδο. Νίκησε στον ημιτελικό άνετα με 87-77 την πανίσχυρη Μπαρτσελόνα και στον τελικό την, επίσης, πανίσχυρη Μακάμπι, περυσινή φιναλίστ, με 75-69 με καταπληκτικούς Ντίνο Ράτζα και Τονι Κούκοτς και ο Μάλκοβιτς «έραψε» το πρώτο αστέρι του.

1990: Ξανά Μάλκοβιτς και Γιουγκοπλάστικα
Οι πρωταθλητές Ευρώπης δεν άλλαξαν καθόλου, έμεινε ο ίδιος προπονητής και όλοι οι φίλοι του μπάσκετ αναρωτιόντουσαν αν θα μπορούσαν να διατηρήσουν τα κεκτημένα. Τερματίζοντας στη δεύτερη θέση το ομίλου πίσω από την Μπαρτσελόνα, νίκησαν άνετα στο δεύτερο ημιτελικό του φάιναλ φορ της Σαραγόσα με 101-88 την ανερχόμενη τότε δύναμη Λιμόζ και στον τελικό με 72-67 τους πανίσχυρους Καταλανούς σε επανάληψη του τελικού του Μονάχου, έχοντας ως κορυφαίο τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς με 24 πόντους και κράτησαν το τρόπαιο στο Σπλιτ, με τον «Μπόζα» να αφήνει για τα καλά τα διαπιστευτήριά του.

1991: Ο μαθητής νίκησε το δάσκαλο
Οι Μπόζινταρ Μάλκοβιτς αποχώρησε για την τεχνική ηγεσία και τα πολλά λεφτά της Μπαρτσελόνα, οι Ράτζα και Ιβάνοβιτς έφυγαν για άλλες πολιτείες και η νέα POP 84 με τους νέους παίκτες δε φαινόταν ικανή να επαναλάβει τα «θαύματα» των δύο περασμένων ετών με νέο τεχνικό τον πρώην βοηθό του «Μπόζα», Ζέλικο Παβλίτσεβιτς. Και όμως! Παίρνοντας τη δεύτερη θέση πίσω από την Μπαρτσελόνα στον όμιλο, οι πρωταθλητές Ευρώπης πήγαν στο φάιναλ φορ του Παρισιού, έτοιμοι να υπερασπιστούν τους δύο τίτλους σε Γερμανία και Ισπανία.

Νίκησαν στον ημιτελικό με 93-87 τη νέα δύναμη Σκαβολίνι και στον τελικό τον πρώην τεχνικό τους με 70-65, με το νεαρό τότε Ζόραν Σάβιτς να σημειώνει 27 πόντους, δείχνοντάς του τι έχασε που αποχώρησε από το Σπλιτ και με το «μαθητή» «Ζε-Πα» να ακολουθεί τα «χνάρια» του μεγάλου «δασκάλου» και να κατακτά το μοναδικό του τίτλο πρωταθλητή Ευρώπης, που τον έφεραν στην «αγκαλιά» του Παναθηναϊκού το ίδιο καλοκαίρι. Για τον «Μπόζα», θα ακολουθούσαν και άλλοι σχετικοί…



1992: Εμφανίζεται ο Ομπράντοβιτς
Το 1992 στην Κωνσταντινούπολη εμφανίζεται η πρώτη ομάδα με την οποία κατακτά Κύπελλο Πρωταθλητριών ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και μιλάμε για την Παρτιζάν Βελιγραδίου. Η πρωταθλήτρια της ακόμα ενωμένης Γιουγκοσλαβίας τερματίζει στην τέταρτη θέση του δεύτερου ομίλου και αντιμετωπίζει στα προημιτελικά την πρώτη του άλλου ομίλου, Κνορ Μπολόνια, κυπελλούχο Ευρώπης πριν δύο χρόνια κόντρα στη Ρεάλ. Ο «Ζοτς» κάνει το «θαύμα» του και προκρίνεται πανηγυρικά στα δύο ματς στο φάιναλ φορ της τουρκικής πρωτεύουσας.

Εκεί, στα ημιτελικά θα αντιμετωπίσει την ισχυρή Φίλιπς Μιλάνο και θα τη νικήσει με 82-75, περιμένοντας το νικητή του ισπανικού «εμφύλιου» ανάμεσα στην Μπανταλόνα και την Εστουντιάντες. Οι Καταλανοί νικούν τους «φοιτητές» άνετα με 91-69, δείχνουν το σαφές φαβορί κα προηγούνται σταθερά στη διάρκεια του τελικού, όμως το τρίποντο του ανερχόμενου τότε αστέρα Σάσα Τζόρτζεβιτς κυριολεκτικά στην εκπνοή θα δώσει στον «Γκαστόνε» το πρώτο του Κύπελλο Πρωταθλητριών με 71-70 και θα τον βάλει στη σχετική λίστα από την πρώτη του κιόλας παρουσία.

1993: Η εκδίκηση του Μάλκοβιτς
Ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς επέστρεψε με την ανίσχυρη θεωρητικά Λιμόζ. Οι Γάλλοι πήραν τη δεύτερη θέση του πρώτου ομίλου πίσω από τον ΠΑΟΚ, αντιμετωπίζοντας στα προημιτελικά τον Ολυμπιακό, που ήταν τρίτος στο δεύτερο γκρουπ, και προκρίθηκαν με 2-1 νίκες, ύστερα από τρία δραματικά ματς.

Έτσι, βρέθηκαν στο ΣΕΦ ως το σαφές αουτσάιντερ κόντρα σε ΠΑΟΚ και Ρεάλ. Όμως, διέσυραν τη «βασίλισσα» στον πρώτο ημιτελικό 72-62 και αντιμετώπισαν στον τελικό της Μεγάλης Πέμπτης τότε την Μπενετόν Τρεβίζο του Τόνι Κούκοτς, η οποία είχε κάνει, επίσης, την έκπληξη κόντρα στον «Δικέφαλο». Παίζοντας το κλασικό αντιμπάσκετ που την καθιέρωσε όλη εκείνη τη χρονιά, οι «λιμουζό» έφτασαν στο τελικό 59-55 και ο «Μπόζα», που μισήθηκε όσο κανείς άλλος τεχνικός τότε, έφτασε στο τρίτο του Κύπελλο Πρωταθλητριών.

1994: Ξανά «Ζοτς» από το πουθενά
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε αναλάβει την Μπανταλόνα με στόχο να την επαναφέρει σε φάιναλ φορ, ύστερα από δύο χρόνια. Οι «μαυροπράσινοι» της Καταλονίας τερμάτισαν στη δεύτερη θέση του δεύτερου ομίλου, ευνοούμενη στην ισοβαθμία με Κνορ Μπολόνια και Παναθηναϊκό, και προκρίθηκαν στα προημιτελικά κόντρα στη Ρεάλ, νικώντας τη δυο φορές.

Στον πρώτο ημιτελικό του Τελ Αβίβ, η Μπανταλόνα νίκησε άνετα την «αιώνια» συμπολίτισσα Μπαρτσελόνα με 79-65 και περίμενε το νικητή του ελληνικού «εμφύλιου» ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, με τους «ερυθρόλευκους» να επικρατούν των «πράσινων με 77-72. Οι παίκτες του Γιάννη Ιωαννίδη προηγούνταν με μεγάλες διαφορές στον τελικό, όμως «κόλλησαν» επιθετικά στο τελευταίο πεντάλεπτο και ο Τόμπσον με το τρίποντο στα τελευταία δευτερόλεπτα έδωσε το τρόπαιο στους Καταλανούς με 59-57 και το όνομα «Γκαστόνε» άρχισε να εδραιώνεται στον ευρωπαϊκό μπασκετικό χάρτη.

1995: Συνέχισε το σερί ο Ομπράντοβιτς
Ο «Ζοτς» ανέλαβε τη Ρεάλ, ώστε να την οδηγήσει μετά από 15 χρόνια στην κατάκτηση του μεγαλύτερου διασυλλογικού τίτλου στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Οι «μερένχες» πήραν τη δεύτερη θέση στον πρώτο όμιλο πίσω από τον Παναθηναϊκό και αντιμετώπισαν στα προημιτελικά την Τσιμπόνα, την οποία νίκησαν δυο φορές και προκρίθηκαν στο φάιναλ φορ της Σαραγόσα.

Εκεί, στον ημιτελικό νίκησαν άνετα 61-49 την απογοητευτική πλέον Λιμόζ του Μάλκοβιτς, παίρνοντας εκδίκηση για το 1993, ενώ στον τελικό νίκησαν τον αρνητικό Ολυμπιακό με 73-61 με τον εκπληκτικό Αρβιντας Σαμπόνις, παίρνοντας μια σημαντική διαφορά από την αρχή της αναμέτρησης, με τους «ερυθρόλευκους» να είναι καταφανώς κουρασμένοι από τον «εμφύλιο» κόντρα στον Παναθηναϊκό με 58-52 πριν δύο δυο μέρες. Έτσι, ο Ομπράντοβιτς έφτασε τα τρία τρόπαια με ισάριθμες διαφορετικές ομάδες πριν σαρώσει τα πάντα με τον Παναθηναϊκό στη διοργάνωση τα επόμενα χρόνια.

1996: Πρώτος ελληνικός θρίαμβος και τέταρτο για Μάλκοβιτς
Μετά την τριετία στη Λιμόζ, ο «Μπόζα» ανέλαβε τον Παναθηναϊκό, ώστε να κάνει μαζί του την υπέρβαση που έψαχναν οι «πράσινοι» τα τρία τελευταία χρόνια. Ο Παναθηναϊκός τερμάτισε τρίτος στο δεύτερο όμιλο πίσω από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ και αντιμετώπισε στα προημιτελικά την Μπενετόν, επικρατώντας με 2-1 μετά από ένα δραματικό τρίτο ματς.

Στον ημιτελικό, αντιμετώπισε την αδύναμη τότε ΤΣΣΚΑ, έχοντας ως πρωταγωνιστή τον μεγάλο Ντομινίκ Ουίλκινς, επικρατώντας των Ρώσων με 81-71. Στον τελικό της Μεγάλης Πέμπτης, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε μια από τις πρώην ομάδες του Μάλκοβιτς, την Μπαρτσελόνα, και μετά από ένα δραματικό ματς με πολλές διακυμάνσεις και με την πιο αμφίρροπη φάση όλων των εποχών στο τελευταίο δευτερόλεπτο, ήρθε το 66-65 και το πρώτο ελληνικό τρόπαιο, με τον «Μπόζα» να γίνεται ο πρώτος της παρέας με τέσσερα τρόπαια, τα τρία με διαφορετικές ομάδες.

1997: Η σειρά του Ιβκοβιτς
Η διοργάνωση άλλαξε εντελώς μορφή και πρόσωπο εκείνη τη χρονιά, έγιναν περισσότερες οι ομάδες και υπήρχε γύρος των «16» στα «νοκ άουτ». Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς, αφού έβγαλε τον Πανιώνιο στην Ευρωλίγκα την προηγούμενη χρονιά, ανέλαβε τον Ολυμπιακό στη «μετά Γιάννη Ιωαννίδη εποχή». Οι «ερυθρόλευκοι» τερμάτισαν τρίτοι στον όμιλο της δεύτερης φάσης και αντιμετώπισαν στους «16» την Παρτιζάν, «σπάζοντας» δυο φορές την έδρα των Σέρβων.

Στα προημιτελικά, προέκυψε νέος «εμφύλιος» με τον Παναθηναϊκό και το εκπληκτικό 69-49 στο ΟΑΚΑ θύμισε το 73-38 την προηγούμενη χρονιά στον πέμπτο τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος και το 65-57 στο ΣΕΦ απλά «σφράγισε» την πρόκριση στο φάιναλ φορ της Ρώμης.

Εκεί, στον ημιτελικό, ο Ολυμπιακός νίκησε άνετα με 74-65 την Ολίμπια Λιουμπλιάνα και στον τελικό πιο άνετα με 73-58 την Μπαρτσελόνα με τον εκπληκτικό Ντέιβιντ Ρίβερς να κάνει «παπάδες». Έτσι, ο «Ντούντα» έφτασε στην πρώτη του κατάκτηση στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση και θα το επαναλάμβανε ύστερα από 15 χρόνια στην Κωνσταντινούπολη με την ίδια ομάδα.



Επιμέλεια: Παναγιώτης Βλαχαδάμης

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube