Έχει δώσει εκατοντάδες λόγους στον κόσμο της ΑΕΚ να τον θυμάται. Υπήρξε σημείο αναφοράς και πηγή επιτυχιών σε χρόνια δύσκολα.

Εκτός από τα πόδια όμως, ο Ντέμης Νικολαΐδης έχει γράψει ιστορία και με το… χέρι. Όταν το σήκωσε για να εμποδίσει μια αδικία που θα ήταν κόντρα στα «πιστεύω» του και τη φανέλα που φορούσε.

Ακριβώς 16 χρόνια πριν -στις 10 Μαΐου του 2000- η «Ένωση» αντιμετώπιζε στον τελικό του Κυπέλλου τον Ιωνικό. Ήταν το μεγάλο φαβορί. Παρόλο που θα μπορούσε όμως να την απαλλάξει νωρίς από το άγχος και να της δώσει το προβάδισμα, ο Ντέμης αρνήθηκε. Γιατί αν το έκανε με αυτόν τον τρόπο απλώς δεν θα ήταν ο Ντέμης!

Στο 32’ λοιπόν του αγώνα ο Πέτκοφ εκτέλεσε φάουλ. Ο Νικολαΐδης πετάχτηκε στην πορεία της μπάλας. Και αντί για κεφαλιά-ψαράκι, σκόραρε με… κεφαλιά-χεράκι.



Βλέποντας ωστόσο τον Δούρο να μην παίρνει χαμπάρι και να δείχνει σέντρα, δεν έτρεξε να πανηγυρίσει. Δεν έκανε το «παγώνι» (όπως έχουν κάνει συνάδελφοι του στον ίδιο θεσμό και στο ίδιο γήπεδο). Αλλά σήκωσε αμέσως το χέρι, φώναξε τον διαιτητή και παραδέχθηκε τον -ενστικτώδη, αλλά παράνομο- τρόπο που σκόραρε.

Μια κίνηση που επιβραβεύτηκε (αν και τον «κιτρίνισε») από τον Δούρο. Από τους παίκτες του Ιωνικού. Από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (που του απένειμε έπειτα το βραβείο fair-play). Από τον… θεό του ποδοσφαίρου, αφού λίγο αργότερα πέτυχε το κανονικό γκολ που άνοιξε τον δρόμο για το 3-0 και την κατάκτηση του τροπαίου. Μα κυρίως από τον κόσμο της ΑΕΚ, που καμάρωνε για μια ακόμα επιβεβαίωση πως η ομάδα του δεν θέλει να νικάει πλαγίως…





Επιμέλεια: Γιώργος Μαραθιανός

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
TAGS: A.E.K.