Το έχει πει ο Πάολο Κοέλιο... «κάθε μέρα είναι διαφορετική και κάθε μέρα έχει το δικό της θαύμα» και η Λίβερπουλ είναι η απόδειξη ότι όταν πιστεύεις στα «θαύματα» εκείνα μπορούν να συμβούν.
Ο Γιούργκεν Κλοπ κατάφερε σχεδόν το ακατόρθωτο και όπως είπε στους παίκτες του στα αποδυτήρια ο Γερμανός τεχνικός για να τους ντοπάρει «θα το λέμε στα εγγόνια μας». Αυτό και άλλα τόσα που έχουν καταφέρει οι «κόκκινοι» στις μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές που έμειναν στην ιστορία.
Το sportfm.gr θυμάται τον τελικό της Κωνσταντινούπολης, τον Ολυμπιακό και τις νύχτες που η Λίβερπουλ γύρισε από την... κόλαση στον παράδεισο, με τα «θαύματα» που ΜΟΝΟ η αυτή μπορεί να κάνει.
Γράφει ο Γιώργος Σπανομανώλης
Λίβερπουλ – Μίλαν 3-3 (πεν. 3-2), Κωνσταντινούπολη, Μάιος 2005
Το βράδυ της 25ης Μαΐου του 2005 πολλοί πιτσιρικάδες που δεν είχαν ζήσει τη μεγάλη Λίβερπουλ του παρελθόντος, ασπάστηκαν την «κόκκινη» ιδέα γιατί κατάλαβαν πόσο διαφορετικό είναι να είσαι Λίβερπουλ.
Οι «κόκκινοι» επέστρεφαν εκείνο το βράδυ για πρώτη φορά σε τελικό μετά από 21 χρόνια και ήταν πεπρωμένο να γράψουν ιστορία στον συγκλονιστικότερο τελικό όλων των εποχών στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Στο τέλος του ημιχρόνου η Μίλαν, βρίσκεται να προηγείται με 3-0 με τα γκολ των Μαλντίνι και Κρέσπο (2) και ήδη κάνει όνειρα για την απονομή, ράβοντας στα μπλουζάκια του πρωταθλητή το 6ο ευρωπαϊκό αστέρι.
Όμως η Λίβερπουλ δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Μάλλον δεν είχε πει την πρώτη, από ένα μεγάλο παραμύθι που θα γραφόταν τα επόμενα 45 και κάτι επόμενα λεπτά.
Αντί για το «μια φορά και ένα καιρό» το παραμύθι εκείνο θα αρχίσει με το You ‘ll never walk alone να δονεί το στάδιο Ατατούρκ της Πόλης και τους παίκτες των «ρεντς» να δίνουν όρκο νίκης στη σέντρα του γηπέδου.
Μέσα σε... έξι λεπτά ποδοσφαιρικής τρέλας θα συμβεί το απόλυτο έπος.
Τζέραρντ στο 54’, Σμίτσερ στο 56΄και Αλόνσο στο 59’ θα γυρίσουν από την κόλαση, ενώ ο Ντούντεκ στα πέναλτι θα ολοκληρώσει το μοναδικό θαύμα, με τη Λίβερπουλ να στέφεται βασίλισσα της Ευρώπης μέσα στην βασιλεύουσα των πόλεων.
Λίβερπουλ – Γουέστ Χαμ 3-3 (πεν. 3-1) Κάρντιφ, Μάιος 2006
Στον 125ο τελικό της αρχαιότερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, οι «ρεντς» ένα χρόνο μετά το απόλυτο θαύμα της Κωνσταντινούπολης θα αποδείξουν ότι τα θαύματα δεν γίνονται μόνο μια φορά.
Αυτή τη φορά δεν ήταν η Μίλαν στην Πόλη, αλλά η Γουέστ Χαμ στο Κάρντιφ και το «Μιλένιουμ», μα η ιστορία ήταν πάνω κάτω η ίδια.
Η ομάδα του Ράφα Μπενίτεθ στριμώχτηκε από νωρίς στα... σχοινιά με τον Κάραχερ να πετυχαίνει ένα απίθανο αυτογκόλ και τον Ρέινα να κάνει δώρο στον Άστον που έδωσε προβάδισμα δύο τερμάτων στην ομάδα του Πάρντιου.
Αρχικά ο Τζιμπρίλ Σισέ και στη συνέχεια ο Στίβεν Τζέραρντ ισοφάρισαν σε 2-2, πριν πάρουν εκ νέου κεφάλι τα «σφυριά» με τον Κοντσέσκι.
Στις καθυστερήσεις όμως «μπαμ ηκούσθη στον αέρα» με τον καπιτάνο Τζέραρντ να ισοφαρίζει σε 3-3 και τον Ρέινα στα πέναλτι, να κάνει ότι ο Ντούντεκ την ακριβώς προηγούμενη χρονιά.
Λίβερπουλ – Ολυμπιακός 3-1, Άνφιλντ, Δεκέμβριος 2004
Μέσα στις μεγάλες ευρωπαϊκές ανατροπές της Λίβερπουλ είναι και αυτή με τον Ολυμπιακό που έχει τη δική της σημασιολογία.
Διότι οι «ρεντς» τον Δεκέμβριο του 2004 χρειάστηκαν το θαύμα – που μαθημένοι έκαναν – ώστε να φτάσουν λίγους μήνες αργότερα στην κατάκτηση του κυπέλλου με τα «μεγάλα αυτιά».
Στο 27ο λεπτό της αναμέτρησης με τον Ολυμπιακό, το «Άνφιλντ» θα παγώσει γιατί ο Ριβάλντο μοιάζει ικανός να τελειώσει το ευρωπαϊκό όνειρο για την ομάδα του Μπενίτεθ.
Η Λίβερπουλ χρειαζόταν δύο γκολ για να προκριθεί στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και μπορεί να το είχε γυρίσει σε 2-1 με τους Σιναμά Πογκόλ και Μέλορ, αλλά ο χρόνος κυλούσε εναντίων της.
Τέσσερα λεπτά πριν το τέλος, ο Τζέραρντ από τα 20 μέτρα με έναν κεραυνό έκανε αυτό που έπρεπε. Τα υπόλοιπα είναι πλέον ιστορία.
Λίβερπουλ – Σεντ Εττιέν 3-1 Άνφιλντ, Μάρτιος 1977
Στο Άνφιλντ για τη σεζόν 1976-1977 η Λίβερπουλ στον επαναληπτικό της ήττας με 1-0 στη Γαλλία από τη Σεντ Ετιέν για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, θα κάνει το θαύμα της.
Η ισοφάριση των Γάλλων στο γκολ του Κίγκαν από το 2ο λεπτό θα κάνει την γαλλική ομάδα να αισθάνεται έτοιμη για την πρόκριση, όμως λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο.
Κένεντι και Φέαρκλαφ ολοκλήρωσαν την ανατροπή, οδηγώντας την ομάδας τους στην πρόκριση που έφερε λίγο καιρό αργότερα το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών στον τελικό της Ρώμης με τη Γκλαντμπαχ.
_115640.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
_094315.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
